AHMET BOZKURT

(11 Eylül 1977, Tercan / Erzincan - )

    Şair, yazar, dramaturg. Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Tiyatro Bölümü‘nü bitirdi. 1998-1999 yılında arkadaşlarıyla birlikte Erzincan’da yayımlanan Taşra dergisinin yayın kurulunda yer aldı. 2000 yılında yine Erzincan’da Le poète travaille (şair çalışıyor) dergisini çıkartmaya başladı. Le poète travaille dergisi Türk edebiyatında yerellik-merkez ve taşra kavramlarının hararetle tartışıldığı bir zeminin ateşleyicisi oldu. Cumalı-Seferis Gökyüzü Derneği ve PEN üyesi.

       Resim ve şiir üzerine yazdığı yazılar pek çok ortak kitapta yer aldı. Edebiyat ve şiir sempozyumlarına konuşmacı olarak katılarak bildiriler sundu. İstanbul’da yaşıyor ve bir yayınevinde editörlük yapıyor.

       Şiirleri ve yazıları Ayraç, Birikim, Cey Sanat, Düşünen Siyaset, Edebiyatta Üç Nokta,  Est&Non, Etken, Geceyazısı, Hayalet Gemi, Hece, Hürriyet Gösteri, İle, Karayazı, Kirpi Şiir, Kitap-lık, Le poète travaille, Mimesis, Özgür Edebiyat, Sanat Cephesi, Sınırda, Skala, Tezkire, Toplum ve Bilim, Virgül, Yaratım vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Ku’yu (2018, İnkılâp Kitabevi, İst., 72 s.)

Deneme, İnceleme, Eleştiri Kitapları:

& Şair Çalışıyor (2007, Şiirden Yayınları, İst.)

& Varlık Tutulması: Jean-Paul Sartre Tiyatrosunda Varlık ve Hiçlik (2012, Ayrıntı Yayınları, İst.)

& Orpheus’un Bakışı (2014, Ayrıntı Yayınları, İst., 160 s.)

& Unutma Zamanı – Yazı. Bellek ve Eleştiri (2014, Ayrıntı Yayınları, İst.)

& Mum Lekesi – Eleştirinin Kıyıları (2016, İnkılâp Kitabevi, İst.)

& Fragmanlar: her Yüz Bir Dünyadır (2017, İnkılâp Kitabevi, İst.)

Şiirlerinden Seçmeler:

ŞİİR OKUYAN KIZLAR

'zamanın aynasına nedensiz

tutunanlara...'

I

Kalbi eve dönen yoksulların

bir şarkıyı taşıyacak kadar

sahil görmemiş yabanlıklar büyüten yalnızlığı!

Sen, sise doğru yürü!          

Şarkı söyleyebileceğin bir kıyı,

duyabileceğin bir kulak,

yabanlığını örteceğin tülden bir sis

genç bir kızın eski güzelliklere duyduğu üzünçtür.

Hatırla ve yakar sessizliğine: geçmişine.

üzünç ki, susadıkça acıktırır tenimizi.

II

Denizin üstünde dolaşan uyku,

düşlerde gezinen göz!

Zaman ki, eskitilmiş güzelliklerin kanatlanmasıdır.

Ayrılmak tüketmektir eksiltili sözü, eskitmektir.

Sızı, kalbe el veriyor:

gölgen yalnızlıkların güz karaltısı.

Hatırla uzaklığı, unuttuğun düşlerin karaltısını.

III

Şiir: suskun kız,

Ne kadar da çok benziyorsun yalnızlığıma.

İle, Ocak-Şubat 2008