Öpiim Geçsin

ÖPİİM GEÇSİN

ramazan davulu değil duyduğun
kalbini sahura kaldırıyor kalbim, dinle
bütün gün hamfendi beyefendi yiyeceksin
benim de öksüz kalacak lülelerim alnımda
yorgunsan ben seni doğurayım bu gece
büyütüp kaç yaşına getireyim
portakalı soydum yaşına mı
içinde bir yokuş var da, o durmadan koşuyor
ah, hâlâ koşuyor yaşına mı, söyle
teras bizi bekliyor, düşman uyanmasın
arama terliklerin elimde

seni herkes sever derdin sen
seni herkes sever derdim ben
herkes değilmiş harflerin en lülesi
yalnızca sen ve ben
yarama sen dokun acımaz
bırak rüzgâr okusun kitapları
korkmuyorum yanımdasın
istersen uçuruma kur salıncağı

köpekler uyuyuncaya kadar gülerdik terasta
bu gülmek ağlamak getirir derdin sen
kat kat açardık kalbimizi ortaya
öpiim de geçsin öpiim de geçsin
bu ağlamak gülmek getirir derdim ben
hadi yine deneyelim ayakta işemeyi


“Yara Falı” adlı kitabından
Zeynep Uzunbay