FAİK ALİ OZANSOY

(24 Mayıs 1876, Diyarbakır - 1 Ekim 1950, Ankara)

       Serveti Fünun şairlerinden ve Fecr-i Âti Topluluğu kurucularındandır. Mülkiye'yi bitirdi. Kaymakamlık, valilik, öğretmenlik yaptı.

       Şiirlerinde romantik bir görüşle aşk, kadın, hüzün ve doğa temalarını işledi. 1908 yılından sonra bireysellikten uzaklaşmaya başladı. Oğlu Munis Faik'le Marmara dergisini çıkardı.Manzum oyunlar yazdı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Fani Teselliler (1900)

& Temasil (1912)

& Elhân-ı Vatan (1915)

Kaynaklar:

A  Abdullah Özkan – Refik Durbaş, Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi, Cilt 1, 1999, Boyut Dosya Yayınları, İst., s. 32

Şiirlerinden Seçmeler:

NE GÜZEL ŞEY

Yıldızlı semâlardaki haşmet ne güzel şey

Mehtâba dalıp yâr ile sohbet ne güzel şey

Dünyamızın üstünde bütün ruhlar uyurken

Yıldızların altında ibâdet ne güzel şey

Fânî ve âdavetlere mahşer bu cihanda

Bir bitmeyecek aşk u muhabbet ne güzel şey

Dünyada senin âşıkın olmak ne saâdet

Allah ile -haşâ !- bu rekabet ne güzel şey

Lûtfen bana güldün, güzelim, mültefit oldum.

İcâb-ı necâbet bu... necâbet, ne güzel şey

Ey hilkatin emsali yok ibdâ’-ı kemâli

Senden bana bir zerre inâyet ne güzel şey

Hüsnündeki mânâ-yı semâvi ne ilâhî

Aşkımdaki reng-i ebediyyet ne güzel şey