23 Mart 2015 Pazartesi

VOLKAN ODABAŞ



(20 Temmuz 1982, Fatsa / Ordu - )

Elif Hanım ile Hasan Odabaş’ın oğlu. Ortaokul ve liseyi farklı şehirerde okudu. 2003'te 19 Mayıs Üni. Türkçe Öğretmenliği Bölümü’nü bitirdi. 2014'te "Ordulu Şairlerin Şiirlerinde Geçen Özel Adlar ve Kullanılış Özellikleri" başlıklı teziyle (Dan. Doç. Dr. Salim Küçük, 2014, 462 s.) Ordu Üni. SBE Türk Dili ve Edebiyatı ABD'nda yüksek lisansını tamamladı. Halen Fatsa'da yaşıyor ve İlköğretim okulunda öğretmenlik yapıyor. Evli.
İlk şiiri 2006'da Varlık dergisinde (Mayıs 2006) yayımlandı. Şiir ve yazıları Akatalpa, Dize, Eliz Edebiyat, Kertenkele, Kurşun Kalem, Mor Taka, Mühür, Patika, Varlık, Yazılıkaya, Yolcu vb. dergilerde yayımlandı.
Yapıtları: Şiir: *Gül Taştan Ağır, İst.: Artshop, 2010 *Yeniden Bağışlayalım Yağmuru, İst.: Artshop, 2018 *Bahçelerden Eksilen, İst.: Artshop, 2022.
Deneme, İnceleme, Araştırma: *Sözcüklerin Sonsuz Yası, İst.: Mühür, 2012 *Dursun Ali Akınet'in Şiirlerinde Söz Varlığı, Ank.: Gece Akademi, 2019 *Kitapların Duldasında, Ank.: Klaros, 2021.

Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

*28 Mayıs 2022 tarihinde güncellendi.



Şiirlerinden Seçmeler:

BU BENİM ELLERİM

bu benim ellerim bir sabahtır dünyanın yüzünde
yıkamak içindir geceyi ve ölüsünü yıldızların
bu benim ellerim düş görmesidir en derin suların
ve yağmurlu bir akşam terk edilirken sokaklar
bir kimsesizlik yurdudur çocuklara imrenen panayırlar
sanki bir ova kendiliğinden bir düzlük edinir
bir yol uzun uzun susar direnir her dönemeç gövdesine
kendi ırmağının sesine sığırken insan inanır
dünyada yalnızlıktan başka anlamlar da vardır
bağırır uzun bir zaman elimizde olmayan şeyler
örneğin bir aşkta kaç parça kaç yere dağılır
ve benim bu ellerim yüzündedir çirkin dünyanın
kapanır akşam denilen boşluk uçar adsız mavi
bir söylence belki bu hınca hınç yaşadığımız
görünmesin diyedir şu duvar nice yanlışlılar adınadır
hiçleşen her kimse o ben sen biz siz onlar
tersten ne kadar da ilginç oysa üst üste ve alt alta
itişe kakışa bir kuyruk beklediğimiz nedir bilmiyoruz
ellerimle yaşıyorum ben dünyada yer yok çünkü başkasına
istiyorum ki bir ses daha katılsın orkestramıza
belki bir yaylı veya da vurmalı dum dum dum
öyle kalabalık değil seyirciler de yalnız koltuklarında
bu benim ellerim diyorum çok sabahlarda uyanır
yıkar geceyi dümdüz eder aşka yer açar
oturur öyle bir zaman şiirler de yazar bazen
bu benim ellerim bir tanrıtanımaz
dünya denilen cehenneme ağzıyla su taşır


Akatalpa, Sayı: 143, Kasım 2011

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder