HÜLYA DENİZ ÜNAL

(1 Temmuz 1964, Ankara - )

       Hülya Ünal, Deniz Ünal imzalarını da kullandı. 1988 yılında Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi İktisat Bölümü’nü bitirdi. Değişik kentlerde yaşadı. 1994 yılından bu yana İzmir'de yaşıyor.

       Pencere, Alaz, Denizsuyukasesi ve Caz Kedisi dergilerinin yazı ve yayın kurulunda görev aldı. Türkiye Yazarlar Sendikası üyesidir.

       2003 yılında yazmaya başladı. İlk şiiri Pencere dergisinde (Mart-Nisan 2003) yayınlandı. Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Ada, Agora, Akatalpa, Akköy, Alaz, Andız, Bireylikler, Broy, Caz Kedisi, Cumhuriyet Kitap, Denizsuyukasesi, Dize, Eliz Edebiyat, Eski Broy, Hayâl, Herşeye Karşın, Hürriyet Gösteri, İle, İmgelem, İz, İzmir İzmir, Kitap-lık, Kum, Lonca, Muaf, Mühür, Patika, Pencere, Şehir, Şiir Ülkesi, Şiirden, Şiiri Özlüyorum, Şiiristan, Taflan, Temren, Ünlem, Ürün, Varlık, Yasakmeyve, Zalifre Yazıları vb. gibi dergi, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Hayatın Yerine Harfler (2004, Pervaz Yayınları)

& Su Yalnızlığı (2008, Etki/Dize Yayınları, İzmir)

& Denizkabuğu (2011, Alp Yayınları, Zımba Kitap Şiir Dizisi: 8, Bursa, 48 s.)

& Ağaçlar Kitabı (2013, Alp Yayınları, Zımba Kitap Şiir Dizisi, Bursa)

       Çocuk Kitapları:

& Hayal Parkı (Çocuk şiirleri; 2017, Duvar Yayınları, İzmir, 48 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

MANDALİNA 

Bayram yeriydim, çiçek açardım
Güzel bir karneydim, coşku parkları
Işık ağacı diyorlar bana

Kısa boyuma bakmayın, sevinçlerim upuzun
Baş döndüren kokuyum denizin balkonunda

Aynı bahçe içinde ayrıksı duran benim
Kolumu atmak isterim onun omzuna
Çiçekten bir hatıra yazmak tenine

Doğal bitki değilim, turunçtan melezlendim
Gözyaşı aşısıyla sarılarak günlerce
Çekirdek mi güvence, düşünmek sıkılınca

Başka bir şey olurum tütün kokan avuçta
Çinlilere bakılırsa şans getirenim
Noel’im Vietnam’da, çam yerine salonlarda
Yolculuğum bir roman, bense özetim

Sen yine de mandalina diye seslen bana
‘Tatlı’ dersen çıkarım
‘Ekşi’ dersem… Çıkma!..

1 Mayıs 2012



KİME?

“Sana yaraşan şiiri nerden bulmalı?”
Turgay Fişekçi

Şiire bir el heves; kalemle sevişiyorum
Hayatın yerine harfler
Yataktan daha beyaz bir kâğıdın üstünde
Parantezi kaldırıp, iki nokta üstüste

Birbirinin peşisıra geliyor
Sözcükler tören kıtası, sözcükler uygun adım
Aşka uzuyor denizim gölgesinde şelaleler
Sevince köpüren harflerle koşaradım

Ve sökülüyor birden şiire diktiğim dize
En çok kimi kanatarak
Teğel izlerini takip edelim
Etime batan yerde; iğne ve hayat

Tüm dallara alçak sesli bir veda
Ölmesiz fotoğrafta finale koşan kare
Çiçek ismi siliniyor, koma halinde tekne
Sığ kıyıdan uzaklara bağlanma vakti demet’e

Dizelerden birinde cenaze marşı
Varsın vokal yapsın bahçe
Solmak inceliktir nergisi o öldürmez
Ahh!.. O alaycı bakışlar, yediveren gülleri

Nicedir beklediğimdi
Şiirin tamamı bana
Bitmez sanıyorsun, bitiyor
Şiirin tamamı ona

ÖzneSİZ

“Kimsesiz insan kafiyesizdir”
Nizamî

Uzaklığı biçiyorum
Ne kadar ekmediysem
O kadar biçiyorum

Bu kadar ekmedimdi
Şu kadar biçiyorum

Yakınırdınız
Kime doğru itip yakını
Bu elbise üstünüze bol
Sevinçleri yakanıza

Tarlayı sürmek bana, ayıklamak taşını
İlenip yağmurlara, korkulukla paylaşmak
Siz hasat zamanları

Yorgunlukları sırtıma sessiz
Sırları dökülen tunç uyak, siz

İpek/tendi kumaşım geldi makas zamanı
Ruhuma yakışmayan modelleri seçtiniz

Duyup beyaza çalan zili
Uzaklaştınız kısıp ateşi
Sıfatlar da yenilirmiş
Önemsiz diyen kimdi?

Kırılgan bir anahtardım, kapı siz
Soru bendim yanıt siz
Ya da?...

Di’li geçmiş bir zamandı, öznesiz

*Şiirler, Hülya Deniz Ünal'ın izniyle yayınlanmıştır.