ALİ MÜMTAZ AROLAT

(1897, İstanbul - 4 Eylül 1967, İstanbul)

       Doğa ve aşk temalarını işleyen hece ölçüsündeki şiirleriyle tanınır. Galatasaray Lisesi'nde okurken 1.Dünya Savaşı'na katıldı. Daha sonra Ticaret Lisesi'ni bitirdi ve bankalarda çalıştı.

       İlk şiirlerini Seza adıyla yayımladı. Şiirleri Dergâh ve Yeni Mecmua dergilerinde

yayımlandı. Hecenin yanı sıra serbest nazmı da kullandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Bir Gemi Yelken Açtı (1926)

& Hayal İkliminden Dönen Diyor ki (1960)

Kaynaklar:

A  Abdullah Özkan – Refik Durbaş, Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi, Cilt 1, 1999, Boyut Dosya Yayınları, İst., s. 74

Şiirlerinden Seçmeler:

BİR GEMİ YELKEN AÇTI

Bir gemi yelken açtı hayâl iklimlerine,

Civârından çığlıkla yorgun martılar kaçtı;

Rüzgâr sürüklenirken derinlerden derine

Hayâl iklimlerine bir gemi yelken açtı.

Beyaz yelkenlerinde ölgün bir kızıllığın

Titrek son akisleri dalgalandı belirsiz;

Toplanırken göklerde bulutlar yığın yığın

Hırçın bir fırtınayı düşünüyordu deniz.

Ufuklarda solarken altın şafak gülleri

Yabancı âlemlerden sâadetler, emeller,

İhtiraslar bekliyen kimsesiz gönülleri

Gizlice sıkıyordu kızgın demirden eller.

En katı yüreklinin bile bu sabah iki,

Üç damla yaş kurudu solgun yanaklarında;

Açılan yolcuların hepsi hissetmişti ki

Bugün de erişilmez o diyâra, yarın da...

Mâdem ki o iklime erişmeye imkân yok,

Neden böyle vakitsiz enginlere çıkışlar?

Bulutlar toplanıyor, ufukta dalgalar çok,

Kış geliyor, yelkenler emin bir yerde kışlar!

Yolcular diyorlar ki: -Erişmek ümidi az;

Biliriz dalgaların her biri bir mezarlık.

Belki de içimizden hiçbiri ayak basmaz,

Lâkin yolunda ölmek, bu da bir bahtiyarlık!

Ufkun dört duvarına kanadını vurarak

Rüzgâr sürüklenirken derinlerden derine,

Gümüş yelkenlerini yüksekten savurarak

Bir gemi yelken açtı hayâl iklimlerine.

      “Bir Gemi Yelken Açtı”

ÖLÜM VE UNUTULMAK

Bir gün kışı hatırlatan bir akşam

Ruhunda son kalan mânâ uçacak.

O gün dinlenecek vücudum ancak,

Kulaklarım kurşun ve gözlerim cam.

Birden örtülecek önümde dünya

Bir anda silinip yakın uzaklar

Beni tahtalara uzatacaklar;

Bitecek yaşamak bu yarım rüya.

Her dakika biraz daha kırılan

Kalbim parçalanmış, yazık, içimde.

Artık ıstırap yok, yok artık içimde.

Çöreklenmeyecek her gün bir yılan.

Kapatacak bana aşina bir el

Gözlerimi kesik hıçkırıklarla

Oh, kalbe batmayan bu kırıklarla

Her yasa yabancı kalmak ne güzel!

Seneden seneye ve ağır ağır

Gömüleceğim ben de ine ine

Hareketsiz ve kör, dilsiz ve sağır,

Boş bir karanlığın derinliğine.

                      

“Bir Gemi Yelken Açtı”