AYŞE NALÂN

(9 Eylül 1969, Gönen  Balıkesir - )

       1989 yılında Gazi Üniversitesi Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bölümünden mezun oldu.  ‘Fahriye Abla’dan Çanakkaleli Melahat’a Türk Şiirinde Kadın İmgesi’ adlı ortak çalışmada yer alarak Ahmet Haşim’i inceledi. Akköy edebiyat dergisinde ‘Bir Dişi Kulesi’ adlı köşesinde yazdı.

       İlk şiirleri Ağır Ol Bay Düzyazı dergisinde yayımlandı. Şiirleri ve yazıları Akatalpa, Akköy, Bireylikler, E, Edebiyatta Üç Nokta, Esmer, Mühür, Özgür Edebiyat, Pitoresk, Sonra Edebiyat, Şiir Ülkesi, Şiiri Özlüyorum, Ünlem, Varlık, Yasakmeyve vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri: 2002 yılında Hasan Bayrı Şiir Ödülünü, 2006 yılında “Cehenneme Kurulu” adlı dosyasıyla Arkadaş Zekai Özger Şiir Ödülü’nde Jüri Özel Ödülünü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Cehenneme Kurulu (2007, Mayıs Yayınları, İzmir, 80 s.)

& Saykodelik Karagöz (2013, İkaros Yayınları, İst., 68 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BÜLBÜL VE SANSAR

1-

 

Otların şarkıyla estiği bahçeydi

İçimin genişliği uzun ötüşündeydi kuşun

Suçlarımdan ve saçlarımdan eğdim

Size gövdemi gül ve güz baktım

 

Yüzünün reçinesiyle uyuyor

Gümüş kediler ve sümbüller

Ağacı öyle suskuda bir yuva

Çiçeklenmiş bir gecede kaybettim

Unutuşun o çılgın seslerini

yaşamadım inlediğim kadar

 

Bak işte işitmek için seni

Bir kadın oldu içim dedi

Buhurdan ve har'dan

bakınca azaldı gözümdeki can

Büküldüm ve aktım ona

Boşaldım yüzüme varan sudan

 

Ben bu serçelerin

Yuvalarını bozup bozup

Çocuk bahçelerde

Hep erik ağacı kaldım

 

      -   Kimse beni iyi hatırlamasın.

“Saykodelik Karagöz” adlı kitabından

CEHENNEME KURULU

Uzakta çıplak bir dal

uçunca, kuşlar titriyor

bir saatin kalbine dokunmaktan kırılıyor

bibloları meleklerin

doyuracaksan beni önce

gözlerimden doyur

hıçkır, yüzündeki o en çorak topraktan

           yüzümün yokluğuna yakın ol

bu gitmeler neden uzaktı unuttum

hiç dönecek kimsem yoktu ki

ben bu aynalar ve saatlere adımı kurduğuydum

ah en kötüsünü yaşatın iyi kılmak için beni

herkese iyi kendime kötü kaldım, susun!

çırpınan bir suya karşı öptüğüm şu dudaklar

dar bana, yok bana benden başka anı

akrep ve deprem aşı ve kuş

ürker oldum

kanatların sessizliğinden

içerisi daha güvenli çıkmayalım

işitince anımsardım

sol yanıma uzandı mı zaman

guguklu bir kutuya kapatılmış kuş neden ötsün?

siyah dantelalar, çıtçıt ve kopçalar

kutusundan uyanacak bir tarlatanın

gelinliğini biçiyorlar, paslı makaslar

içerisi daha güvenli çıkmayalım

uzun ve sessiz

kısa ve kış

kuş ölümleri

kendi matemindesin işte

kendi sonunu tatma eğiliminde

herkes sevedursun kendini

hiç su vermediğim bir Afrika menekşesineydi

ismim, ömrü neyse, adı Ayşe

kirli camlardan çok caddelere düşerdi mevsimi

öl desem ol anlardı -ölse ya

etindeki yeşili okşasa biri

uzaklara bakan gözlerimi döndürürdüm en fazla

bakar ve öldürürdüm şiiri

ah mutlu kurulmak hiç yakışmazdı bana

herkes sevedursun kendini

Ayşe NALÂN