EBUZER SARAY

(1 Ağustos 1971, Kırşehir - )

       Şair ve yazar. İlk, orta ve lise eğitimini Kırşehir’de tamamladı.1993 yılında Anadolu Üniversitesi, Açık Öğretim Fakültesi İktisat Bölümünden mezun oldu. Kırşehir’de; gazeteci, beş yıl kadar kitabevi işletmecisi, Kırşehir Televizyonunda (KTV) haber müdürü olarak çalıştı ve Edebiyata Dair adlı televizyon programını hazırlayıp sundu (2007). Evli; bir çocuk babası.

       Simurg dergisini çıkardı (6 sayı, 1993-1995).

       Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Akatalpa, Bireylikler, Dize, Heves, İmgelem Çocukları, İmlasız, Kavram ve Karmaşa, Kum,  Sonsuzluk ve Bir Gün, Şiir Atı, Şiir Ülkesi, Şiiri Özlüyorum, Uç, Yom Sanat vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& İçinden Geçilen (2006, İdil Yayınları)

& Sakla Beni İlkakşamında (2011, Mühür Kitaplığı, İst., 78 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

ÖZLEMEK ÖĞRENİLMEZ YA DA (‘ÇİÇEĞİ VE AYI ALIR GERİ DÖNERİM’*)

     “esinleyen Karin Karakaşlı’ya teşekkürle... ”

şimdi mevsimleri unutturuyorlar Karin, evet

zamanı ve insanı denemişlerdi önce de

acıları ve tanıklıkları; ya yarın Karin,

yarın unutacak bir şeyimiz kalmaz ise

hatırlayacak bir şeyimiz de kalmaz, değil mi?

içimize dokunan ne varsa Karin

köylerin ve mekânların: sonra sevdiklerimizin adları

uzun kireç beyazı duvarlar, çalışkan evler, loş sarı ışıklar

tebessüm ve çocuklar Karin, çocukları en çok diyorum

onları unuttururlar mı? baktıkça öğle üzerlerini ansıtan

Ceylan’ı mesela ve Sarkis’in masallarındaki

minik kızlar ve oğlanları sonra

ağaçlar çocuklara tutunur, en çok bunu biliyorduk Karin

bütün denizler resim defterlerine;

içinden mavi güneşlerin, yeşil gökyüzünde gülümsediği

ezberimiz (d)üşüyor Karin ne yapacağız böyle

bilmez misin ki onların üç denizi vardır; hiç görmedikleri

bakmak için bir deniz; bozgun ve dağınıklıklarına

girmek için bir deniz; sırlayan hep mahremlerini ve acılarını işleyen

ölmek için bir deniz; konuşan ve hep konuşan, incelirken puslanan

*:Tao Yuanming (365-427), Çin.

Akatalpa, Sayı: 136, Nisan 2011

SIZILI ZAYİ

sabırlı bir baba olmakmış hüner, bağışla olamadım

çok nefes bir su ya da gülen masalda oyuncak bir kuş

affet, unuttum gördüklerimi, kırıldım yaz gibi duramadım

nicedir uzun uzun bir yağmuru okuyorum*

bunu zan say sen, bunu hiçbir köprüye değmeyen bir düş

bunu; bütün ayrılıkların güzeldir elleri, bunu incelik

Şimdi ezberimde bir gül, sanki başkalarının mahvı

ömrümse, adı konulmuş gürültüler gibi bir başına hep

ne çok ağıt bilirdim ben mevsimlere dair ve göğe

ve ne çok korudum seni, yüzünden dünyanın

boşunaymış, öğrendim geç de olsa her çocuk

kendini yaşıyor en fazla, sınanmış bir ağaç gibi

eskiyoruz azar azar gördüğümüz dünya sadece

sabırlı bir âşık olmakmış maharet, oldum da

kısa ömür bir ateş ya da, sızılı gerçekte bir eşik

affet, unuttum gördüklerimi, kırıldım kış gibi duramadım

_____________________

* Birhan Keskin

Akatalpa, Sayı: 119, Kasım 2009

SİGARA İÇEBİLİRSİN EVET!

her şeyin nemli resmini okuyorsun kahırla, yapma artık

yüzünü çevirmiş bir şehrin; üzülen ağaçlarına dokunmanın

ve korunaksız zamanın -ama hep sana sanıyorsunişte

dilini bildiğin eskimiş sus sokaklar, sus ne olur

bir uçtan öteki uca okuyorsun, eksik kalıyor ama

her hasarın içine değiyor bakışların geçerken; dinlen artık

hiç yaşlanmıyorsun, hayatın takvimiyle niye?

alıkoyuyorsun bulduğun aşinalığını nedenlerin

en çok kapı ve sefil eşik bıktı senden bak; bir tek

gülen ve hınzır büyüyen anılarına katkısı olduğun çocuklar.

durup dururken uzatıyorsun günü yadırgıyorum

sarhoş sanıyorlar seni ya da emekli bir gassal

dokunduğun her tenden ölü; bir motif ya da

akıp gitmeden bir desen sır çalmışsın gibi, görmeden kimse

ve yakın; o yerdesin işte, tam o yerde yok şüphe

ağaç kovuklarına benzeyeceksin gitgide küf kokunla

uzun saçlarını kes artık sıkılıyorum senden bazen

-seni çeviremezler eskiye unut bunu- pazartesi

salı çarşamba, perşembe, puma, cumartesi – hayalinden

pembe moditen tek doz öğlen ve akşam sarı norodol iki doz

biliyorum mektupların gecikiyor ama üzülme

uyanman da öyle; gizine alış yüzünün uyurken

gazeteler pahalı bir festivalden bahsediyor -bilmem kaçıncısı-

sen balkonları ve içerisini filmlerin; yapma artık

elinden tutup gezdirebilirsin; denize -çok seviyorumevet

denize götürebilirsin, çıplak gravürlerin üstüne

doğuşunu güneşin, salonlarda ve sadakatini

-söylencelere inat o semtle anılan kedilerin-

anlatabilirsin

hem kime bakıyorsun sen, sana diyorum -boşluğasende

bir gariplik var yakın zamandır, Albinoni gibisin

yaz bunu mesela, okuma ama artık

uzun saçlarını kes, fena görünüyorsun eşyaya

sigara içebilirsin evet, uzatma artık

dönüyor mumdan harfler bak sıra moditen’in sahnesi

ayrılma zamanı, kısa ama bir süreliğine, üzme ve bekletme gel yine –beni

denize, evet kedilerin gravürüne salonlardaki, tamam.

Akatalpa, Sayı: 127, Temmuz 2010