YUSUF YAĞDIRAN

(1977, Elazığ - )

       Öğrenimimin tamamını Elazığ’da tamamladı. 1998 yılından bu yana edebiyat öğretmenliği yapıyor.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Gündüz Dersem Çıkma (2006, Ada Kitap)

& Saklı Zaman Sesleri (2012, Kanguru Yayınları, Ank.)

& Çağrılmayanlar Adası (2015, Zımba Kitap, Bursa)

Şiirlerinden Seçmeler:

AVLU SESLERİ

I. ses: Mekândan bilinir önce insan.

bu kenti içime kim sakladı gregor

uyandım da bir sabah duvarlar, taş aynalar

uygun adım bir böcek avlunun ortasında

gölgesi yüreğimin çeperine çatılmış

hep mi birbirine açılır bu kapılar

say ki öteki için redifler, gem izleri

ya neyin dışındayım uzarken tenimde gün

neden çoğalıyor sayıldığım avlular

II. ses: Voltadan geçilir sonra zamana.

hangi kendimden çıkıp geçmeliyim zamana

gün aşırı etimi tırtıklıyorken kefir

nere dönsem aynı ses, hep aynı tahtaboşta

boşluk ki yükseltidir, her boşluk bir yükselti

neyi koymalı peki, çatlayan o kabuğa

rüzgâr kolluyor hayli, avludaki bunaltı

bir sızı bu ipince ve yen ağrısı, derin

arda kalan ne dünden, yarına kalacak ne

II. ses: Sessizlik adadır şimdi uzakta.

yaratılmamış şekli olmalıydı dünyanın

edip abi, ruhi bey ve yakup –çağrılmayansesleri

eşliyorum nicedir o adaya

uzunca bir karaltı, seçiliyor öteden

IV. ses: Ve adalar ki o, arınmakmış anlamdan.

öyleyse, susmalardan örülsün tüm avlular

Mart '12 / Bursa

“Çağrılmayanlar Adası” adlı kitabından

VARLIK BEYANI

namlı sözler etmeye adadığım ömür

kendinden düşüyor alacağını

en olmadık yerindeyim zamanın

gövdeye ölümü aşılayan küf

duvar kağıtlarıyla kaplıyor yarayı

ve soluğumdan dizeye uzayan keder

-iflah olmaz atlısı cehenneminiçinden

yürüyor her sızıyı

yükü kahrından bezgin bir işçiyim

hangi suya değsem, ya zifir ya gün yanığı

dönenirim acının uyluğunda

eksilmez başımdan yel uğultusu

başkaca hüneri yoktur kalbimin

Mayıs '12 / Bursa

“Çağrılmayanlar Adası” adlı kitabından

NURBANU GÜRŞEN

(İstanbul - )

       Marmara Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümü’nde okuyor. “Koza Düşünce” dergisinde yayın kurulu üyesi ve yazar olarak çalıştı. “Elma” ve “Bıyığına Asıl Kadınlar” adlı şiirleri Yasakmeyve dergisinin (Sayı: 77, Kasım/Aralık 2015) “Şairin Genci” köşesinde yayımlandı.

       Şiirleri ve söyleşileri Mühür, Varlık, Yasakmeyve vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Şiirlerinden Seçmeler:

BIYIĞINA ASILI KADINLAR

Çürük umursamazlıklarının dolgusu kan

Kar beyaz düşleriydi halbuki annenin

şimdiki çelimsiz ağzın

Küfür yakışmıyor bu çelimsizliğe bile

Annen duymasın gene babana kızar

Birer saat bırakıyorsun kadınlarına

kalçalarına, kollarına, göbeklerine, memelerine

zamanı arıyor gibisin

Sonra sabah oluyor

kalkıyorsun

Bir işin olmadığı geliyor aklına

gene küfrediyorsun

Gece oluyor

seviyorsun geceyi

Kadınların ruhlarını kanırtıyorsun

Sırf iş olsun diye bunu kendine iş ediniyorsun

Olacak iş değil.

Bir düşünsene neden bu kadar babanı hatırlıyorsun

Bir düşünsene demliğin neden bu kadar küçük

Bir düşünsene düşlerin neden çürük

Kabul iyi yalan söylüyorsun

iştahınsa vahşice

Sen konuştukça bıyıklarında sallanan kadınlar görüyorum,

Yasakmeyve, Sayı: 77, Kasım-Aralık 2015

Mühür, Sayı: 62, Ocak-Şubat 2016

YAVUZ ADUGİT

(1973, Van - )

       Ankara Üniversitesi DTCF Felsefe Bölümü’nden mezun oldu. Hacettepe Üniversitesi Felsefe bölümünde hazırladığı Postmodern Etik Üzerine Bir İnceleme adlı teziyle Yüksek Lisans derecesini aldı. Aynı bölümde Etikte Akıl ve Duygu İkilemi adlı teziyle Doktor oldu. Hacettepe Üniversitesi Felsefe bölümünde Araştırma görevlisi olarak çalıştı. 2009 yılında Doçent oldu. Kocaeli Üniversitesi Felsefe bölümünde Öğretim Üyesi olarak çalışıyor. 2011 yılında Şeyler ve İnsanlar isimli deneme kitabı, 2013 yılında Etikte Akıl Duygu Çatışması: Akılcı Perspektif isimli felsefe kitabı yayımlandı. Çeşitli dergilerde yayınlanmış çok sayıda makalesi var. Etik, estetik, özgürlük felsefesi, siyaset felsefesi, varoluşçuluk, postmodernizm, şiir teorisi ve sinema üzerine çalışmalar yapıyor.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Çocuklara Bırakmak Aşkları (2016, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 183, İst., 88 s.)

Kaynaklar:

A  http://www.yavuzadugit.net/

Şiirlerinden Seçmeler:

HEP ESKİ

Biz bir haber mi bekliyoruz ne?

Şimdi yıksak bütün planları

Ödünç bıraksak başıboş arzuları

Ödünç bıraksak sulara

Soğuk, akışkan, çiçekli…

Ve bir emir versek birbirimizi düşünen halimize

Söylesek söyleyebilecek her yerimize

Desek ki

Gidelim, haydi gidelim

Çocukluğumuzu birleştirelim.

“Çocuklara Bırakmak Aşkları” adlı kitabından

SAYILAR VE ÇOCUK

Sayılar

Kaç kez kitaplardan kaçıp gelerek…

Kurak, kaç kez katı ve kararlı

Kaçıp geliyorlar ki

Müjde verir gibi bildiriyorlar

Sonları

Ve sıkıştırıyorlar yinelemeleri

Sayılar gelerek

Kelebeklerle alıp veremedikleri bir şeyleri de getirerek…

Çünkü yalnızca

Sayılmaz şeylerin halinden anlayan bir çocuk

Parmaklarıyla tek tek konuşan bir çocuk

Konuşan ve öpen bir çocuk

Tam bin yılın üstüne oturarak

Oturarak ve hesaplamayarak

Hesaplamayarak başlangıçları ve sonları

Arada bir ayaklarıyla

Hafiften her şeyin canına okuyarak

Bir saate geri yüklemek istiyor zamanı

Ama dünyanın halini yadırgamıyor sayılar

Ve sayıları kabullenemiyor çocuklar.

“Çocuklara Bırakmak Aşkları” adlı kitabından

ALİ ERDOĞDU

(30 Nisan 1943, Konya - )

       İlkokul, ortaokul ve liseyi Konya’da okudu, 1968 yılında işçi olarak Almanya’ya gitti. Iserlohn’da Goethe Enstitüsü’nde, Dortmund’da Sosyal Akademi’de okudu. Sosyal danışman olarak çalıştı, sendika çalışmalarına katıldı. Dortmund'da yaşıyor.

       1976 yılından beri çevirmen olarak çalışıyor. Şiirlerini 1960’lı yıllarda yerel gazetelerde yayımladı. Nietzsche, Georg Trakl, Gottfried Benn, Ingeborg Bachmann, Georg Heym, Mascha Kaleko gibi çağdaş Alman şairlerinden yayımlanmamış çevrileri, bir roman çalışması var.

Ödülleri: 1967’de Kastamonu Doğrusöz gazetesi şiir yarışmasını kazandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sahibini Terk Eden Gülüşler (2015, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 144, İst., 56 s.)

       Çevirileri:

& Gottfried Benn, Seçme Şiirler (2016, Komşu Yayınları, Yasakmeyve Şiir Dizisi: 145 , İst., 72 s.)

     

Şiirlerinden Seçmeler:

CAM KIRIĞI

Boğuk bir ses gibi yayılıyor içimde kırgınlığın

camkırığı bir duygu damarlarımda

yaşamak ne sevmek ne çoğalmak ne

her gelen günü kabullenmek ne

bir bayram armağanıymışçasına çocukluğun

“Sahibini Terk Eden Gülüşler” adlı kitabından

GENİŞ ZAMANLAR

gençtik geniş zamanları sevdik

güzeldi kozları elinde tutmak

oynamak ya da oynamamak

geniş zamanlara sığındık

say ki geleceklerine inanmadan bekledik

sanki onlar başkaları için

başkalarına verilmiş sözlerdiler

geniş zamanlar bir türlü gelmediler

“Sahibini Terk Eden Gülüşler” adlı kitabından

"SAHİBİNİ TERK EDEN GÜLÜŞLER

nereye gider gülüşleri ölülerin

bana sormayın bilemem

kapannca gözleri dudakları sevgililerin

çıkarılır yüzükleri bilezikleri

paylaşılır kitapları

giyecekleri dağıtılır yoksullara

kırkları tutulur

ve Kur’an okutulur

nereye gider ama ölülerin

korkuları kaygıları merhametleri

bir tarihte bir yerde söyledikleri

nereye gider yangınları aşkların

bir bakışla adanan dünyalar

ilk gözyaşları ergen çağların

verilen ilk sözler fısıltıyla nazla

nereye gider

gürül gürül akan çeşmeler hep dolan taslar

kanayan yaralar kanmayan umutlar

bana sormayın bilemem nereye gider ölülerin

sevinçleri sırları yenilgileri

kullanılmış bakışları unutulmuş sözleri

ve kim toplar sahibini terk eden gülüşleri

“Sahibini Terk Eden Gülüşler” adlı kitabından

SELÂM

çakmağın bekler çekmecemde

gelecekmişsin vehminde

bir köşede gözlüğün tabakan çantan

sana doğru bir yol arar yaşamaktan

sırası değişse de kitaplarının raflarda

kelimelerin hâlâ dolaşıp duruyor odalarda

duruşun bakışın sinmiş

kederin soluğun gibi eşyaya

hani bengi tanığı bunların

bir gün şurada durduğunun

bir sözü söylediğinin güldüğünün

bunlar gerçek ve yaşanmış değiller mi

akar da kanın ve terin gibi toprağa

bir daha geri gelmezler mi

“Sahibini Terk Eden Gülüşler” adlı kitabından

YOLLAR

Necatigil’den esinle

tozlu muydu geçtiğim yollar

çimenli mi

o yollardan ben

sahiden geçtim mi

gittim mi bırakıp da yaşadıklarımı

ve bildiklerimi

bildim mi yaşadıklarımı

bildiklerimi sahiden bildim mi

arayıp mı buldum seni

bekledim mi

tanıdım mı seni sahiden

sevgi nedir bildim mi

“Sahibini Terk Eden Gülüşler” adlı kitabından

OSMAN YÜKSEL SERDENGEÇTİ

(15 Mayıs 1917, Akseki / Antalya - 10 Kasım 1983, Ankara)

       Türk siyasetçi, gazeteci ve şair. Asıl adı Osman Zeki Yüksel'dir.  Aralarında Ahmet Hamdı Akseki, eski müftülerden Hacı Salih Efendi’nin de bulunduğu alimler yetiştirmiş bir aileye mensuptur. İlkokulu Akseki’de, ortaokulu yatılı olarak Antalya’da okudu. Ankara’da Atatürk Lisesi’ni bitirdi. Serdengeçti dergisinin sahibi ve Yazı İşleri Müdürü gazetecidir. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi öğrenciliği sırasında 1944 mayısında meydana gelen olaylara karıştığı için Hüseyin Nihal Atsız'la birlikte bir süre hapis yatmış, hapisten çıktıktan sonra öğrenim için aynı fakülteye başvurmuşsa da bu isteği reddedilince dönemin Milli Eğitim Bakanı Hasan Âli Yücel'e hitaben yazdığı ve "Yüksek makamın alçak vekiline" diye başlayan yazı yüzünden yeniden hapsedilmiştir.

       Hapisten çıkınca ünlü 'Serdengeçti' dergisini çıkarmaya başladı. Pek çok sayısı toplatılan bu dergide çıkan yazıları nedeniyle hakkında çok sayıda dava açıldı ve sık sık tutuklanıp serbest bırakıldı. Başlığının altında “Allah, Vatan, Millet Yolunda” cümlesi sürekli yer alan dergideki yazılarında sık sık kullandığı “Açın kapıları Osman geliyor” sözü yeni tutuklanmalara hazır olduğunu bildiriyordu. Kendisine Serdengeçti unvanını kazandıran bu dergi, sık sık kapanması ve çıkan yazılarından dolayı çok sayıda mahkumiyet kararı çıkması nedeniyle 33 sayı çıkabilmişti (1947-Şubat 1962). 1952 yılında Bağrı Yanık adlı bir mizah gazetesi çıkardı.

       1965-1969 yılları arasında Adalet Partisi listesinden Antalya milletvekilliği de yapmıştır. Partisine yönelttiği eleştiriler yüzünden bir süre sonra Adalet Partisi'nden ihraç edilmiştir. Milletvekilliği sırasında kravat takmadığı için uyarı almıştır, uyarıları dikkate alınmayınca genel kurula girişi yasaklanmıştır. Necip Fazıl'ın yakın arkadaşlarından olan Serdengeçti hazır cevaplığıyla tanınır.  Yeni İstanbul gazetesinde "Selam" başlığı altında yazılar da yazmıştır.

       10 Kasım 1983 tarihinde Ankara'da hayatını kaybeden Serdengeçti, Cebeci mezarlığına defnedilmiştir.

       1936 yılından ölümüne kadar şiir yazmayı sürdürdü. 

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Akdeniz Hilalindir (1940)

& Erzincan Destanı (1940)

& Cenk Türküsü, Türk ve Tanrı (1943)

& Bütün Şiirleri (Hazırlayan: Prof. Dr. Cemal Kurnaz; 2016, Kurgan Edebiyat, İst., 176 s.)

BUKET DÜZGEN

(31 Mart - )

       1993 yılında Ankara Üniversitesi, Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bölümü’nden mezun oldu.Ankara’da yaşıyor; evli.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Hüznüm Çok Çalışkandı (2016, Kanguru Yayınları)

Şiirlerinden Seçmeler:

ÖZLEMİNİ KUMA YAZDIM

Kumdan umdum umudu

Kayıp gitti parmaklarımdan

Baktım yitik bir zamanın ardınca.

Her yola çıkış, biraz daha gitmek değil

Sızmaktı koynuna zamanın.

Aşk şefkatse aşk, zamana direnen

Gerisi kimyanın tensel oyunları.

Mavi kuşu tanırsın

Kırmızı pulundan balığı,

Nasıl unutulmuyorsa şefkat tüten bir çift göz

Gözlerinden öper, özlemini kuma yazarım.

“Hüznüm Çok Çalışkandı” adlı kitabından          

ÖZLEM ÖZBEK

(1974, Ankara - )

       Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Yapı Ressamlığı Eğitimi Bölümü mezun. 1996 yılının Mart ayından itibaren sınıf öğretmenliği yapıyor. Önce Yozgat’ın Çayıralan ilçesine atanmış. 2002 yılına kadar burada, köy okulları ve Yatılı İlköğretim Bölge Okulunda çalıştıktan sonra, 2002 yılının temmuz ayında Eskişehir’e tayin oluyor ve halen Eskişehir’de sınıf öğretmenliği görevine devam ediyor. Ayrıca Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi Uluslararası İlişkiler Bölümü son sınıf öğrencisi.

Şiirlerinden Seçmeler:

HESAP/SIZ

Gecenin karasını arar oldu gözlerim

Kırmızıya çaldı apak düşlerim

Gökyüzünden devşirecekken hüsnü zan yıldızları

Kefenler dokur artık, tabutlar giyerim

Eski şehir, eskidiği yerden yıkıldı

Enkaz altında çeyizim

Gelinliğimin kanadı kırıldı

Ucu oyalı yazmam kirlenmiş, toz içinde

Kurudu, döküldü üzerinden mor menevşe

Anam dövdü sinesini iki taşın başında

Kördüğüm babam küçüldükçe küçüldü

Gözünden iki damla ah! süzüldü

Hesaplar

Kitaplar

Hesabınız

Hesapsız kitaplar

Kitapsız hesabınız

Firavun, ağa, kral

Ne kadar varsa sıfatınız

Yerin dibine batsın

Asanız, tahtınız, veliahtınız

Ne saraylar ne de köşkler isterim

Ben sadece hür oğlu hür

Doğduğum yerde, ölmek isterim...

SOLGUN FOTOĞRAFLAR

Ne zamandır yakmadı anam

Küflesini açıp kara tandırı

Gökdelenin çatısında

Kalbur asılı kaldı

En tatlısı sıcak bazlamanın

Ucundan kopardığımız andı

Unu, ufrayı, tahtayı

Fırıncı amca çaldı

Ne zamandır görmedim yıldızları

Koptu mu yoksa kuyrukları

Ne güzeldi oysa

Ürperdiğimiz cin masalları

Yıldızlar kayıp giderken

Onları da mı yanına aldı

Ne zamandır burnum sızlamadı

Koklamadım ucu yanık ot kokusunu

Tütsülemedim firik başağını

Avucuma alıp da kuvvetlice

Üflemedim sapını, samanını

Ne zamandır yakmadım gaz lambasını

Şişesi vitrinde hatıra kaldı

Yıllardır kesilmedi elektrik

Zapt etmedi şarkılar karanlığı

Zeki Müren radyoda

Tarihe miras kaldı

Ne zamandır yakmadım

Sınıfımda sobayı

Çamın çırası elime bulaşmadı

Rengarenk şimdi tırnaklarım

Kara önlüklü çocuklarım

Siyah beyaz fotoğraflarda kaldı

YİTİK

Sensiz

Akıp gidiyor zaman, telaşlı

Bana inat, denizine koşan nehirler gibi

Toprağına kavuşan bulutlar

Rüzgarı kanadına asmış kuşlar gibi

Yitip gidiyor öylece

Rakamları asıp duvarıma

Şehirler değişiyor gün gün

Ağaç köklerinin yerini

Demirden filizler aldı

Fakirliğimizi gözümüze sokan

Yol kenarı gecekonduları da yok artık

Daha az utanır olduk açlığımızdan

Ebemkuşaklı taşra mevsiminde

Toplanırdı çocuklar turuncu vakti

Meşin top ayaklarında

Çalımlar atar koşar

Gol attıklarında coşarlardı

Kızlar ellerinde bebekler

Duvarkonduda otururlardı

Çivit vakti, çocuklar bir arada

Pamuk eller ceplere

Doğru bakkal Cafer’e

Çekirdek, gofret, bisküvi

Bir de gazoza yettiyse para

Değme keyiflerine sakın

Daha var akşam ezanına

Ha top dedim de hatırlar mısın

Oyun vakti, karşı apartmanın balkonunda

Çocuklara SUS ! pay eden amcayı ?

Bir gün almıştı nefes nefese topu

Bıçakla karnını oymuştu

Çocuklar kafaları önde

Öyle mahzun durmuştu

Ne kadar öfkelenmiş

Cinayet mahalini ona dar etmiştik

İşte, o amca da yok artık

Fani dünyadan çoktan firar etti

Şehrin gürültüsünü bırakıp bize

Sessiz sedasız gitti

Şimdi arkasında bıraktığı yaşlı eşi de

Senin yokluğunla yaşayan ben de

Cam kenarı müebbetindeyiz

Nehirler gitti denizine

Bulutlar dağıldı yeryüzüne

Kuşlar gitti

Fail amca gitti

Sen gittin

Her şey gitti

İyi tamam da

Çocuklar nereye gitti ?