TÜRKER ÖZŞEKERLİ'DEN İKİ ŞİİR

SEN CİCİ BEN CÜCE

I

ben ürkek sarhoşluğuyla titreyen cüce

izini sildim, anlamalı töz benim, toz benim

inmek istiyorum, çek şu el firenini

gitmek istediğim günlerden birine

kimse beni senden ötede aramasın

yaptığım eylemle kınamasın beni kimse

kelebeğin en güzel ölümüyüm ben

sen, merkezinde vidalarını iyice sıkmış sabah

arayışımı sende tamamlamak istediğim gün

uzandım cennet ağzının boş levhasına

sen eritip tüm gövdeni, baharı haber veren cici

ben eritip tüm baharı, gövdene haber veren cüce

“Sen Cici Ben Cüce” adlı kitabından

SONRA GİDERSİN

dilin kaburgasından yaratılmışız hepimiz

bi yerlerde eksiğimiz var keşkelerin biçtiği

üzülme! bilerek kestim bileğimi, yetişeceğim maviliğine

dut ağaçlarına voleleyip kireçli marifetlerimizi

gel bir acıyı paylaşalım seninle, sonra gidersin

sadece buna inanalım, sonra gidersin

kim miyim ben, tek kale maçların aranan oyuncusu

ilk böyle başladı ılık sonbaharı, bakire kokmaya ikna edişim

şöyle ki; çevirip baktım gözlerine, korkuyor gözleri “insan,

insanın mezarı olduğundan beri”

öpüleceksin ölüp ölüp, sevişeceksin olup olup

hem ne korkuyorsun! ikimiz de kaçışın tarafıyız bu öyküde...

atina’da eşeliyoruz vıcık vıcık eyvahlı güneşi.

küçüklü büyüklü, usturalı usturasız yerlerden

atlayıp atlayabildiğimiz kadarı

geriye ne kaldı ki bizden, kahverengi bir gece,

tenekeden sakız kutuları, yuvarlak ağızlı neşemiz

gel bir aşkı paylaşalım seninle, sonra gidersin

sadece buna inanalım, sonra gidersin

“Sen Cici Ben Cüce” adlı kitabından

* Şiirler, Türker Özşekerli'nin izniyle yayınlanmıştır.