DEMİR TOZU / DİDEM GÜLÇİN ERDEM

Demir Tozu

beni su olduğuma inandırıyorlardı hikmet

beni daha başka bir şey olamayacağıma

beni iyi ki size inanmamaya

çok söylüyorlardı hikmet, tekrar ne fena

beni bir su birikintisiyle karıştırıyorlardı

dağlardan inip gelmiş olanla

kapalı şeylere hiç sevinmemiştim

dağ yolları gibiydim kim gitse

doğru yerde olmak istemiyordum hikmet

bazen sende u harfini düşünüyordum olmuyordu

kavram olmaya hazır değildim

sizinle olmaya hazır değildim

beni içinizde bir tarladan bildiniz

sizi karnımda yatırdılar. o büyük boşlukta.

ben de bir kadının boşluğundan doğdum

ben seni geçecek sandım

durunca dedim birazdan gidecek

öyle bir boşluktan olduğumdan

soramadım kimseye hikmet nerede

ama sen o şeye inanıyordun ben yüzüne

sen zalimler demiyordun ama susuyordun

ayaklarını karnına çeker gibi susuyordun

beni nasıl diyorsun öyle merak ediyordum

birini söylerken duymuştum seni

karıştıracak sakal bulamıyordun ki

 

yine gam yükünün kervanı geldi

Didem Gülçin Erdem

*Şiirler, Didem Gülçin Erdem'in izniyle yayınlanmıştır.