NACİ BAHTİYAR

(1968, Çorum - )

İlk ve orta öğrenimini Çorum’da tamamladı. Çorum Ortaköy Lisesi ve Uludağ Üni. Eğitim Fakültesi’ni bitirdi. İstanbul, Kars ve Artvin'de çalıştı. Halen Çorum’da öğretmenliğe devam ediyor. Anadolu Üni. Felsefe Bölümü’nü bitirdi. Çorum’da yaşıyor; evli ve iki kız babası.

Şiir, yazı ve şiir çözümlemeleri Akatalpa, Akdeniz Edebiyat, Başka, Berfin Bahar, Bir Yeni Biçem, Çınardibi, Eliz Edebiyat, Karayılkı, Mavi, Mor Taka, Mühür, Sincan İstasyonu, Son Gemi, Şiiri Özlüyorum, Yazılıkaya (Eskişehir), Yeni Biçem gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: *Akdeniz Kederim, Başak, İst.: 2008 *Herkes Acısına Kabuk, Şiiri Özlüyorum, Nevşehir: 2018.

Eleştiri: *Kendine Zalim, Mühür, İst.: 2020

Kaynaklar: Kendine Zalim, Mühür, İst.: 2020

*15 Nisan 2022 tarihinde güncellendi.

Şiirlerinden Seçmeler:

ARAMIZDAKİ ZAMAN

Ne çok öldü büyüklerim

oysa hepsinin küçüğüydüm

çocukluk aynasıydım ellerinde

deri/n/deki çatlamış çizgileri hohlayan

Dediler bu keder çizgisi, üç vakte böler gençliği

ah! yüzüme sürdüğüm ellerimin inancı

parmaklarımdan aksın kırmızısı ağır kederin

karışmış say geceye, başımdaki okuntularımı

Bir ağacı duduğundan öpüyorum

damarlarım ısınıyor, kulağımdaki inancım artıyor

baktıkça çoğalıyor sararan dağınıklık

bir ömrü sombaharlıyoruz dedemde

Yüzümden uzaklaşıyor fotoğraflar

Bir serçeyi severken ki ellerim üşüyor, küçülüyor

Ben azaldıkça güne, artıyor aramızdaki zaman

Şimdinin dünü

 çok hızlı kayıyor yarına

Akatalpa, Sayı: 144, Aralık 2011

“Herkes Acısına Kabuk” adlı kitabından

BELLİ OLSUN

acı köpüğünü koy ortaya dost olduğun belli olsun

kırk söz söylesen hatırını iliklerimde köpürtürüm

aşkın son sözü bendini yıkar ırayan yemen’in

acepler içinde kim geçmez ki türkünün içinden

söz sağdır gökyüzünden dökülsün yeşeren toprağa

damarlarımdan geçen söz can olsun dostun yoluna

kurt da geçermiş elmanın içinden dert de

oyar kendini zaman içinden geçene bakılmaz mı

ben de bilirim dostlarımı, tanırım sırtımdaki yaradan

çünkü her keder ölümün ucundan tutar biraz

boynumu sunuyorum celladıma bir tepside

varış çizgisine gözüm seğiriyor görmezleniyorum

bende ölüyor yaşadıklarım sır diyorum adına

yabanlık kalsın gecenin mavisi ölümün üstünde

susmanın tırmalayan kahpeliği, her ağaç oyar kendini

kanayan sendense açık kalmış gönül yarasıdır dil

çatlak duvarına sığınmış keder çizgisini geçen alnım

yabanı örtünen ömür bedeni dilsiz geçer sokaktan

acı sözünü koy ortaya dost olduğun belli olsun

nakışlarım iliklerime dostuna post olan sözünü

Akatalpa, Sayı: 171, Mart 2014

“Herkes Acısına Kabuk” adlı kitabından

BİRİCİK

biricikliğimi bana sırtlayan gece

arıma petek dokumanın sarı zamanı düşmüş elime

sivri dilini sevdim bahara kokan haylaz tomurcuğun

altıdan genler dokunmuş yaylasına anzerin

sırlaya sırlaya bal olur nakışında tenimiz

üşüme demiştim sana çünkü bahar, söndürme polen gözlerini

dinleseydin dansına içli yeminler sarardım anneme özençli

katığına emek koyardım ballı dürümler sanırdın

bazen aklımdan önce yürüdüğümü de söylerdim sana

merhemin merheme çaresi olmazmış

sev çiçeğine sırnaşık oğul endamını

kapat ağzını poyrazın, yel almasın çünkü oğul

güneşten bana armağan, bir akşam kaldı oysa

ört üstüne geceden sızan sesini

bir ömür boyu gizil kalsın saadet

Akatalpa, Sayı: 115, Temmuz 2009

“Herkes Acısına Kabuk” adlı kitabından

KENDİR İP

Eksiltili düşlerin zamansız tamircisiyim

yoluna özrümü serdiğim yitik sevgili

senin olsun uyuşmuş ayağımda soğuk kuyu

çarıktan canik markaya geçen zincirin halkası

Soğuk suya yatırılmış bir kendir sersemiydim güzünüzde

bıraksan ipimi çekerim ömrümden, ne minnet size

neye kısmetmiş ilmiğini dişlediğim mendebur zaman

Göbeğinden ömre bağlanan hayat boynuma hem ölüm

beni yaratan annemin karnı sızım sızım sızlasın

sivas’ın darında yandığım, suyundan içtiğim sultan

boy/n/umu ölçerim, hayat nasıl gelirsen

başım gözüm üstüne

Altındaki sehpanın ayağı olsam

salardım kökümü toprağa

kucaklar öperdim boynundaki halkını

Bak uyuşan ellerim sadece pirim yanlış anlama sakın

kalbimin kaslarını yumuşatacak sesini sûr üfle boynuma

İki halkın öpüşmesi akar susuz ve ayaz geceme

tarihimden sızan kandı avcumda biriktiğim

hüseyin deyip başıma koymuşluğum bundandır

bundandır iki elimi yıkamadan sana koşmuşluğum

Susuyorum ya dilimin yarası kancıktır

elim ardımda geziyorum zaman kötü

boynumun darası olsa olsa bir kendir ip

ağır gelsin o ipe

                             yoluna bağışladığım günahlarım

 Şubat 2011

Akatalpa, Sayı: 136, Nisan 2011

“Herkes Acısına Kabuk” adlı kitabından