RABİA DEVECİ

(1958, Gürün / Sivas - )

    İlk ve ortaokulu doğduğu yerde, liseyi parasız yatılı olarak Ankara’da okudu. 1982 yılında İstanbul Üniversitesi Felsefe Bölümü’nden mezun oldu. Sivas'ta ve Ankara'da felsefe öğretmenliği yaptı. Emekli oldu. Halen Ankara’da yaşıyor.

       Şiirleri; Afrodisyas Sanat, Akatalpa, Ayna İnsan, Berfin Bahar, Çağdaş Yaşam, Ekin Sanat, Evrensel Kültür, İnsancıl, Kıyı, Kum, Papirüs, Tay, Yeni Turunç vb. gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& İki Gözüm (1998, Öteki)

& Bir Ömür Gezmesi  (2016, Kurgu Kültür Merkezi Yayınları, Ank., 112 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

      KELEBEK İSTİLÂSI

kanatları kınlarında katlı duruyor

kelebekler cezalı

…

iki kurumuş gözedir gözlerin bakışını kaldıramaz

dalından düştün yaprağından da- duydum

bir kelebeğin iç çekişiydi sesin

insan ormanında kayıp

kendi gölgesinden öte sığınağı kalmamış

…

üç güne sığdırıldı ömrümüz fazlası yasak

dağlara sürüldük ahlara ya da

çarpa çarpa camlara kan izi kanat izi

son duamız da özgürlük

siyah beyaz bakmaktan göremediğiniz

…

ellerinizi çırpın hemen kazandık sayın

kim yakalayabilmiş ki sesimizi nerde hem

kelebek istilâsına uğrayacaksınız

hükmü hükümsüz kılacağız

çok sürmez bekleyin

Ekinsanat dergisi, Sayı: 59, Ağustos 2010

“Bir Ömür Gezmesi”  adlı kitabından

MERYEM VE MERKEZ’İ

içim ihanetten kalma kendime kilitliyim müsaade buyurunuz

münazaralar kızı Meryem ve erk düşmanı kısm-i kıyıseverler

ağızlarımız haklılığa ayarlı itiraz yok cinnetiniz var çok şükür

siz de insansınız merkez-çek kuvvetine nasıl dayancaktınız

meryem ayıp oluyor ama babanız severdiniz hakikat orda

duruyor. polis ise n’olur velayet davası değil bu kamudaki

kaydınızdır. babalar mı oğlun oldurmaz sade oğul babasız

nasıl? kızım sen nerende büyüttündü bu retoriği sol erkek

gibiliğin? erksizleşmeli meryem kimse kimsenin ötesi değil

nerde olursan ol ilaçlarnı ihmal etme ihanetin tutabilir…

ki fail-i meçhuldür meşhur sende bende ne gezer

erk dediğin işe yarar kaş göz yarar kimde ise her

ben kendimdeyim meryem kıyılarım süpüryorum

linciniz muhteşemdi vakt’erende kulnuza yeniden

devlet ki insana benzer biraz salt benzetmez onu- kendine

nasıl sığdırcaksın bunca ezileni burası dünya koş Meryem

-aloo merkez!…

Akatalpa, Sayı: 180, Aralık 2014

“Bir Ömür Gezmesi”  adlı kitabından

NİHAYET

fadime'ye

yad yoktu bana öteki yok insan var

acısın alır da ondan olurdum biraz

...

ücra köylerin öğretmeniydim ahalinin en tenhası

devlet uğradı yılda bir ne öğrettin

keder konuşurdu çocuk gözleriniz ciğerim kopar

soru havalanır cevap yere düşerdi bilinmezlere

dil bilmezdiniz dilmeeezz diliniz bilmezdim

korkularım sicilim ahlarım eyvahlarım ey

neden siz konuşmazdınız benim yerime neden

o derslerden bir alfabe saklıyorum size çocuklar

hâlâ duruyor bende dersinizi hiç unutmadım hiç

ıssızlık dağlıydı dağlıyor dünyanız pek korkunç

yenisini kuruyor kuruluyordum kendime

size hayali bana gerçekti düşlediklerimden

bi garip olmasaydım gömülmeseydim içime

haberiniz neydi köy uzak ben bu ucundaydım

ben bensizdim kimsesizdim ötekiydim iyice

başlayamıyordum hiçbir şeye yeniden

kutsal ailem komşudan gördü de öldüğümü

size gömüldüm nihayet –sonlanınca ömrüm-

uyumunuzu bozmadım di mi sayın normaller

mezarlık deyip geçmeyin eşitlendik burada bakın

dünya geçiciydi çoğunuz kopyayla geçiyor ‘sopası

yoktu allah’ın torpili de yok’ ötede n’apacaksınız!?

haziran 2015

“Bir Ömür Gezmesi”  adlı kitabından