YOKTUR BELKİ AHMET ADA DİYE BİRİSİ / AHMET ADA

YOKTUR BELKİ AHMET ADA DİYE BİRİSİ



Heves, bir çiçeğin bir çiçekle konuştuğu

Ağaç, dost ormanın yavruağzı

Sevda, giriniz şiirimin cümle kapısı

Ev, içine güneş yürüyen kaygı

İç içe geçmiş odalar sonra

Bir balkon, dünyayı seyrettiğim, dolunayda

Uzak denizleri düşlediğim, sonsuzu,

Işıltılar saçan güneşin altında

Sonrası da var, ellerimin uzantısı

Olmuş her mevsim uçan bir damla su



Ah, çocuklar, yaşama hevesiyle doluyum bugün

Yarın ne olur bilmiyorum

Öteki için varolduğumu biliyorum

Yoktur belki Ahmet Ada diye birisi

Hep ötekidir doğunun da doğusu



Ah, evet, şu incir ağacının doldurduğu boşluk

İşte oyum ben, bu yüzden

Bir sevda çağrısıyım dünyaya



Yoktur belki Ahmet Ada diye birisi

Kim bilir uçar gider acısı



Ahmet Ada

Hayâl Dergisi, Sayı: 35, Ekim-Kasım-Aralık 2010