EMRE VARIŞLI

(10 Ekim 1985, İstanbul - )

       Ali Varışlı’nın oğlu. İstanbul’da yaşıyor.

       2004 yılında Çamur isimli fanzini çıkarmaya başladı. Ben Hoşlanmıyorum isimli şiir/müzik projesiyle gösteriler yapıyor.

       Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Akatalpa, Bireylikler, Diri Ozanlar Derneği, Hayâl, KalemKahveKlavye, Kaos GL, Karakalem, Kopya, Kuşak Edebiyat, Muaf, Peyniraltı Edebiyatı, Sokak Misyonu, Void Zine, Zamansız vb. gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Diye Bir Şey Bilmiyorum (2016, Altıkırkbeş Basın Yayın, İst., 72 s.)

       Düzyazı Kitapları:

& Bir Günahkarın Bilmesi Gerekenler (2015, Altıkırkbeş Basın Yayın, İst., 48 s.)

Kaynaklar:

A  http://emrevr.tumblr.com/

Yazarla Yapılan Söyleşiler:

J  Emre Varışlı ile söyleşi: “Her Şeyden Şiir Yapabilirsiniz”, Diri Ozanlar Derneği,  Sayı: 3, Kasım / Aralık 2016, s. 26-27

Şiirlerinden Seçmeler:

BAŞARILI BİR OPERASYON

sidar sinan özmen’e

çünkü her şey ölümcül bir sıkıcılıkla kuşatılmışken

çünkü gereksiz aydınlatma sistemleriyle donatılmışken

çünkü herkes işinde ve gücündeyken

çünkü aynı üzgünlükle giyinip soyunurken

çünkü vatandaşlık numaran ezberinde değilken

çünkü cenaze törenleri ve aile çay bahçeleri işe yaramazken

çünkü elinde üçü geçmeyen seçeneklerle

çünkü Arizona sanki çok güzel bir yer gibi düşünürken

çünkü fonetik arızalara kafayı takmışken

çünkü müşteri hizmetleri bu kadar ağdalı bir tavra sahipken

çünkü ev hayvanları neden böyle

 dünya büyük büyük, iri iri, cümleler kaskatı

çünkü çocukluklar her mahallede aynı mevzu

çünkü terbiyesizlik bir sır gibi tutuldukça

çünkü lunaparkta bir cinayet işlenince

çünkü içinde suçlu hissedilmeyecek daireler

çünkü aniden her şey dahil bir tatil kazanınca

çünkü bilimkurgu yeterince ciddiye alınmadıkça

çünkü hastaneler hastaneler hastanelerken

çünkü orkestra elemanları gecikmişken

çünkü genel geçerken

çünkü genelde geçerken

çünkü yöntemsizlik yöntemsizlik yöntemsizlikken

 dünya nasıl nasıl, nasıl bir acil servis, korkunç topraklar

çünkü boşluk, herhangi bir yolculukta herkesin hakkı

çünkü cümle içinde geçen aptallık duyulmamalı

çünkü anneler mutfakta 3. sayfa

çünkü şapkadan kanlı elmalar çıkacaktı

çünkü daha birileri mikroskobu icat edecekti

çünkü sadık tetikçiler güneyde eğitilecekti

çünkü delilik hakikaten organize edilecekti

çünkü bu masadan kalkan mutsuz olacaktı

çünkü uzuvlar uzuvlar uzuvlardı

çünkü ego, alt-tarihi yazacaktı

çünkü aramızdaki en masum ve en evrensel olan kişi, o

yamyamdı

çünkü böyleydi

…

 2010

Akatalpa, Sayı: 137, Mayıs 2011

BİR YUSUF, BİZİMLE OLMAYI BEKLİYOR

Yusuf’a bütün kötülüğünüzü verebilirsiniz

ellerini kırıp onu ne kadar sevdiğinizi söyleyebilirsiniz

Yusuf sadece gülümserken onun evini de yakabilirsiniz

güneş doğarken ölü bir Yusuf size iyi gelebilir

çünkü güzel mezarlıkların şiirini yazıyorlar

içine birazcık da politika katıyorlar

hemen sonra şarapları da var, güzel şarkıları da var

bir Yusufları olmayagörsün, hemen o gece yataklarına girip

birer çocuk yapıyorlar

derisi yüzülmüş Yusuf galerisi

benim en sevdiğim

onun için tekerlekleri döndürdüm

yemeği ısıttım sofraya koydum

beni doğuranı tokatladım

yusuf’u gören gözler akdeniz’e dökülüyor

şark düğünlerinde yusuf’un silahla vurulmuş kafasını okşayabilirsin

yusuf’un vurulmuş kafasını çeyizine götüren şanslı gelin olabilirsin

biraz daha iyi biriysen yusuf’a bira ısmarlarsın

sarhoş olduğunda koynuna girersin ve onu inletirsin

şehirli Yusuf başka olur, senin de artık şehirli bir Yusuf’un vardır

şehirli Yusuflar sana bir zarar veremezler

yusuf’u evine al, ona ekmek ver

ona zehirli kabuslarından bahset

yusuf’a huzur verme ama ekmek ver

yusuf’un kulaklarını kes

yusuf’a aşk verme ama iş ver

üzül onun için ve kendini ondan korumak için bir silah al

akşam yemeğinde onu vurabilirsin

herkes bunu hep yaptı, sen de yapabilirsin

Simler içindeki Yusuf’u farelerle bırak

ona ayetler oku, onu karıya götür, ondan bir şey bekleme

gerekirse onu polise ver

gittiğinde arkasından tütsüler yakıp radyolar dinle

kuzey ülkelerinde bir masal düşün

çünkü sen doğuda bir kandilsin

bunu herkes yaptı daha önce, sen de yapabilirsin

hh benim talihsiz Yusuf’um

seni ne kadar da çok sevdik

sana ekmeğimizi banacağız

bizimle dans et, barsaklarını görmek istiyoruz

şarjörü boşalt, geç kalma, aynı anda boşalt, ışıkları yak Yusuf, böyle daha iyi gece olacak

Yusuf için kör olmayı göze al.

yusuf’a bir kuyu ver.

BU NE HIZ?!

denizciler denizi tutsun!

insan öğrenir ve üzülür sevgilim, hepsi bu

ayrıldığında bir şeyden, neşeli şiddet!

koptuğunda gerçekten, neşeli şiddet!

korktuğunda kendinden, neşeli şiddet!

kararlı istikamet gökyüzü ve mide bulantılarıyla övünen

erkek güzelleri

yanlış anlamadıysam eğer, ölünecek yer çok

yanlış anlamadıysam eğer, sen kendinden başka her şeysin

yanlış anlamadıysam eğer, tahammülden tedavi olmaz

ameliyat masası mı, içki masası mı belli değildi, önemli de

değildi

sonuçta sen, masada kaldın.. artık herkes gibi bölünüyordun

sen benden bir parça ürküyordun

ama insan ürker ve öldürür canım, hepsi bu

yenisiyle değiştirilemeyecek olan ne var,

söyler misin

senin yüzlerini biliyorum, eski ve yeni yüzlerini

parçalanamayacak olan ne kaldı, söyler misin

tarih kitaplarında geberenler, edebi metinlerde

özgüven eksikliği

bakışamayacağımız ne var, söyler misin

beddua ve slogan, beddua ve slogan, beddua

ve slogan

sevişemeyeceğimiz ne kaldı, söyler misin

çocuklar çile çekiyor, çocuklar ‘nah!’ çekiyor

polisler her şeyi biliyorken, neşeli şiddet!

ilk yardım gecikiyorken, neşeli şiddet!

makyajımı temizlememe yardım et

in gökyüzünden in, in çüklerden aşağı in, in arabalardan in,

in cümlelerden in

in binalardan in, illeti ilet, kahveleri doldur

in sakıncası yoksa, çık tabiata

şöyle bir bak etrafına, etrafın seni toplasın

sempatik şarkıcılar bağırsın!

insan ürer ve üzülür sevgilim, hepsi bu

yetkililer, ilgili merciler, büyük soğuklar, ara sıcaklar,

aradaki sıcakkanlılar ve yorgun otostopçularla yepyeni bir

güne saçma manşetler, yepyeni bir akşamdan kalmalığa

kıyafetler, yepyeni bir çağa kifayetler

yenisiyle değiştirilemeyecek olan ne var,

söyler misin

en yeni Afrika sende yok sayılmayı bekliyor

inanmak istemeyeceğin ne var, söyler misin

dışarıda kalmaktan korkan piyaniste inansan

iyi edersin

yaratıcı yazarlar kıvransın!

elim telefonlarınıza, köşeli uzuvlarınıza gitmiyor, elim

gökyüzünüzü ve yüzünüzü dağıtmaya gidiyor, elim gidiyor,

elimi tutmayın

dernekleşen din adamları aşkı zorluyor, biz buna gülüyoruz,

birileri ‘disiplinlerarası’ diyor biz buna da gülüyoruz,

yazıyooooorr, yazıyooooorr

hayvan kızıyor, ben kızıyorum, piyanist kızıyor

bu iş, giderek ilginçleşmeye başlıyor.

Akatalpa, Sayı: 126, Haziran 2010