ŞAHİN ALTUNER

(1 Nisan 1975, Diyarbakır - )

       İlkokulu Süleyman Nazif İlkokulu’nda, ortaokulu Süleyman Nazif Ortaokulu’nda, liseyi Ziya Gökalp Lisesi’nde okudu. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu. Diyarbakır’da avukatlık yapıyor. Evli, iki çocuk babası.

       Şiir yazmaya 1994-1995 yıllarında başladı. 2012 yılında Yasakmeyve dergisinin (Sayı: 55, Mart-Nisan 2012) “Şairin Genci” köşesinde “Durak İçin Sözler” ve “Hesap Seansı Yol: 1415 km” isimli iki şiiri yayımlandı. Şiirleri, Evrensel Kültür, Fora, Har, Koza Edebiyat, Yasakmeyve, Yeni E, Yokuş Yola vb. gibi dergilerde yayımlandı /yayımlanıyor.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Geçmiş Gibi Eksik (2016, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi, İst., 64 s.; 2. Baskı: 2018, Hayâl Yayınları, İst.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BAKİYE

yüzünde kuaförün başlamayan sabahını kuşanan

hayatı öğreten artık banka memuresi

kalbinde çöpleri dehşet bir nezaketin

buyurun diyor, ekstreniz!

azalmış hesabınızda azıcık hayatın bakiyesi

çok bir yola giden oldu duydunuz, orda

hâlâ anılarla dolu bir çeşmede

hepimizi bekliyor duyurmak için sesini

ölüm ve aşk haysiyetli durmak için bir şarkıda

göğe açılan kapılarda çoğalır belki size söylesem

var mı ki kulağınızda duymanın cesareti, işte birileri

daha öldü siz yaşarken, biliyorum

kâğıtlara sığmıyor o çocukların cesedi

BELKİ

dilini unutan çocuklarla her nasılsa müptela 

gün gibi çekilip kar gibi azalırken ömründen

keder ancak dağlara mı gömülür?

yürümenin şehvetini boğuyor beden, durmalısın

birileri konuşuyor bak, erdemin bedelini

gülüp geçeceğin bir anı olacak. dur ve dinle

ölüm ustadır gündüze

söylenirse kıymetlidir söz denilse susarsın

ne dersin hatıralar belki de keder için vardır

makbul insanlar gelirler yenilmiş zamanlardan

anladığım bu kadar dedim saydım kaldırımları

mırıldandım aman size sakın ha söylemedim!

insanlar gözledim yenilmiş zamanlardan geldiler

orda değilim ben. belki

unutulmak benim tek çaremdir

EFLATUN

ahir zaman. kendini masada unutur

unutur kadın suya düşen gölgesini

sayıklayan bir adam kalır geride

paslanmış anahtar gibi kapılarda

bekliyorken renginde biraz da saatlerin

bahar kaldırımlarda daha bir eksilir     

kalbi paramparça çiçekçilerin kanıyla

güllere çizerler anların resmini

uyku çekilirken şehre yapraklar hışırdar 

ışıklarıyla sessiz gece, konuşur içinden:

unutulmak için mi yaşanır her şey?

ne kalır ki aşktan ve eflatun renginden?

 EKSİKLİK

ağaçları düşünmeyen kuş sürüsü kalbimden

göğe. yağmurlar geçiyor kaldırımdan.  sıkılgan

hayatınızı ve belli resimleri üşüterek

beklemek gibi sarmaşığın büyümesini

eskimiş, uğultulu çay bahçelerinden

ne çok yolcu ne çok durak geçmemiş

gibi içinizden: bozkırın, söylediği sanki o eksikliktir

gösterilmez yaralarla sokakları sayarak

geçtiğiniz şehirlere dert olmuştur belki 

ring otobüslerinde yankılanan ses, kalp ve ahı

o eksikliğin

kimi dinler kimde susar kasırgalar

dili tutulmuş yollarda göverince yapraklar

şimdi eskimeyen kaldı mı diyemem

belki keder belki sabır belki merhamet

zamana özenen o gecikmişlikle

ve biriken telaşıyla otogarların

sarılıyorum bir katibin taş kalbine

bıraktınız avcumdaki kırgın geyiği

terk eder gibi avcının gözlerine

artık suyu yok uzun denizlerin

yok hükmü geceden de gecenin

geçiyorken gül mevsiminde kekre tadıyla

unutmaz kimse bir başına siz gibi ağladığımı

*Şiirler, Şahin Altuner'in izniyle yayınlanmıştır.