İDRİS SEZGİN

(3 Şubat 1987, Batman - )

       Harran Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Maliye Bölümü’nden mezun oldu.

     Şiirleri, Akatalpa, Amanos, Edebiyat Ortamı, Ekin Sanat, Eliz Edebiyat, Evreka, Evrensel Kültür, Gerçek Edebiyat, Granada, İmece, Kurşun Kalem, Lacivert, Sarı Koza, Silgi, Şiir Dalı, Şiiri Özlüyorum, vb. gibi dergilerde yayımlandı / yayımlanıyor.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Doğu'nun Belleği (2015, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 167, İst., 96 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

AYNADAKİ HARFLER

 1.

elim ayağım tozuna eğilirken cümle'nizin

gözlerim hariç sayıkladım

piri sayıldım erken vebalin

suda kayıp uğurlamaların

üç günlük bebeklerin kulağına şiir okumayı unutmadım

erken ölmeyi unutanlardanım

2.

yine de yer ayırın hüznünüzde

külümü elime üflediğim sur'la yutun

tanrısız mahşer günüdür gövdemin ruhumu enseleyişi

damarlarımda biriken kısa kıyamet

sızıp kaldım zamanda

uzansam biliyorum kendime

abdestsiz ölümden hüküm giyerim

kur'an bilmeyen çocuklar okusun toprağımı

3.

su suyla coşarken temizlendi pas

kulağım karıncaya ince kabuk

yakmalı tanrıyı resimlerde arayan

hangi kadını hatırlıyorsanız, bırakmışlığınız

kabuğunu soyunuyor elim

nehrin dağa cilvesi

beşiği deliren söylence sesim

güzel unutmayı bilenlerdenim

4.

kendinizle incitiniz beni

tanrı'nın elinde kırık ayna, dökülen harfleri

yarımız başkasının bedeni

insan hep bir eksik

-le yürür dışındakini

beni bırakın kendinize eklemeyi

5.

o zamanlar acı'ya indirilmiş kutsal kitaptım

siz inanın atların ve siyah yılanın kutsalına

patikalar sızarken dağların belinden

ben ötelerde kaval çalardım yüzüme

cüz çınlarken gizlenmiş tanrı'ma

kaybıydım birilerinin

freni tutmayan bisikletimle kırmızı resimler çizerken

çakıl yol

siz inanmayın dediklerime

kalbinizden kaçıp buraya sığındım

ÜLKEM İÇİN

bir şarkıdan daha eksiliyor ad

cellat var ederken elini vicdanın

kuytularında derinliğimizin yasalaşmış bedeni

bir çocuk 13 kurşunla vuruluyor ülkemde

bebekler yerine isimler büyütülüyor

oturup şarkılar tamamlıyoruz birbirimize

bilindik marşlar çalınan sokaklar

parfüm niyetine yoksul halka

biberli gaz boyalı su

cumartesi sabahı adım bedenimden ayrılıyor sessizce

üstelik faili meçhul’um resmiyette

isimsiz mektuplar yazılıyor kayıp annelerine

oturup kaybolmayı öğretiyoruz birbirimize

bir çocuk atomlarına kadar

parçalanıyor ülkemde

ileri demokrasi bu kadar bütünken hem

başkentler yerine kanlı şeyler topluyorum dilime

oturup parçalanmayı öğretiyoruz birbirimize

YOKLUK

hangi sona koşsam

şiirle çoğalıyorum

şişme plastik kadınmış hayat

süleyman'ın asasını kemirdi benden kopanlar

tanrıyla yüzleştiğim o gün

ne ben anlatabilirim ne o kaldırabilir bu yokluğu

gövdeme mağarayım sızarken kendi yaralarımdan dışarı

içime fışkıran unutulmuşluk hissi

yeryüzünde dağ dağa kavuşur da  insan bir son’a

yine de güzelliğin diyorum

tanrım

bu hangi sözcüğün vücut hali

gelmeyen düşlerle kanatıyorum kabuğumu

devamında bir kelimem yok

susuyor tanrı

şimdi ben kimin yokluğuyum

*Şiirler, İdris Sezgin'in izniyle yayınlanmıştır.