MUSTAFA AKAR

(29 Temmuz 1980, Giresun - )

Şair, yazar, gazeteci. Selçuk Üniversitesi’nde İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi'nde iktisat ve kamu yönetimi okuduktan sonra öğrenimini yarıda bıraktı. Uzun yıllar gazetecilik yaptı. İlk olarak Giresun’da çıkan Sonhaber gazetesinde ve Tütün dergisinde çalıştı. Daha sonra İstanbul’a yerleşti; uzun yıllar Milliyet gazetesinin haber merkezinde editörlük yaptı. Televizyon kanallarında kültür-sanat programları hazırlayıp sundu. TRT ve bazı özel kanallardaki edebiyat programlarına metin yazarlığı ve danışmanlık yaptı. Ülke TV’de yayınlanan Her Kişi Niyetine programının yapımcı ve sunucularından biri oldu (2014-17). İtibar dergisini çıkaran ekipte yer aldı. Hâlen Turkuvaz Medya Grubu tarafından yayınlanan Lacivert ve Sabitfikir dergilerinin genel yayın yönetmenliğini; Muhit dergisinin yayın danışmanlığını yürütüyor. İÜ Sosyoloji Bölümü'nde okuyor. İstanbul’da yaşıyor; evli ve iki çocuk babasıdır.

Detay adlı şiiri lise öğrencisiyken Giresun'da Sonhaber adlı yerel gazetede çıktı. 1998’den beri şiirleri, yazıları ve söyleşileri Cins, Dergâh, Derkenar, İkindi Yazıları,  İtibar, İzdiham, Kırağı, Kırklar, Kırknar, Kum Yazıları, Lacivert, Milliyet Sanat, Muhit, Sabah Kitap, Sabitfikir, Tütün, Yansıma vb. dergi ve gazete eklerinde yayımlandı.

Ödül: Her Kişi Niyetine programının yapımcısı olarak Furkan Çalışkan’la birlikte TYB 2015 Yılı Kültür Programı Yapımcısı Ödülü’nü aldı. 

Yapıtları: Şiir: *Küçük Bir Gökada, İst.: Birey, 2002 *Tenezzül, İst.: Profil, 2009 *Tüm Nefesliler, İst.: Profil, 2013 *Berhayat, İst.: Profil, 2017 *Kötü Arkadaşlardan Öğrendiğim İyi Şarkılar, İst.: Muhit Kitap, 2020.

Öykü: *Gezegenin Tamahkâr Çocukları, İst.: Turkuvaz, 2018.

Deneme: *Evyazı Tahtası, İst.: Lamure, 2007 *Ev Hali, İst.: Profil, 2015 *Coğrafya Kederleri, İst.: Turkuvaz, 2020

Kaynaklar: İbrahim Tenekeci, "Tenezzül", Milli Gazete, 30 Ekim 2009; İbrahim Tenekeci, "Mustafa Akar İçin", Yeni Şafak, 4 Kasım 2017; Kötü Arkadaşlardan Öğrendiğim İyi Şarkılar, İst.: Muhit Kitap, 2020.

Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

*5 Haziran 2022 tarihinde güncellendi.

Şiirlerinden Seçmeler:

ANSIZIN AKLIMA GELEN ŞEYLER

Tüm çocuklar haklıdır ağlarken

Kırılan bir bardağın sesi hepimizi ilgilendirir

İlk golü atanın kahramanlığı gibi geçicidir

Tam anlatacakken hatırlanmayan anıları düşün

Bu anı uzatmak istediğin o an aslında yok

Hani yeni bir ayakkabı alınca ayaklarına bakarsın

İşte öyle bir şeydir mutluluk tam anlatamazsın

Kendimi sana anlatmış olurum, olur muyum?

Allah kimseyi dertsiz bırakmasın diyen eskiler

Derdin insanı onardığını bilirler

Doğacak kıza isim düşünürken tedirgin

Ağlamadan anlaşılmayacak şeylerden oluşan

İnsan, can sıkıcı bir saç demetidir diyor kitap

İlkokula yazılıp da gidemeyen çocuklar

GÜZELÂŞIK

Hatırlar mısın, insan gitmekten yapılmıştır

Dünya kalmaktan

Kal benimle, gitme, dünya dar

Alan açık, denizler var

Allah’ın dağları ve evliyaları aynı yaştalar

Bunu ancak ikimiz bilebiliriz

Yalpa yalpa merhamet

Yalpa yalpa vicdan

İnsan, gitmekten…

Hatırlar mısın

Eskiden okumam için rüya gönderirdin

Az görülmüş ve az anlatılmış rüyalar

Karşılardı beni mektup kâğıtlarında

Tüm uzun yürüyüşlerimde okuduğum

En nadide rüyalardan birisini

Uzun yıllardan sonra tekrar gördüm

Şimdi düşünüyorum kısa kısa tüm bunları

Hayatımız artık

Çok görülmüş vasat bir rüyanın

Berbat bir tabirine döndüğünden beri

Balkona çıkmanın fen bilgisi

Pencereden bakmanın matematiği

Ve uzun uzun gülmenin ehliyeti

Bunlar hep baharla ilgilidir, hatırlar mısın

Vazgeçilmez bir bahar günü olsaydı bugün

Ilık ılık esen tatlı rüzgârlarla dirilen

Kalbindeki evin

Camlarını açma hissi uyandıran

Ve sana mutfaktaki saate

Yepyeni bir isim verdiren

O zaman şöyle bağırırdın:

Bugün bahar, herkes dışarı

Güzelâşık

Hatırlar mısın tüm bunları

PLANÖR

sana uçak alamıyorsam

türkiye ekonomisi kötü gidiyor demektir.

ama düşün ve unut hemen şimdi

bisiklet ölüme inandırmaz insanı

sana uçak almak da istemem

motorların sesindeki aldatır bizi

kekeleyen acil iniş çağrısı kesin kez devrimdir

yanlış durakta inmiş iki eski dost olabiliriz

buysa çok güzel

odalara sığmazsak kardeşlik ne güne duruyor

ürpermek ebediyettir kaç buradan

şizofreni hırkaları dikiyor mühendisler

son hızla

giyince unutuyorsun

ben de kendimde bir şey var sanırdım

bir şey kaset kapaklarını şenlendiren

sezen resmi gibi ayıp

depresyon fırkası buna inanıyor

sonbaharla gelen melankoli

üzülmeni istemiyor

sana saçlarını tara dersem

rüzgârda atlılar geliyordur

ay karanlıkta incecik ve çok acayip deli olursun

benim suskunluğuma katılırsan

bunun da bir anlamı olur

ey çocukluğumdan kalma altıpatlarlar

ey atasözü söyleyen kadınlar birden yaşlanırlar

çık da gel kibirli ve çok kabahatli

yalnız yürürken yakışıklı

geberesiye horat etmek isteyen ben

sen benle çıkart şu güzelliğini çok fazla

çok fazla kaldır at saçlarını sevilmek için

çıldırasıya kitap okumak için

alabildiğine yeryüzünün kardeşi avuçlarımdaki ter

bakışlarımdaki bozgun

sana sevgimi grafikle anlatacağım artık

unutulmak için bile üşeniyorum şimdilerde

dünya resmen normal değil bana inanma

ama şuna inan

aşağıdaki grafiğe bakan olayı anlayacaktır

diyorsa birileri

tamam hepimiz devirmişiz

hepimiz başlığı yanlış okumuşuz demek ki

p sayısı,

lan bana ne deme

ör sen saçlarını

uçakları yüksele yüksele batan bir dünyaya

uzat yine de saçlarını

eski karizmam yerine gelirse

bir bilet alırız tek gidiş

dönemezsen türkiye tarihi acıları ansiklopedisinde bir madde verirler bize

biri esmerdi şair

birinin saçları uzamış da uzamış

karma ekonominin baş belası

iki anarşist yaşamış.

SABAHIN BİR YERİNDE

Ölen bir kişinin son bakışıyla bakmak dünyaya

Yaşamanın büyük bir şaka olduğunu anlamak

Allah büyüktür der ve susarım, buraya kadardır cümlem

Elmanın tadında bile az sonra öleceğini anlamak

Elleriyle yüzüme başıma çizen o başlangıç hissi

Şakaklarımda ne ıssızlık vardır artık ne de o günaydınlar

Bak, dünya serçe şarkıları ezberliyor, bir bak

Yetim bir çocuğun babasız geçirdiği ilk günden başlıyor sanki

Ben hep dünyaya teğet geçtim, dünya daha gençti

Ömer’in huzurunda okuyacak adaletli bir şiirim olsun istedim

Yüzümle ellerimi yıkadım ve duydum ki evren çok küçüktür

Bir parmak bile tespihte üç tane eder değil mi İbrahim abi

Daha ölmeyen kişi bir fazlalık mıdır dünyada

Bunu bir yerlerden duymuştum sonra unuttum sandım

Yaşamak, sürekli bir köprüden geçme hissi aslında

Karşıya geçince, geçtiğim karşılarda ben yokmuşum hissi

Sabahın bir yerinde ya da

Bir LamElif gibi yalnızız kitabın ortasında

SENİ OLAN BİR ŞEYLER

Sinende duran gönülçelen nefese

Çerçiler sokağından nice kuşlar ahesteler çekiyor

Topkapı minibüsleri ve çılgın kasetçiler köşede

Evin sefası olmaya niyetli şen kızlar ve zamanın hatrı

Damarlarımdan yokluğun çölüne kadar bir endişe koşuyor

Bir göktaşını almış tekmeliyor sanki Mikail kardeş

Sen gülüyorsun ve burada ben ölüyorum

Baştan aşağı şiir ve şarap ölüyor

Şad olsun gâvur İstanbul şehri

Eyüp’te evcil bir şiire çekiliyorum

Şimdi milyon kere milyon Müslüman ya Muhammed diyecek

Ola kalbim sen bana taş mısın ben sana çentik

Uzak odalarda yaşıyorsun

Kötü günahlardan ürksen uyluk kemiğinde

Dante ila ve dünya

İnsanın bazen kötü dayısına benzettiği

Ev sahipleri kiralık katiller gibidir o semtte

Tanrıyı ve bisikleti aynı cümlede kullanırlar

Sıkılırsan artan ve eksilen şeylerden

Mahallede yaz biterken kendine mezar komşusu ararsın

Pekmezli simitlerin dualardan Elham’ı andıran sadeliğiyle

Günlerimiz

Bir karıncanın yemi gibi kısa, küçük

Can havlim, bilgili dostum, şiirimin humması

İşi yavaştan alanların annesi

İnsanlar kaçak, yaralar ifşaat, devrimler itiraf bekler

İnsani açıdan sana meylim çok karmaşık

Fikrisabitim yok bu gece, dünyaya verilen bir tepkiyim

Teşbihlerimle geçtim evrenin, düzenin ve senin karşına

Araplar kan akıtır Türkler gözyaşı

Ben o büyük resme bakınca seni de istedim görmek

İstedim bunlardan namevcut olasın diye sevemedim

Kavganın ve kasımın ve vızıltının

Kahramanlıkla doğrulan vahşetin birliği

Kuzeyli biriyim ve anlamam güneylinin ateşinden

Seni de anlamam benden geçtin sen olamadın

Dağlar acıktı, bulutlar, muasır medeniyetler, gözyaşların

Seni olan bir şeyler vardı oysa hayatımda

Yanan bir bulut arabası geçti gözlerimin önünden

Dünler evvelki günler falanlarım filanlarım

Seni hiç bunlardan

Bir azade

TRENLER DE GECİKİR

İnsan sessizlikte ve asansörlerde yaşlanmıyor

Bizim için cennetten yer ayırtacak diye uğurluyorsun ölüleri

İnsan haksızlığı ve atların titreyişini sevmiyor

Çünkü tatlı tatlı yaşlanmanın da keyfi yok

Kimsenin kimseye aşkı

Ortadoğu’da planları altüst etmiyor

Mermisini evde unutmuş avcının şaşkınlığı

Namlunun ucundaki kuşun hakikatine kader

Üzülme sen en güzel yarının bir öncesisin

Sen en kötü günün ta kendisisin

En güzel gün gelmeden

Asla şiir sevmemelisin

Sen şiir seversen uçaklar hakikate düşer

Sen hepimizin yağmuru olsan seni sevmezdik

Kimsenin yağmuru kimsenin sevgisine göre değil zaten

Annen çaya tek şeker atardı

Çayın bile çığlığını öpsün diye

Yüzü yere bakan dağları gösterirdi sana

İncinmiş iki çirkin haydut olurduk

Misafire çam kokulu ve süslü yorganlar çıkartan

Taşra kadınlarını anlatmak istemek, şiirdir

Sus ve en kırgın ismini sakla herkeslerden

Daha büyümeye niyetlenmemişsin

Tali yolları kullanıyorsun, iyi

Sana suyu hıfzetmek

Bana apansız, bana gücenik belalar kaldı

Yer yatağındaki tarağı erkeğin akrep sanılır

Sen ki kayıp kafiyeyi arama

Hasan’la Hüseyin’e devam et

Vefadır adı bunun

Trenler gecikirse, görüşürüz

YARASINA BIÇAK

Her şey yolunda amir

İkimizden biri fazla bu gemide

Bulutları fark edemeyen kaptan gibiyiz

Her şey yolunda amir

Sokaklar sosyal adaletin gözünden kaçacaklar yine

Kafiye düzenini bozarak saçma sapan dizeler yazacak

O hayta o haşarı o mazlum çocuklar

Yolunda işte her şey amir

Nöronları titreten dualar etsen de nafile

Bu fitili usulünce ateşleyemedin mi neye yarar şiir

Normal şeylerden bahsedelim istersen

Çünkü her şey yolunda amir

Kıştan kalma bir günün serseriliğini bilirsin

Rutine uyduk bak gene amir

Pozitif korelasyon falan diyecektim tam

İki gözüm arasındaki mesafe kadar

İlkgençliğimizin o aşk buhranları

Tekabül kelimesine yer bulmak için

Çöpe attığım şiirlerden sorumlu kimesneler

Ki her şey yolunda amir

Gençliğimiz gitti gider

Zamanın bir kokusu da varmış gibi

Yarasına bıçak bekleyenler

İtibar, Sayı: 8