İSMAİL ASLAN

               

(1984, Şanlıurfa - )

       Çeaş Şanlıurfa Anadolu Lisesi’ni ve Dicle Üniversitesi Psikoloji Bölümü’nü bitirdi. Özel bir kurumda psikolog olarak çalışıyor.

       Şiirleri, Akatalpa, Duvar, Fayrap, Karakalem, Kitap-lık, Palaspandıras, Ücra, Varlık,  Yaratım, Yeniyazı  vb. gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sistem Çöktü Misal Çok Yalnızım (2012, 160. Kilometre Yayınları, İst., 64 s.)

& Kapital Öldürür (Efe Murad ve  Sinan Özdemir ile; 2015, 160. Kilometre Yayınları, İst., 96 s.)

& Eksikten, Oradan (2017, 160. Kilometre Yayınları, İst., 72 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

Ayrık Otlar Sanırım Karşım Uy Nabızsızlık

I

Kimi zaman kafamda “fikri” gelişen şiirleri şekillere benzetirim. Üzerinde düşünüp yazmaya koyulacağım son şiiri dikeyine çizgileri müthiş bir hızla inen bir dikdörtgene benzetmiştim. Ayrıca bu dikdörtgenin herhangi bir köşesinden, adeta bir cesedin tabuttan çıkmış kolu gibi sarkan yeni bir dikdörtgenin daha olduğunu düşünmüştüm.

Her şey üst üste gelmişse, bu her şeyin alt alta geldiği anlamını da taşır belki. Her ey nasıl demeli başka: İnsanın canı yıkılır tabi. Birileri öldüğünde buna yakın bir şeyler hissetmiştim, canımınyıkıldığınıcanımınyıkıldığınıcanımınyıkıldığını.

İnsan gerçeği yazınca anlıyor. Şiirin anlatacağı olmak gerçeğin inmesinden geçiyor aslında. Gerçek iner. Dikdörtgenin herhangi bir köşesinden, adeta. Adeta berrak bir detayda görünemeyendir. Şiir.

II

1 kilo kalp mi ağır BİR kilo pamuk mu?

oturup inceledim / inceldiği yerden kopan hiçbir şey yok.

hiçbir şeyden seni bu kadar çok saymamıştım

aslında hepinizden yok sıkıldım

insan çok sevince ölmek istemiyor sinan. kesin bilgi.

ben hepinizden çok sıkıldım baktığınızda aslında

her şey akıllıdır / aslında her şeyin bir alnı vardır

polis müzik dinlemez polis öpmez öksürmez

allahım polis öksürmüyor devlet çok sağlıklı

1 kilo kalbi olmayana devlet

enine baktığında bütün müziklere müzeyyen senar deniyor

denilen tüm cümleler sıra dışı bir şekilde kurbağalardan geçiyor

çünkü karnım sevgiliden önce başlamıştı

uzayın nemi diye bir şey yar

buna psikolojide bir şey denilmiyor.

buna seni birkaç kez kandırmış alkışlamıştım

ben en son ne zaman olmuştum çok üzülüyorum

seni bir yerlerden unutuyorum

kırıp döküyor bankada paralar biriktiriyorum

buna seni hadi be nereden anladın

herkes vardı sen neden yoktun

önceki cümleyi şöyle bir hamleyle:

herkes sardı sen neden soktun

kalbi olan [,] kendini kalbinden vuruyor.

III

Bazen “Kirayı birkaç gün geciktirebilir miyiz?”

Bazen “Çok beklersin, dünya sönüyor.”

Bence Allah’a inananlarla inanmayanları da Allah yarattığından seni çok seviyorum.

Bazen “Senin elinin değmediği şey şey değildir.”

Bazen “Bir Türk bayrağı karşısında sevilmeyi bekledim.”

Bence röveşataya kalkıp düşünce ölmeyene öldürmeyen Allah öldürmez denir.

Bazen “John Surman – Edges of Illusion 1979”

Bazen “Koşuyor koşuyor koşuyorum, yol başlıyor.”

Bence her şeyin bir açıklaması çok, Allah.

Bazen “Benim zeki hayvanım, tırnağım.”

Bazen “Ben kendimde yalnız terlemeyi anladım.”

Bazen “Kime çekmişsen ona kalkıyorum.”

İnsan çok sevince, ölmek istemiyor Sinan.

BEN-İ İBRAHİM

                             ibrahim’in “iyi” sesine

Beni düzeltip buraya indir İbrahim

İstiflenecek çok tembih

“Şuramda atlas açalım sanki.”

Beni bu cümlede deneyebilirsin

Beni tanımazsın iyi ağlarım İbrahim

Benden kapıyı aralayıp

Yatağına dönebilirsin

Irmak, kalksın benden artık

Beni seslenip ağzından at İbrahim

Bilinecek çok karışık

“Şuramda birikmiş Allah sanki”

Beni bu masada dağıtabilirsin

Saçlarımızı uzun taradığımız seneler

İbrahim’in ciğerleri ormandı

Akatalpa, Sayı: 134, Şubat 2011

ÇARŞAFTAKİ SİYAH LEKENİN TEDBİRİDİR

tarlanın ussuz aynası gelincik

çalılar arasına geriyor çarşafını

yeni birleşmiş dudaklar boyunca

yazdan kalma gece serinliği

tekrarlıyor dönülen ölüm kavisiyle

olma gerçeğini kanıtlayan ısı

sessiz yasın dinlenen şiddeti

çekilerek evine kapanan vücutla

karla dolan şişeye müsavi

‘boş’ veriyor tendeki yosun

bir ilkçağ insanı gibi seviyorum seni

Akatalpa, Sayı: 125, Mayıs 2010

İS TENİ

insan içine çıkılan duyarlık

kaskatı kesilince bölündüğüm dengede

havamın omurgasında duyulan Allah

uzaya ayıracağım sonsuz hatayı

- ahşabın damarına bıraktığım kilpas

çözülmenin şeklinde, istedim, soğumak. –

köşelerime uyarladığım kadın ahengi

doğruyu eğeceğim ruhuna taşın

simge belleğinde kesişen tarih

görünüre eskiyince kurduğum kelime

derime sarkıttığım derin, denenmemiş mottom.

Akatalpa, Sayı: 131, Kasım 2010

ORA SEKANSI

Allah bitmez gözün arkada kalmasın

Pek cevval değilim sükûnet belki imandan

Ama sabahları usturayı boynumla

Gezeceğim gelmezdi aklıma

İntihar günah Allah bitmez

Belirtmiştik sanırım bu kısmı

Tekrardan sağlayacağım fayda cennetliğim

Olsa gerek

Olsan şimdi balkonda ot çeksek

Ağlasak Yasin-i Şerif okusak

Allah bitmez kıskanıyorum seni

Bak çok kırıldım ağırlaştım kapıyı açamadım

Tövbe edemedim çok gerginim

Silahlar anlatıldı bana kurşun girdi

Elimi kestim kargoya verdim yarın ulaşır

Odamın ortasından kendimi kadın ettim

Annem geldi babam öldü ablam ilkokuldan terk

Trene atladım şiir sinirlendiriyor beni

Rüzgârdı ta yüzümün gerginliğinde

Suda boğuldum cesedimi bekledim

Olsan şimdi yas tutsak çay içsek

Allah bitmez beni bırakma

Allah bitmez bu haki kadar gerçektir

Ben beşerim psikozlarımdan çok çektim

Sen sürme çektin makyaj tazeledin

Alkol aldın geçti mi dedin durmadan

Seviştim çok seviştim sonbahara daha var

Memelerin güzel ama inan Allah bitmez

Kuşlar ağlamaz geçmiş geçmez yürümek iyidir

Bana havlu uzat iyidir ayakkabılarımı çiftle

Oranı göster oranı ört oranı öp

Allah bitmez lütfen saçlarını topla

Zannet ki iyileşeceğim tütün çiğnedim

Üstüme alındım üstüne alınma halledeceğim

Ekmek böldüm ağzım titredi peygamber uğundu

Evimiz üç artı bir tümünde tek tek sustum

Dört kez sustum dört kez bittim Allah bitmez

İsmini Ezân-ı Muhammedî ile kulağıma okudum

Olsan şimdi bıçaklasan beni bağdaş kursak

Allah bitmez buna bir daha dönmeyelim lütfen

Ücra Dergisi, Sayı: 46, Mart-Nisan 2012

TUZ DERİSİ

       

ömrün eşiğine zaman kırışan

karnının ortasında başlar dünya

hızla gevşeyen nemli temas

uzakta devingendir sürekli kum

gölgeyi boşaltıp kesiğine kabuğun

sisle dağılır tekrarladığın ayin

sunağın orada okunan defterde

naiflik soldurur uzundaki evhamı

suyun kuyuda ölü ufkunu

cam iklime bükülen ağacın

ipliğiyle devirir rüzgâr günuykuya

ben oyuğumda tuzumun evini bekliyorum

Akatalpa, Sayı: 127, Temmuz 2010

US DEFNİ

çiğlerin kuşları serinleyecek filizinde

sevgili hiç öpüştükçe ensenle

anlamın acısı taşıyamadığın boynunda

ipin düğümünde çözülecek yaşam

ölümün kavkısı iyileşecek kelebeğinde

merhemini sürdükçe damlayan yerlerine

gövdemi kenarlarına değdirip dağılacak

eşyamın içindeki zarif çelişki

derinin esintisi, gölgelenen suyun

durulacak çimenler üstündeki müzik

ölürsün sümbüllerden bir vakittir tenhan

denizin yeşili son demin olsun

Akatalpa, Sayı: 129, Eylül 2010