İSMAİL CEM DOĞRU

(1975, Samandağ / Hatay - )

       İlk ve orta öğrenimini Hatay’da tamamladı. Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi'ni bitirdi. Evli ve bir kız çocuğu babası.

       1993 yılından başlayarak çeşitli radyolarda kültür ve edebiyat içerikli programlar yaptı. Antoloji Şairleri Seçkisi isimli bir şiir seçkisi kitabı 2004 yılında Varlık Yayınları/Cep Kitapları tarafından yayımlandı. “Kuşak Edebiyat” dergisinin yayın yönetmenliğini üstlendi

       Şiirleri ve yazıları Ada, Akatalpa, Amanos Edebiyat, Cumhuriyet Kitap, Damar, Kurşun Kalem, Kuşak Edebiyat, Mor Taka, Mühür, Öteki-siz, Patika, Şair Çıkmazı, Varlık, Yaratım, Yasakmeyve, Yolcu vb. gibi dergilerde yayımlandı /yayımlanıyor.

Ödülleri: 2005 Rıfat Ilgaz Şiir Yarışması’nda Başarı Ödülünü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Ara (2016, Mühür Kitaplığı, İst., 94 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

AFRA

Suyun kucağına meme uçlarını bıraktım

Uçurtmanın bir akşam

Bunu yapmasam koridor oluyordum / koruyordum

Acıtmadan sildiklerine toplansın dikişlerim

Dizime yatırdığın dirseklerimden vur afra gibi ürkek

Kilitleri körpe bir havanda onar

Sonra kur beni ayır parlaklıkları dizelerime / düğmelerime

Kuşatmadan gelişine acısın eğilimlerim

Çamurdan bir başlangıç cümlesi miyim ben

Demir mi gerekli dilinize

Dökün beni sesimin ileri gelenlerine / gelinlerine

Çoğalmadan gelişin için kanasın ilerisi

Sen bağışla bir defa dolaş kuyuları yıkanmadan

Kuytulara yakınmadan

Doyur bizi benle beni bizden arındır / yakındır

AKIŞAN

hiç de alışıyorsun gibi bir kuşku dökmek değil

sonra birinin aşk oldum sanması

bir büyütmediğin kalınır bir de büyütüldüğün

yaşlarla karışırsın yaşlar kuruyana karışır

bu da beni öyle bir sindirmek ki

yenilgi gibi duruyor tadının altında beni bulmak

hatırlar dolusu ten artığı denemiştim

çözülen her düğmenin bana örtündüğü anlar

çünkü sende kalanlar ve morun haczi için

bir hücreden bir yalan çıkarabilirsin bir de anahtar

alışıyorsun sonra aşk oluyor  enstrümantal

büyüyorsun yanılgılar açıyor bir ay çiçeği

bir başka ay bir akasyaya keman adını veriyorsun

sonra kan oluyor aşka bir nota

öyle bir keman barut koklamanın tadıyla izler

bir çakılın bir pusuya çakılmasını

ve kayalar tırnak yangınlarından düşerler izimin düşüne

yüzleri kanayana dek kaç adamdan alır hırsını o tırnaklar

gerisi gibi keşke hiç keşke olmasaydı

gördün ya o kadar da kalabalık değilmiş gürültüler

ama bir ses içinden nehirler çıkarıyor

aşk yüzüne yüzüne kapanıyor akıştım sanıyorsun

sonra yapış yapış  aşk kaçıyor içine

yanında fazladan sevgilisi olan var mı diye bükülüyor

[yüzün

iki gözün fazladan tanrısı olan birini arıyor

gerisi gibi herkesin dolacak bir boşluğu oluyor

ya da boşalacak bir fazlalığı

keşke hiç keşke olmasaydı

ANAHTAR

İstemem bir kozalak içinde büyümeyi birden

Durduğum yerlere evcil dilekler kadar yakın olmak istemem

“Biz gereğini yaparız” türünden arkası yazılmış bir aşk

biz gerekeni uygunsuz dileklerden umacak kadar yenik

ama yarımız sırlarının tutsağı, geri kalanlar kendine bir sır arar

Beklemenin de bir salıncağı var kalmadı yakınılacak bir yer

Biz sizi, size karşı birikince ararız; derlenin şimdi

İstemem, düşmesin beklemenin güzellikleri

Durduğum yerlere ilişen söylenceler bizi alıkoysun istemem

Sonra bağımlısı da olalım beklemenin; kurşun haberleri

Beklemek için tutunduklarımızdan kopalım

“kavuşuruz diye ürküyorum” gibi cümleler hazırlayın

bir başına ayrılık için karşılıksız acılar toplayalım

İstemem bir ağlama aralığı kadar monarşi

Günlerin yarışı eşit koşullarla olsun, istemem

Belki süre gelir çalınmış yılların hatırları

Üstüme çökmüş denizlerle uyuşabilirim

İstemem bir köstebek kadar yerim olsun da derleneyim

Hazır şeylerden konuşsaydık tanıdık yaralardan, dahası

Hafif duruyor üstümüzde bir ölüme yüklenen anlam

“Az kalsın” diyorlar tüm kabullere “az” kalıyor durmadan

Ama anahtarımı kaybettim ki ne yazık, kapı da aramızda mahsur kaldı

AYAK SİSLERİ

Ben ölümün haritasını avucumun çiği gibi...

Güneşin hiç batmayan evlerinden bir coğrafya kurduk annemle

Denizi gözümle avuçlar gibi sesime yürümek için şaşkındık

Siz hiç söz diplerimden fener yapmadınız anlaşılan

Hadi siz pamuk prenses olunan yüzünüzle bakın hayata

Annem de yedi cüce çıkarsın her bir köz pınarından

Ama gelemem evinize

Beyaz bir düğüm bizim güneşin rengi

Eğer ben deniziçi yorgan örtmediysem yorgun kayıklarınıza

Vardır bir çelebi

...öpüyorum aydınlığınızdan

Islandınız mı

Cüceleriniz mi okşadı saçınızdan

Açın düşlerinizi annem geliyor

Dediğine bakılırsa güneş doğurmuş babamı

Hep gülümsemem bundan

Ben ölümün haritasını avuçlarımdan temizleyeli...

Benim de bir harfim eksik bazen ‘hazin’ gibi

Çok geldiği zamanlar da olmadı diyemem sözcüklerin

Kim ‘yara’ kalmak ister

Tam da böyle zamanlar dönün ayağa

Bakın hayatın bir ucuna geniş açıdan

Ve bir ucunda geniş uykudan kepenkler

Sırtından gözlükler çıkaran bir avluyum ben

Siz bakınca ben de görüyorum

...üşümedim salıncağınızda

Gerekmiyorsa kımıldamayın

Ama ben gülümsemeden

Sizin evinizde gülümsemez yağmurlar

Boşuna bulutların altını bağlamayın

BİR BUÇUK

istersen herkesi şubata ekleyelim bizi içine almayan

aylardan düşülsün bir buçuk kitap taksim gezisi

bu ne duygusal bir içimize su serpme hevesi

ne zamandır bu üniforma aslanın ağzında ki heyecan

sanıyorum, her rekabet gibi içinden bir küçümseme

nöbeti geçiyor, mazur görmek öngörülmüş

öyle de beyefendi görünüşlü ve gülüşlü otobüsler

bize hep gönül kapısı açık ve bir o kadar kurşunlara

eziyet etmenin tanımsız kederini alıyor içimizden

nasıldı sudan düşmek gecenin dili olsa, görüntüsü

var ama istersen, kendini sesine tanıt

taksime tünel açan düşünsün dünyanın merkezine

kalbinden inmek bir buçuk insan meselesi

ama nasıl bir şey ki dizi izleme endişesi

dahası kafatasıma finans formülleri çizmişlerdi

beyefendi gibi çocuklarını gelip alsın mı anneler

sonra “Taksim'den bizi çıkardınız mı sevgili

ağbilerim, gezi'yi aldınız mı elimizden?”

siz ve köpük hizmeti veren, evinden utanan zebani

ama baktım ki bizi izleme endişesi beğeniyle

daha kinsel bize izlenmemiş bölümler gerekli

her sokağı bir masalın adına vermenin

en güzel yanı saat bir buçuk resimleri

taksimin kapağını açmışlar ben seslendirdim

ve dahi gazı kaçmış bir buçuk saat resimlerini

pengueniyle vardır değişmek isteyen

Akatalpa, Sayı: 176, Ağustos 2014

ÇAN VE EĞRİ

bak bu şakayı rüzgâr sanmasak sonra ne yaparız

kendine gelmek, şarkılar ve sabrımızı sınamak olmasa

yalnızlık gibi ölümü de abartıyor olabiliriz miyiz, sonra

bak şu yargının netliğine yalanın benlik gösterisi hem

neden böyle her esintinin peşinde yancı ve daha yabancı

bir şeysiniz dedikleri itiraz yüklenmiş ölüm haberleri

yoksa ne yaparız sözler olmasa sonra sözcükler

artık adımız mesafe, aramıza zaman girdi

bak şu karganın kinine, çiçeğin dinine, ağacın evini

savunma sevincine, doğmamış bir şey için savaşma

hazına, ama bak melodiyi itiraz gösterişinde

arayıp yarına “su taşıyan kilise papazına” sonra

ne yapardık boşluklarımıza sıkışan şu harfler olmasa

kitapları ve ölümü de anlamıyor olabilir miyiz?

ya da yazı yazma imkânı öyle herkesi bulmasa

sonra bak şu yarın sevgisine dün ve bugün

dengesine hem neden böyle her üzüntünün

peşinde bu denli yabancı ve daha abartılı bir şeysiniz

dedikleri anlam yüklenmiş ölüm yöntemleri,

yoksa ne yaparız ‘orada ne işi var’

diye sormak olmasa, zorlama yazgı ve tarihler

ama bak şu tencerenin ettiğine çatalın kemanla

işbirliğine, bak şu yaşı geçkin meydanının

dünyanın ekseninde dönüşüne

ama diyorum her şarkıyı rüzgâr sanmasak

Akatalpa, Sayı: 181, Ocak 2015

DAĞINIK

dünlerden bir gün üzere, devamsız

düğüm içenden fayda umarsın

bakarsın ya da dağınık yasak toplamışız

öylesine adı olmamış

yolculuklar madem bir yanımı andırır,

bir yanım da kavuşmaktan öte aşırı ayrılık,

birisi "sus" sesinizde davet arar

bu defa daha kusurlu yaprakları olsaydı da günlerin,

yazmamıştı dediğimiz takvimler o yaprağa itiraz gibi

ertelenmesi muhtemel iktidar gibi

yuvasına dönseydi de kavimler,

yine de kimliksiz bir tümce yapayanlış ilerliyor

her yalan yürürlükte aralıksız

"sus" sesinizde davet aşırı yığınaklara çalar

ne zaman yüzünüzde belirsem

zamansız telaş ve aşırı ayrılık

bir dağınık olanaklar vaat ediyor

bir de olağan sabahlar deneyim açısından

Yakından gözleriniz ve unutulan her yeni

daha tetikte, uykular sahibini arıyor

birisi "sus" sesinize aşırı yığınaklar arar

istedim ve derin bir çocukluk gezindi her yağmuru.

-pek duru- diyorum, biliyorum henüz

bana yeter avuçları, bir de içlerindeki ılık.

kırsal alanlardan taşırdığım smokin yaması

bugün daha tüzel gezinen bir dekolte

bir şehirli telaş daha bitiyor; aşk kutluyor yakamı...

Akatalpa, Sayı: 80, Ağustos 2007

MASAL

adım cümle içinde geçsin istemedim ama neden

bensiz kurulmuş cümleler bu denli neşelidir

bir kartvizitten geçiyordum uğradım dediğim adımlar

sonra böyle bir çember içinden elini sıktığım kadınlar

beni kartvizit sanıyor ki, işin aslı adım

cümle içinde geçsin istemedim, geçilsin istemedim

kendi resmini eksik çizen bu ressam

size güven telkin etmiş olabilir ve bir güvencenin

ödünsüz yanları yetkin ellerde böyle kirlenebilir

bir kartvizitten geçiyordum uğradım dediğim zamanlar

sonra böyle bir çember içinden seçtiğim yalanlar

belki dedim olabilir bu güvencenin ödülsüz yanları

ama yeni bir künye için yardım istemenin de kalmalı

inandırıcı yanları, bir çapsız söylem saati kapımı zorluyor

öyle de bir şey içinden kurtaramadım kimsecikleri

kaldı ki bunca melaike içinden düşünceden suçlanmanın

şöhretle bağını ben bozmadım ve hangimizi örtmek istemedi ki

rusya mahkemeleri, dahası mümkün olmasa

çar Petro’nun mütedeyyin vasiyeti içine nasıl sığsın

beni yarına gömmek isteyen onca içkisiz İtalyan şiir matineleri

ben bozmadım bu yolları hem Singapur’da

hava yollarına asılı onca halk taşlayan İsa heykelinin

adını kötüye ben çıkarmadım ama ben bozmadım

hem yasaklayıp hem cennetle aranızda köprü kurma

imkânları adına arz-ı endam etmiş bir kpss ninnisini

Aslında tüm bunlara ne gerek biraz bana

biraz kendine müslüman onca şirketten

öneriler var da ben asıl herkesin kuyruklarda

arayacağı bir roman yazma derdindeyim, kimse bilmiyor

beni anlamıyor hiçbir avuntu tüm konular kamulaştı,

sınavsız kimseye konu verilmiyor ve dahası halkların

yoksunluk masallarını belediye divanı yazıyor

ne yazsam kamulaştırır içimdeki gardiyan

adımın geçebileceği cümleler hızla yalanlanıyor…

Akatalpa, Sayı: 165, Eylül 2013

SARKAÇ

kabul, seviyorsan git komşular sevinsin

sonra gelirsin resimler içinde susmak adına

korkarım gündemi yürüdüğün topraklara

isim aramak olanın çocukları evinde uyuyor

evimde doyuyor senin ölmeyi unutmuş göz bebeklerin

azim dersin tabut manzaralı kilimin olur

direnmenin basit bir fizik kanununu oluşuna inat

senin alyuvarların var okyanus malı

benim nefesim bir köprüye saz çalar

parlak kararlar taşıyan gemim var senin neden olmasın

kabul, şaka gibi bir şey yaptım

ama bir şaka böylesine çadırlar yaksın

bir kitap bir vicdanı böyle ıslatsın

sonra aziz dersin cenaze olur,

direnmenin basit bir ticari kural gibi anlatılamaması

beni de incitiyor bu denli derin uyumaya inat

sadece benim adını koyabildiğim bir mahremin var

diye senin de neden haremin olmasın

bakarsın gündemi ördüğün duvarlara

kur yapmak olanın uykusu aralamak senin işlevindir

kabul, direnç bu ışığın kalbidir ki bahçeyi

aydınlatan bir kandil ay ışığını kirletir demek de neyin nesi

bırak o vakit karanlık daha şeffaf

gibi durmuyor, önümüzü kesme hevesi

asıl münafık, sulardaki kireç oranı

salça desen masumiyetin simgesi

olacak kişi değil, kabul ama bir biber böyle gaz yapsın

sonra bir “mutlu” böyle caz yapsın, kabul sonra

biriniz öpsün gözümden biriniz nişan alsın…

kabul, seviyorsan gidersin konuşma burada biter

susarsın adına vandal denir bir de talihten gelir

alınmazsın, ağaç süslersin evde uymanın haritası gibidir…

Akatalpa, Sayı: 170, Şubat 2014