ÂTIF BEDİR

(1965, Suluyayla Köyü, Kahramanmaraş - )

       Asıl adı Abdurrahman Başpınar. İlköğrenimini aynı köyde, orta öğrenimini Kahramanmaraş Lisesi’nde tamamladı. 1985 yılında Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’ni bitirdi. TRT’de kameraman ve yönetmen olarak çalıştı.

       İlk şiir ve yazıları lisede okuduğu yıllarda K. Maraş Işık gazetesi sanat-edebiyat sayfasında yayımlandı. Aynı yıllarda arkadaşlarıyla Esra Yazıları adlı bir dergi çıkardı.  Şiirleri ve denemeleri Edebiyat, Hece, İkindiyazıları, Kayıtlar, Mavera, Türk Dili vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Ateş Sâlaları (1997, Hece Yayınları, Ank.)

& Rüzgârın Dili Lâl (2010, Hece Yayınları, Ank., 80 s.)

Gezi Kitapları:

& Yarasını Saklayan Şehirler (2015, Cümle Yayınları, 108 s.) 

       Anı Kitapları:

& Gökyüzünde Arıcık Kuşları (2015, Cümle Yayınları, İst., 82 s.)     

Şiirlerinden Seçmeler:

Yaralı Nehirler

Gökten su gibi bir aşk iner

süzülür toprağın koynuna

bir ses çağılar

bir incir çatlar

damarda çağılar kan

toprak çatlar, kaya çatlar

çatlar nar, akar nehir

gelir dayanır kapısına şehrin

İçinden nehir geçen şehirlere

gelir kokusu iğde ağaçlarının

biraz ıhlamur, biraz güldür

içinden aşk geçen şehirlere

masum bir ad verir

duru ve alabildiğine mavi

Bir gün şehir yaralandığında

nehir de yaralanır

kapılır kan sularına kızıl bir gül

ilk kez duyar gibi oluruz adını

ilk kez susadığımızı anlarız

ama susuzluğumuzu kandırmaz

ancak acı verir bize

ancak olur yaraya tuz

Böyle çok şehirler öğrendik

ortasından hep nehirler geçerdi

düşünmezdik neden

ama artık sormuyoruz

şehirlerin ruhunu temizler nehirler

ağıtını yakar, yasını tutar

sonra alır koynuna avutur

asıl sahibine teslim eder

Böyle çok nehirler öğrendik

kederimizle aktılar yanı başımızdan

başımızı yasladık omuzlarına

dicle’nin, fırat’ın, neretva’nın

okşadılar saçlarımızı

sildiler göz yaşlarımızı

Berrak aktıkları nadir zamanlarda

şavkı vurdu sularına

fuzûlî’nin, mevlânâ’nın, arabî’nin

mesnevi gibi çağıladılar

divan gibi coştular

yunus gibi durgun aktılar bazen

şavkı vurdu sularına

bağdat’ın, mostar’ın, sarayova’nın

Biz unutsak da

nehirler asla unutmaz

unutturmaz

durulsa da suları

şavk olsa da bir mesneviye

yaralarımıza merhem

susuzluğumuza çare

nehirler asla unutmaz

Biz de seni unutmayacağız ey şehir

alıp götürse de sırlarını

nöbetini bekleyen bir nehir

unutmayacağız seni de

unutmadığımız gibi kudüs’ü, kurtuba’yı

unutmadığımız gibi bağdat’ı, sarayova’yı

unutmadığımız gibi çanakkale’yi, mostar’ı

unutmayacağız seni de ey şehir

Âtıf Bedir