ERGİN SANDER

(21 Ocak 1937, İstanbul - )

           

      Şair. Tam adı Mehmet Ali Ergin Sander. Ayşe Mualla Hanım ile Mehmet Sadık Bey’in oğlu. Ortaöğrenimini Kabataş Lisesi’nde tamamladı (1950). İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde okudu. Öğrenimine Almanya’da devam etti. Döndüğünde Sander Yayınevi’ni kurdu ve yönetti. İkinci Yeni Kuşağı şiirinden yararlandı. Ölçüsüz, uyaksız, simgesel bir dille yazdığı şiirlerinde kendi dünyasını yansıttı. İstanbul’da yaşadı; evli, iki çocuk babasıydı.

       Şiirleri ve söyleşileri Türk Dili, Varlık vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Gözlerinde Gökyüzü (1961, Yeditepe Yayınları, İst., 48 s.)

& Ölüm ki Çiçeklerin En Beyazıdır (2016, Islık Yayınları, İst., 64 s.)

Kaynaklar:

A  Abdullah Özkan, Refik Durbaş / Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi, 4. Cilt, s.: 786

A  Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi, Cilt II, 2001, YKY, İst., s. 717

Şiirlerinden Seçmeler:

İSTANBULLU

Hatırlıyorum

Cumartesiydi ve yağmur yoktu

Unuttum

Elerin miydi, İstanbul muydu

Usulca tuttuğum.

YENİ ÇAĞIN MADENCİLERİ

şimdi silik gölgelerin türküsünü söylüyoruz.

derin yer altı ocaklarında kazmalar,

derine, hep derine kazıyoruz.

nerde çağımızın o altın kalbi

çağımızın altın kalbini arıyoruz.

seni düşünüyorum her vurduğum kazmada

çocuk gözlerinde kirli bir yağmur

kazdıkça daha derinlere inmek,

kazdıkça senden biraz daha uzaklaşmak demek.

eski çağlardan bir yeraltı tanrısı

tutup öpüyor yorgun ellerimizden

çağın uzaklarda vuran kalbini duyuyoruz derinden, derinden

üzerimizde ağır bir yeryüzü

gökyüzünden uzakta, çok uzakta

derine, hep derine kazıyoruz

nerde çağımızın o altın kalbi

çağımızın altın kalbini arıyoruz.

çağ yendi bizi, yorgunuz.

YORGUN SU

Sisli aynasında bir yorgun suyun

Bulanık dargın güneşlere doğru

Uzardı saçları onun ve sonsuzun

O kalabalık sularında akşamın

Puslu yeşil sessiz ve ıslak

Bir dal eğilirdi gözlerinin göğüne

Bir dal ve milyonla yaprak

Kuşlar uçardı kiremit denizlerden

O kalabalık sularda akşamın

Çocuk yüzlü bir utançla içe dönük

Hep kayıp anahtarını arardı kapısının

Sonra bir kapı kapanırdı yankısız

Sis onu örterdi usluca

Bir çiçeği örter gibi kar

İnce bir okşayışla uzun uzun

Ve değerken nice sular dudaklarına batının

Uzardı saçları onun ve sonsuzun.