Gökçenur Ç.'den Şiirler

Söz’e Mezar

“Bütün bu kâğıt dağını

sobada yakmalı.” dedi adam

tavan arasından kollarında

bir koli kitapla inerken

(ikinci el bir kitaptır aşk  

diye düşündü ayrıca, kışın, taşlarını ayıkladığı

bir tepsi pirinç gibi dağıldı kardeşlerim,

derleyelim ölüevini, yakalım ölüden kalan ne varsa

yüktür yalnız yaşlanmış babanın sayfaları

ısırarak aldığı notlar,

yazarken anlamın andını aradı,

okuru korumalı bu çıldırtan çabadan

ikinci el bir kitaptır aşk

diye düşündü ayrıca)

kadın, yere düşen defteri

açıp okumaya başladı

“Söz’e Mezar” adlı kitabından

Yaz Sayısı (aşka sözü bulaştırmakla suçladılar bizi, deniz,

kumun günlüğünü temize çekiyor)

İşte yine buradayım, otların büyümeye acele etmediği bu yerde

Burada yazmak, rüzgârın dört sözcüklü diline çalışmak

aşınan taşlara bakmak, deniz kabuğu toplamak

bir yarayı kaşımak, bölünmeyi önlemek,

sandalı hazır tutmak, uyumak, uyumak…

Burada, iyi şiirler yazdım bir zamanlar

iyi şiirler ki ıslak otların arasında eşinen atlar,

rüzgârla çarpan bir kapı, duru yaz göğü, bir çekiç

bir çaydanlık, yağmurda ıslanan koyunlarla dolu bir vagon

ve her şey gibidir

Sabahları uzun yürüyüşlere çıktım,

balıkçılarla takıldım, yeni sözcükler

öğrendim ister istemez, havaya bakıp

bozacak dedim, bu nasıl yazsa

sonumuz hayrolsun, akşamları

balkonda yıldız rakısı yaptım,

bir şeyin dönüşmesi, bir alışkanlığa

istemeden…

Kötü şiirler de yazdım ve öğrendim

kötü şiirler ırmağın daraldığı yerde bir ağaç

rüzgârla çarpan bir kapı, duru yaz göğü, bir avuç çivi

bir konserve açacağı, dağın gölgesinde bir ağıl

ve iyi şiirler gibidir

Burada yazmak, kendini alışkanlıkların akışına bırakmak

zamanın imzasız bir mektup olduğunu varsaymak

Uyarı: Yağmur diye uzun bir şiire başlamak

temiz çarşaflara uzanmak, yastığına sarılmak

ve içerden gelen daktilo sesinin

tıkırtılı ırmağına gömülerek uyumak

Güneş yarın başka sözcüklerin ardından doğacak

“Söze Mezar” adlı kitabından