İLHAN BERK'E ŞİİRLER / AHMET UYSAL

İLHAN BERK ÖLMÜŞ DEDİLER


İlhan Berk ölmüş dediler, ah nice
Issız kalır dağlarda kuruyan otlar

Bundan böyle ne kadar güzel olduğunu
Kim söyler eskidikçe güzelleşen kadınlara

Bir şiirden düşmüş su birikintisini
Kim görür kim yazar betiklerinde

Bir daha eser mi öyle Helene uyruklu rüzgâr
Ağaçlar kiminle göz göze gelir

İlhan berk ölmüş dediler, bir bulut
Almış başını gidiyor erte vakitlere

Ahmet UYSAL


İLHAN BERK'TEN SONRA


İlhan Berk’ten sonra,
Büyülü şiiri aramak gerekli değildir

Her gün pazar kurulan sokaklardan geç
Üç kez ağzından ve en mavi yerinden öp gökleri

Ot yüklü akşamlarda otur rüzgârı dinle, ağaçlara
Bak, öyle bakmak aşktır çünkü

Gökyüzü gibi kokan kadınlara bak, onların kollarında
Tutunmuş yaz kumsalının kokusunu soluğuna karıştır

Göğsü çözük geceyi sevmesini ırmaklarla öğren, savrulan
Otlarla öğren bu toprağı sevmesini, bir kadınla öğren

Suyla öğren şiiri, sözcüğü bulutla, ıssızlığı köpükle
Öğren yeryüzünde olmayı.

Ahmet UYSAL