ALİ RIZA KARS

(20 Şubat 1952, Bahadın / Yozgat- )

       Erkek Sanat Enstitüsü Torna - Tesviye Bölümünü, Goethe Institut ve Gazi Eğitim Almanca Bölümü’nü bitirdi. Üç yılı Almanya’da olmak üzere, atölye ve fabrikalarda işçi olarak çalıştı. Daha sonra kamu kuruluşlarında idari işler, eğitim, halkla ilişkiler konularında yöneticilik yaptı. Mamak Belediye Başkanlığı’nda Müdür olarak çalışmakta iken emekli oldu. 1999-2000 ve 2009-2010 yılları arasında Edebiyatçılar Derneği yönetiminde görev aldı. Bilim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği (BESAM) temsilcisi olarak 2003-2004 yıllarında Kültür Bakanlığı Telif Hakları ve Korsan Yayınlar Komisyonunda başkan yardımcısı olarak görev yaptı. Dil Derneği, PEN, TYS ve Sanat Kurumu üyesidir. Ankara’da yaşıyor.

       Şiire, ortaokuldayken, halk şiiriyle başladı. Yayımlanan şiirlerinin çoğunda Kaptani mahlasını kullandı. Bazı şiirleri halk ozanları tarafından bestelendi. Birçok şiiri THT Ozanlar Antolojisi’nde yayımlandı. Şiirleri ve yazıları abece, Agora, Ağır Ol Bay Düzyazı, Akköy, Ana Dili, Ardıçkuşu, Aykırısanat, Bahadın, Berfin Bahar, Beşparmak, BirGün, Çağdaş Türk Dili, Damar, Dil Dergisi Language Journal, Dize, Edebiyat ve Eleştiri, Esin Sanat, Evrensel Kültür, Güney, Güzel Yazılar, İnsancıl, Kavram Karmaşa, Kıyı, Koridor, Öğretmen Dünyası, Patika, Pencere, Sanal Ördek, Şiirli Çıkın, VESTED, Yaba, Zarf vb. gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı.

Ödülleri: 2001 yılında “Suların Sesini Yazdı”, 2002 yılında da “Geldin”. 2003 yılında “Evrensel Ateşine” adlı şiirleri, Hacıbektaş Belediyesi şiir ödüllerine; yine 2003 yılında “Düş ve Sokak” adlı kitabı, (KYÖD) Kocaeli Yüksek Öğretim Derneği’nin düzenlediği, Ruşen Hakkı şiir özel ödülüne layık görüldü.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Hayalin Gözümde Kızıl Gül Oldu (Bahadın Yayınları)

& Kendi Pınarından Akardı Gülmelerin (Damar Yayınları)

& Işıkla Öpüşürdü (2001, Gelenek Yayınları, 80 s.)

& Düş ve Sokak (Damar Yayınları)

& Yüksek Debili Aşklar (THT Yayınları)

& Gitme Zamanı (Kurgu Kültür Merkezi Yayınları, Ank., 71 s.)

       Romanları: 

& Atların Kardeşliği (Sanatyapım Yayıncılık, 350 s.)

      

Şiirlerinden Seçmeler:

DÜŞLEDİĞİM AŞKSIN

Ağır ağır siniyor

uçuk düşlerimin kumaşına

sonbahar rüzgârında boğulmuş gül kokuları

Yıldızlara bakıyorum

kalbinin kan sızdıran lehiminde

çaresizliğin yılan simgesi

aldatılmışlığın zehri yazılı

Sabrın aynasında kararıyor

kalbindeki mum

dökülüp savruluyor mekânsız sevgiler

ihanet mengenesinde sevdanın şahdamarı

Duyuyorum

bir ceylanın ürkek ayak sesleri

duyuyorum, canıma benziyor diye

ışıl ışıl bir nehri gözlerinle içtiğini

Unutulmazlığa gömüyorum, yakın günler

getirdiğini bana, esrik geceler verdiğini

sıcaklığı sarıyor o sımsıkı kucaklamanın

heyecan bahçesi kalbim, korlarda kanım

Sen

sevdalandığı düşlerde boğulan kadın

uzak hayallerimi getirdin bana ansızın

düşlerimsin sen, düşlediğim aşksın

GÜNLERDEN SIZAN

Sussam çevremde akbabalar dansı

Konuşsam ses boğan barikatları köhnemiş sarayların

Dönemeyeceğim kadar benden uzak avungan çocuk yıllarım

Yanıtlanmayan sorularım hâlâ yanıtsız

Omürlerden taşar gençliğimde zaptedilemeyen hüznüm,

yine aynı hüzün

Ağlarsam yağmurda ağlarım kimse anlamamalı

Günlerin vahşetinde ezilirken güller içimde

Kanırtan bir dildi ki ağzımdaki öncelikle çuvaldız

Bir melodiyken kulaklara şafaktaki boynun çatırtısı

Dağıtamaz çenesuyu ustaları içime çöken avlu sessizliğinii

Kılavuzdu ağdaya muhtaç yüreklere yağı bitmiş kandiller

Yürüsem her yön uçurum dönsem her yanım inkârdı

Ve birkaç kopuk yılda yaşadım hayatın tüm yaşlarını

Ey bana kuyular kazan dizginlenemez sözcüklerin

Savrulan beş çaylarına kırık aynalar şenlensin

Ey şair!

Savur kendini sözcüklerine yaraların neşterlensin.

Kavram-Karmaşa, Şubat 2001

IŞIĞI GEÇER DÜNYA

Bekleme bilmeyendi. Şeffaf bir

bulut gibi giderdi hep,

Gölgesizdi...hüzündü

Ezgilerini getirirdi rüzgâr

Ateşli iğne gibi. Kulağımın içten içe,

delinir ...delinirdi.

Bilemedim, dinler miydim, içer miydim

sesini. Duyularım dilime kilitlenirdi,

dilimse; yüreğime.

Gittiğin günden beri. Son yıldızını da

Söndürdüğünde gece. Bir alacakaranlık

Bir şeyler doğmadan önce. Ben sokaklarda

aradım...

Sokaklarda... kendimi...

Delik çıkınında biriktirdikleri,

Saçında kırmızı gül. Çıkageldi bir gün

İşte o gün;

Kalbimin gölgesine, sevdadan zaman dikti.

Tüm sigortalarını attırıyorum şimdi

Tepesinde ışık hızının.

Tekerleğini yiyor hırsından.

Ne zaman açsam gözümü. Ve ne zaman

kapasam. Geçiyorum ışığını. 'Onunlayım,

Ondayım. Ve düşümün hızında

O güzel zamandayım...

Ağır Ol Bay Düzyazı, Eylül-Ekim 2001

KENT YİTİĞİ NAZIM MUTLU

Beni bu kente yalnızlıktan üşümeler getirdi

günlüğümün yedeğinde yitik gülüşler

gitgide hızlandı çalar saat

sabahlarda asfaltın bulanık aydınlığı

akşamlarda kırık dökük kaldırım

arsız unutuşlara taşıdı beni.

Beni bu kente göçmen yaz yağmurları getirdi

ellerimde taze ceviz kınası

mendil bahçelerde yapma küstümçiçeği

apartmanlar haraç alır ışık payımdan

dönüşlerde artıyor tenimin solgunluğu

bu sağır sokaklar avuttu beni.

Beni bu kente kırık düşler getirdi

gömleğimin deseninde çürüyor ikindiler

Kuşlar vardı sılada -ki eğilirdi gökyüzü

şimdi ancak caddelerde öpüyor izlerimi

okullu çocukların dinmeyen ezgileri

o küllenen masallar unuttu beni.

Beni bu kente yanık güzlen getirdi

adresimde hep kırılgan yazılar

çayımda demli hüzün kalemimde mor sızı

veriyorum gözlerimi külrengi duvarlara

beni bu kente soğuk kaçış trenleri

getirdikçe götürür başka bir kente beni.

Sürgündeki acılar ki yeni kentler üretir.

Çağdaş Türk Dili, Temmuz 2001

SESİMİ ZAMANA BIRAKARAK

Lacivertini kendine yaratan derinlikteyim

mişli geçmiş zamanlardan dilek şartlar deriyorum

kesilen bir solukla kesilen bir karpuz arasında

fark edilmeden

terk edilmiş sokakları dolaşıyorum anılar kadar sessiz

Bir hançer gibiyim zamanın boşluğuna saplanan

samanı biten atları da yılkılarda unuttum

dinleme sabrım yok artık suların ağıtını

taş ustası değilim ey yâr

Korkularını salmış karanlığa çatlak ar damarları

anadan öksüz babadan yetim büyüyor yitik utanmalar

büyük aşklar doğuran küçük paranoyalar yok varoşlarda

bir halkın ensesini belleme belleyenler kendini bulamadan

çürümeyi buluyor yoksulluk yoksunluğunda

Unutulanlar doldurdu kavgaların kadîm meydanlarını

zaman kadar hızlı geçmedi acılar ve hayat hiçbir

anında unutmadı kendini. Bir ağaç ki, budandıkça

her şıvgın için yeni kökler salmalıydı

unutmadı, yeniden doğmak için muhtaç olduğu emeği

Hüzünlerin gölgesine sığındık

güneş içten içe anlamsız günlere doğduğuna üzülmekte

bu yola beraber çıkanlar, rüzgârın elinde çıtası kırık

uçurtmalar gibi dönmekte

işte böylesi bir günde vurup şu dünyayı

suçu demokrasiye yüklemeli fâil-i meçhul olsun diye

Bilirsin

arınmak için düşmezler çiy taneleri. Tuzunu emen su

serinlik verir çorağa. Bir gün bir şeyler de yaşanır anılarla

düşler arasında pişmanlık ifadesi gibi durmaz hayat

toprağa bölünmüş düşen bir beden gibi kendine hasret

yoksulun bacası gibi dumansız durmaz

Sevgilim

sen bütün yolların yokuşu, ben bütün yolların uçurumuyum

zaman; geçmişi gösteren aynadır, geleceğe dönük yüzü sır

geleceği göremez gözleri, geçmişi getiren postacıdır zaman

inişe geçen atların ayaklarını direnerek atışı gibi, gelecek

zamana direniyor ömrüm. Bir kadehin vardı ya yarısı dolu

tam da şimdi

gözlerinin buğusunda bir daha dinlendirsen soluğumu

Ötekinde tat olur acılar kendine gelene dek.

Nerede bir sözcüğün içi boşalsa bende bir anlamın çatısı çöker

bir idam öyküsündeki duygular değildir ipin önünde olmak

susuyorum, sesimi sana ve zamana bırakarak

TAY VE ÇOCUK

Küçüktün sen

O korkak tilkiden azıcık büyük

Bakma şimdi böyle huysuzluk

Yapabildiğine. Daha iki yıl önce

Gün yağmurlarıyla öpüşen

Mayıs sabahında

Bir annen bir de ben vardık

Bugün allanan yelelerinle

Dalgalanan çayırda

Sonra uzattın boynunu

Bakıştık, yüreğimizde yeşeren

yeni bir dünyaya. Rüzgarları

Tekmeleyen sekilerin göründü sonra

Beni çocuk sayma böyle şımarıp

Aldanma boyunun tez uzadığına

Uçurtmayı rüzgarlayan kuyruğun

Yapışıyordu o gün

Çavdar saplı ıslak bacaklarına

Kalkabilmen için kucakladım da seni

Annen kollarımda yaladı gözlerini

N'olur üzme beni kalamayız

Bir otlakta ömür boyu

Kanber ol demiyorum

İstemezsen devlere de saldırma

Alnında akıtman akmalıyız

Tayların da şeker yiyebildikleri

Dünyalara... Dörtnala