HALİL İBRAHİM BAHAR

(25 Ocak 1928, Kavaklı (Zara) köyü, Vakfıkebir/Trabzon - 16 Kasım 2010, İstanbul) 

Şair, dergici, doktor. Zeliha Hanım ile çiftçi Ali Bahar’ın oğlu. İlkokulun üç sınıfını Kavaklı’da, iki sınıfını Çarşıbaşı’nda (İskefiye) okudu. Orta öğrenimini Trabzon Lisesi’nde (1940-46) tamamladı. 1952'de İÜ Tıp Fak.'nden mezun oldu. 1954-57 yılları arasında psikiyatri dalında uzmanlık öğrenimi gördü. 1957-58 döneminde askerliğini yedeksubay olarak İzmir ve İstanbul’da yaptı. 1960’ta Sosyal Sigortalar Kurumu İstanbul (Samatya) Hastanesi Nöroloji Kliniği’nde Sinir Hastalıkları Uzmanı olarak çalışmaya başladı. 1974’te, çalıştığı kliniğin şefliğine atandı. Bu görevden 1989’da emekli oldu. Mayıs 1965-Eylül 1977 arasında Soyut dergisini çıkardı (144 sayı). Soyut dergisinde “Mayakovski, Neruda, Müstehcen” başlıklı özel sayılar yaptı. Bir süre Yazko Edebiyat dergisinin yöneticiliğini üstlendi (1985). İstanbul’da yaşadı; dul. 18 Kasım 2010’da Ümraniye Hekimbaşı Mezarlığı’nda toprağa verildi.

İlk şiirleri 1950’de Beş Sanat dergisinde çıktı. Şiirleri ve yazıları 1960’tan itibaren Adam Sanat, Ataç, Doğu-Batı, Dönem, Düşün, Edebiyat ve Eleştiri, Esi, Evrim, Gösteri, Karşı, Kıyı, Kitap-lık, Mecaz, Papirüs, Sanat Olayı, Somut, Soyut, Şiir Oku, Üç Nokta, Yazko Edebiyat, Yelken, Yeni Düşün, Yeni İnsan gibi dergilerde yayımlandı. Gerçeküstücü şairlerin etkisinde kaleme aldığı şiirleri ve denemeleriyle tanındı; ayrıca sahibi ve yönetmeni olduğu Soyut dergisinde pek çok genç şairin yetişmesine katkıda bulundu. Şiirleri çeşitli antoloji ve ortak kitaplarda yer aldı ancak şiir kitabı yayımlamadı.

Yapıtları: Şiir: *Çok İncelikler Vardı Dünyada-Seçilmiş Şiirler, yay. haz. Kenan Yücel, Ve, İst.: 2016

İnceleme: *Sansür, (ortak kitap) İst.: Yazko, 1984.

Kaynaklar: TBEA, c. I, 2001, 139; Necatigil, İsimler, 68; Kurdakul, Sözlük, 109; Durbaş-Özkan, Antoloji, c. 3, 624; Ve Yayınevi web sitesi, erişim tarihi: 15 Nisan 2022.

*17 Nisan 2022 tarihinde güncellendi.

Şiirlerinden Seçmeler:

ELMALAR

dipdiri tutuyor beni

ölü bir dünyada

göğsünden yayılan

sarı elma kokusu

yüzüne bakıyorum

daha yeni çiçeklenmiş

bir elma bahçesinde

buluyorum kendimi

artık her şey

çiçek müziğine dönüşüyor

senin şiirin

yazılıyor kendinden

1977

Yazko Edebiyat, Ocak-Şubat 1984, Sayı: 39-40

KOPMA

değil mi ki kendinden bile

uzağa düşmüşsün

bir ırmağın kıyısından

rasgele

koparılmış bir eğreltiotu

bir sararma nöbeti gibi

nasıl unutabilirsin

koparıldığın yeri

Yazko Edebiyat, S. 37, Kasım 1983

REÇİNE

kimbilir hangi çam ormanında

ağır ağır damlayan

reçinelerin kokusuyla yıkanmış rüzgâr

açıyor daralan soluğumuzu

bu kızgın yaz öğlesinde

yaslandığımız eksi yıkık duvar

akşamı bekliyoruz

bu duvarın gölgesinde

yorgunuz yaşamaktan

uyumak istiyoruz unutmak istiyoruz

her şeyi anlaşılan

mutlulukla mutsuzluk

düşle düş kırıklığı arasında

öylesine görünmez bir çatlak var ki

kapatılması yasaklanmış sanki

boşluktayız boşluğun ta ötesinde

bilmiyoruz

rüzgârın reçinesi

nasıl ulaşıyor bize

Yazko Edebiyat, Kasım 1983, Sayı: 37