ÂŞIK VEYSEL

(1894 Şarkışla (Sivrihisarköyü) / Sivas - 21 Mart 1973 Şarkışla /Sivas )

       Yedi yaşındayken geçirdiği çiçek hastalığı sonucu gözleri kör oldu. On yaşında sazla şiir söylemeye başladı. 1933 yılında Ankara'ya geldi ve Ahmet Kutsi Tecer'in yardımlarıyla şiirleri basıldı. Ankara ve İstanbul radyolarında sazıyla okuduğu şiirleriyle ünlendi. Buluş ve söyleyiş yönlerinden halk ozanlarının en güçlülerinden biri olan Âşık Veysel'in yaşam öyküsü 1951 yılında filmleştirildi.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Dostlar Beni Hatırlasın (Bütün şiirleri, Ümit Yaşar Oğuzcan tarafından derlendi, 1970)

Kaynaklar:

A  Abdullah Özkan – Refik Durbaş, Cumhuriyetten Günümüze Türk Şiiri Antolojisi, Cilt 1, 1999, Boyut Dosya Yayınları, İst., s. 68-69

Şiirlerinden Seçmeler:

GÜZELLİĞİN ON PAR’ETMEZ

Güzelliğin on par'etmez

Bu bendeki aşk olmasa

Eğlenecek yer bulaman

Gönlümdeki köşk olmasa

Tâbirin sığmaz kaleme

Derdin dermandır yâreme

İsmin yayılmaz âleme

Âşıklarda meşk olmasa

Kim okurdu kim yazardı

Bu düğümü kim çözerdi

Koyun kurt ile gezerdi

Fikir başka başk'olmasa

Güzel yüzün görülmezdi

Bu aşk bende dirilmezdi

Güle kıymet verilmezdi

Âşık ve maşuk olmasa

Senden aldım bu feryâdı

Bu imiş dünyanın tadı

Anılmazdı Veysel adı

O sana âşık olmasa.

              

“Dostlar Beni Hatırlasın”

SEN BİR CEYLÂN OLSAN

Sen bir ceylân olsan ben de bir avcı

Avlasam çöllerde saz ile seni

Bulunmaz dermanı yoktur ilâcı

Vursam yaralasam söz ile seni

Kurulma sevdiğim güzelim deyin

Bağlanma karayı alları geyin

Ben bir çoban olsam sen de bir koyun

Beslesem elimde tuz ile seni

Koyun olsan otlatırdım yaylâda

Tellerini yoldurmazdım hoyrada

Balık olsan takla dönsen deryada

Düşürsem toruma hız ile seni

Veysel der ismini koymam dilimden

Ayrı düştüm vatanımdan ilimden

Kuş olsan da kurtulmazdın elimden

Eğer görsem idi göz ile seni

“Dostlar Beni Hatırlasın”

SENİN YOLUNDA YOLUNDA

Heder oldu gençlik çağım

Senin yolunda yolunda

Soldu çiçeğim yaprağım

Senin yolunda yolunda

Ben ne idim nasıl oldum

Kâhi doldum kâh boşaldım

Yandım yakıldım kül oldum

Senin yolunda yolunda

İşte geldi sonbaharım

Beni ister sadık yarim

Heder oldu namus arım

Senin yolunda yolunda

Elinden bir dolu içtim

Türlü türlü derde düştüm

Cümle varlığımdan geçtim

Senin yolunda yolunda

Dilsiz oldum pepelendim

Yağmur oldum sepelendim

Toprak oldum tepelendim

Senin yolunda yolunda

Sana uzanan el oldum

Kâhi uslu kâh del'oldum

Nâcizane Veysel oldum

Senin yolunda yolunda.

      “Dostlar Beni Hatırlasın        

UZUN İNCE BİR YOLDAYIM

Uzun ince bir yoldayım

Gidiyorum gündüz gece

Bilmiyorum ne haldeyim

Gidiyorum gündüz gece

Dünyaya geldiğim anda

Yürüdüm aynı zamanda

İki kapılı bir handa

Gidiyorum gündüz gece

Uykuda dahi yürüyom

Kalmaya sebep arıyom

Gidenleri ben görüyom

Gidiyorum gündüz gece

Kırkdokuz yıl bu yollarda

Ovada dağda çöllerde

Düşmüşüm gurbet ellerde

Gidiyorum gündüz gece

Düşünülürse derince

Irak görünür görünce

Yol bir dakka miktarınca

Gidiyorum gündüz gece

Şaşar Veysel işbu hale

Gâh ağlaya gâhi güle

Yetişmek için menzile

Gidiyorum gündüz gece.

“Dostlar Beni Hatırlasın”