SEMA ENCİ

(4 Ocak - )

       Gazi Üniversitesi'nde okudu.

       Şiirleri  Akatalpa, Ayna İnsan, Eliz Edebiyat, Mühür vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Kaynaklar:

A  http://semaenci.blogspot.com.tr/

Şiirlerinden Seçmeler:

BIRAKAMAYIŞ

sizin gözleriniz var mı? bakmadım.

gidecek bir eviniz?

bu yol benim yolum

üstünde doğup batar gün

üstünde gemilere uzanır gölgeler

ipince bir kadına benzer yürüsem

yürümesem kemana

size bunu anlatmadım.

apaydınlık bir bugündü

herkesin kendine döndüğü

biçimleri ışıkla buluşturdum

neye uzandıysam merdiven altı

yedi, sekiz

dokuzu da sayarsam ona benim diyeceğim

bir yalanınız var mı? inandırdığınız…

ah neydi onun adı neydi

dibinde kimseydim

neydi adı bir söylesem.

sizin her şeye yeniden başlamanız var mı?

 herkese benzeyen

ama değişilmeyen hiçbir şeye

otobüse yetişmeleriniz?

bu beklemeler benim

lütfen lütfen gidiniz!

incinmelerle renkleniyor sardunyalar

bu sır benim söyleyemem

o ve ben

denizlerce sessiziz.

siz serçeleri sever misiniz?

lütfen hayır deyin lütfen

aramızda bir akşam

aramızda gerçek bir akşam

kırık dökük bir anıya sarılıyorum ah bunlar elleriniz

sarılmasam yine elleriniz

koskoca bir ormanı andırıyordu bendeki

bırakmadım.

30 Temmuz 2013

Akatalpa, Sayı: 166, Ekim 2013

BİR OTOBÜS ÇİZİYORUM HERKES UYKUDA

gelecek gibi değilim eşyalar uykuda

eşyalar ve ışıksızlık

eksiğim bunu nasıl anlatmalı

kırgın ama nasıl

bir aşağıya bir yukarıya bakıyorum

kökleri ve yaprakları ağacın

uzadıkça incelen inceldikçe kuruyan dalları

gelecek gibi değilim

bir haber bekliyor sağ elim

yaralı elim kırık kanatlı güvercin

kalkmıyor elim -süzgün takatsiz

akşamüstleri yenik çocuklar

ve kederli gölgeleri şimdi her bir şeylerin

ve izleri kaldı sokaklarda

ölüp gittiler gelecek gibi değilim

pencere önleri ve çiçekler saksıda

şaşırmamış gibi kalakaldılar

caddeler ve çocuklar

meydanlar ve çocuklar

hep mi güzeldiler böyle

hep mi uykuda

aynı yolu hep aynı saatte yürüyen

memurlar ve devletin sabahı

memurlar ve öğrenciler

memurlar ve içimdeki ölgün bahçe

gelecek gibi değilim sakın bekleme

beni bekleme uyanacak gibi değiliz

yanacak gibiyiz ve patlayacak

zalim bir hoyratlık bu nasıl yazılacak

akıl ki bu nasıl bir uçurum

kendine düşen ve yine düşman kendine

bir otobüs çiziyorum kelimelerden

ve resmediyorum akıl defterime

caddeler boyu koşuyorum

caddeler boyu ölüm

caddeler boyu çocuklar

boy boy güzel mi güzel çocuklar

ölü çocuklar

gelecek gibi değilim yasaklanıyorum caddeler boyu

ben bazı bayramlar çok insan oluyorum

bursa'da yetim bir zeytin ağacını öpüp

çok çocuk.

arkadan vuruluyorum şiirler düşüyor

arkamdan bağıran bütün faşistler tellallığını yapıyor asrın

arkamı dönüyorum -sorma büyük rezillik

hayra yorulmayan rüya

yolu kesilmiş su

suçüstü yakalanmış bir ekim uykusu

değilim gelecek gibi.

Eliz Edebiyat, Sayı: 83, Kasım 2015 -

BÜYÜK S

bana çok şeylerden bahset danyal diye başlamak istiyorum

bir giriş arıyorum ama kapı değil

pencerelerin de açıldığı doğru manzaralar yok

ben doğru değilim

bu benim manzara olmadığımı göstermiyor

iki yalanı yumuşak söylesen kanabilirim

yumuşak şeylere inanıyorum

mesela üstüme çektiğim battaniye

tüpten yeni çıkmış titanyum beyazı

fırçada kalmış resim

fırça elimde

bu bir fiilsizlik gibi görünüyor

ben aynada çok fil

bir giriş arıyorum ama kapı değil

kapı değil

kapı değil.

danyal demişsem bir şeylerin daha çivisi çıkmıştır

memleket meseleleri çok yumuşaksız

buna dil bilimcileri içerlenebilir olsun

ben dışarıdayım her bir şeylerin

dışındayım bir giriş arıyorum ama kapı değil

adım merhaba nasılsın

adım görüşürüz hoşçakal

adım çok beklemiş bir gök 

çok rutubetli bir put 

inan demeye dilim varmıyor.

sessizlik unutamadığım bir şarkıdır

hep hatırlamayla başlayan

bir giriş arıyorum ama kapı değil

biraz kitapsızlıktır belki danyalsızlık

bu beni çok ağlatıyor gülmekten ölürsün

ölürsün putlarım yıkılıyor görürsün

bu yüzyıl ne kadar da bedbaht 

ve bunun bir ilişkisi var erimekle

düşünsene dönüşüyorsun

burada kaldırıp işaret parmağımı

bir büyük S çiziyorum havaya

ne çizsek canlanacakmışçasına bir sevinç

aceleci.

çok artan bir şeyler oluyor

havaya kaldırılan parmaklar 

ateş böcekleriymiş çok artan 

hayaller tutuşuyor

tutuşmak yumuşak bir şey olmalı

ve çağırılması danyal'ın

kapı değil

kapı değil.

ikibinonbeş'te14ocak

Ayna İnsan, Sayı: 14, Mart - Nisan - Mayıs 2015

YİRMİ İKİ

devlet kayıtlarından silinmiş bir yirmi iki

şimdi okyanus içmiş bir kuş

gibi şairin

gerçeküstücü bir özleminden başka nedir ki

ben onu annemin sesinde sevdim.

onu sırlara

oyuna

dalavereye susarken

uzak bir ülke gibi düşerken gözlerim

camın ardına

üstelik sesim de güzel değilken…

ölmenin ödülünü veriyordu

büyük salonların

proporsiyonu düzgün hanımları beyleri

kalbimi çıkarıp oracığa

acıyla gülümsemeliydim

sonra avuçlarım yumruk

masada

havada

avuçlarım boşlukta

ben onu vazgeçerken sevdim.

beklediklerimizin gelmeyişinden miydi

yılgınlığı güneşin?

annem kaçıncı rekâtta melek

kaçıncı vakitte cennet olacak?

ne güzel ölmek

ne güzel sokaklarda,

ne güzel bırakıp ne güzel

bir sevgilinin elini.

köşedeki ağaç

köşedeki bakkal

köşedeki adam

satıcı

ev

ve sokak

saymıyorum bile içinde durduklarımızı

odanın mesela

ve hatta insanın

bütün köşeleri kaptırdığım zamandı

ağzımda yirmi iki

böyle değil

öyle değil

ben onu ikindi vakti

duvar diplerine düşerken gölgeler

dünya bisikletin tekerinde dönerken

ama dönmezken dilim…

rüzgârın mı yoksa yaprağın mıydı

o ses?

iki elin buluşması

belki vuruşması

ama illa ikilikti

ve o hep yirmi iki

sevdim

sevdim.

Akatalpa, Sayı: 176, Ağustos 2014

YÜZÜMDEKİ RESİM

bir kuş göğü yarıyor kanatlarıyla

gölgeler ışığa ters

çatılarda güneşin saçları.

sana kaç çocuğun ağzıyla gülsem ısınırım

kaç çiçekle bahar olur kalbin

göğüsleri sütlenmemiş kız kaygısızlığı

ezberlenmiş günlerim.

suyun intiharıdır akmak

yavaş yavaş

dünümüzde bir perşembe boşluğu

hadi gülelim isyan olsun

ellerimiz ısınsın gülelim

içime yükseliyor gökdelenler

şairler ve sahte vesairler

yüzüm kalabalık

yol bitti avuçlarımda

günde beş vakit ışıkta ağzım

ayağım hiçliğin birikintisi

ha sıçradı ha sıçrayacak yürüsem

dursam bulunmayacak.

umudun ipine tutunmuşum

yüzüme bir gülüş çiz ama kendi ağzımla olsun

karanlık pencerelerin incecik hüznü

ve kendi sesini yadırgayan rüzgâr

unutmayalım

unutmayalım

bizimle olsun.

Akatalpa, Sayı: 170, Şubat 2014