BEKİR DADIR

(8 Mart 1993, Şanlıurfa - )

       İlk öğrenimini doğduğu kentte yaptı. Antalya Karatay Lisesi mezunu. Akdeniz Üniversitesi'nde Türk Dili ve Edebiyatı okuyor. Çırpınış filminin senaryosunu yazdı. Koza Düşünce Dergisi’nin şiir editörlüğünü yapıyor. Antalya'da yaşıyor. 

       Şiirleri ve öyküleri Absent, Apartman, Aporia, Artistik Bellek, Başka Peron, Berfin Bahar, Caz Kedisi, Deliler Teknesi, Edebiyatist, Eliz Edebiyat, Hayal, Ihlamur, İncir Çekirdeği, Kıyı, Koza Düşünce, Kulaç Şiir, Lacivert, Mavi Yeşil, Nisyan, Nordik, Sinada, Sincan İstasyonu, Sunak, Şehir, Şiiri Özlüyorum, Temren, Tmolos Edebiyat, Uçarı, Yasakmeyve, Yaşam Sanat, Yelkensiz, Yeni E, Yordam vb. gibi dergi ve fanzinlerde yayımlandı. Yasakmeyve dergisinde Nilay Özer tarafından hazırlanan (Sayı: 82, Eylül-Ekim 2016) “Vaat Edilmiş Sayfalar” adlı köşede “Afrodit’in Yetimleri” ve “Kekeme Harf” adlı  şiirleri yayımlandı. Öykü ve kısa film senaryoları da yazıyor.

       Ödülleri: “Afrodit’in Yetimleri” adlı şiiriyle 2016 Vahittin Bozgeyik Şiir Yarışması’nda birincilik ödülünü Asım Gönen’in “Gecenin Sağnağı” adlı şiiriyle paylaştı. İstanbul’da Mavi Eylül Radyosu’nun düzenlemiş olduğu şiir yarışmasında "Acılar Meleği" adlı şiiri birinciliğe layık görüldü. "Yüzyıllık Ağıta Üç Parça Hüzün" şiiri ile 2016 yılında Antalya Kepez Belediyesi tarafından düzenlenen Ahmet Hamdi Tanpınar Edebiyat Ödülleri kapsamında üçüncü oldu. Dil Derneği ile İsveç Atatürkçü Düşünce Derneği tarafından üniversite gençliği arasında düzenlenen 2016 Dil Derneği Gürhan Uçkan Şiir Ödülü’nü kazandı. 2016 yılında Bayraklı Belediyesi tarafından düzenlenen ‘Barış’ temalı şiir ödülünde “Salçalı Ekmekli Tabutlar” adlı şiiriyle mansiyon ödülünü aldı. 2016 yılında Bartın Belediyesi tarafından düzenlenen, 19. Hasan Bayrı Şiir Yarışması'nda; "Göğe Papatya Diken Terzi" isimli şiiriyle ikincilik ödülünü aldı. 2018 yılında “Çöl Bahçıvanı” adlı dosyasıyla 2018 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülü’nü (ödülü Devrim Horlu’nun “Boşluklara Doğru” adlı dosyasıyla paylaştı) aldı.

Şiirlerinden Seçmeler:

AYET BİLDİM SÖZÜNÜ

İlk kez bir pencere kenarında kendimle karşılaşmamıştım

ayın perdesinden içimi bulanık sularla doldurmuştum

içimin kuyusunda elimle koymuş gibi bulmuştum acıyı

kurbanın olayım nasıl unuttun, gamzenden sana sesleniyordum

 yol boyunca seninle atlara bakıyorduk

kâkülünden damıttım bu sözünü

ve bir elif terinden.

Bu sonsuz ayrılık bana şunları hatırlattı:

rüzgârgülünden koparılmış kırmızı bir fuları

incecik sınırlara çizilmiş sisler dağını

ışığın camdan rüyasını

puhu kuşunun içimizde külleşen mevsimini.

Kaburga kemiğinden yaratıldıysa aşk

ayrılık yine neden aynı yerden koparılır

diye sordum Tanrı’ya.

Sağ omzun için küçük bir göl ayrılmışsa eğer

tanrı affetsin ama

mavi balonlu çocuklar koşsun isterdim orada.

Hiç düşündün mü

neden yüzümüzdeki kırışıklığı aynalara ödetiriz?

Annemin acısını koparıp yatağından

kendime doğurdum

çul serdim geçmişime

örtsün istedim gecenin damlarını

bildim annem yaralarımdan öpünce geçmeyecekti.

İlk evim

rüya kapım

ayet bildim sözünü

bana bir nefes daha üfürdün teninden.

Mavi Yeşil

GASSALI İŞİNDEN EDEN BARIŞ

Senin teninde; gökyüzünün ıslığı, incinmenin sureti, annesinin elini bir kez tutabilmiş çocuğun vakti, şehirlerarası gidilen o mezarlıklar var...

Senin teninde; duvağı tabutuna gölge upuzun bir gelin, boğazımıza dizilmiş televizyon haberleri, yaşı kadar bedeninde kurşun taşıyan bir çocuk, kuyulardan kemik sesi gelmesini bekleyen bir baba var...

Senin teninde; güzün bitmeyen kısrak sesi, güneşin teni öpen kâhin dudağı, kadınların evlerinde pencere önü sevinci, gassalı işinden eden bir barış, kirpik lambalarının sarışınlığı, damlardan aşırılan yoksul bir halk, uzun sabah, kısa gece, Mem'in hayali, Zin'in uyandığı masal var...

İncinmenin kendisidir aslında birçok insandan oluşan incinme; bu da senin teninde var.

Varlık, Kasım 2017

SALÇALI EKMEKLİ TABUTLAR

Ahlarımız sinmiş örtülü kapılar ardında, sağır gecelerine. Kirpiklerinden kerpiç kerpiç bir yaşam. Yollar: ayrılıklar için söylenmiş, iki biçimsiz masaldır asırlık pencerelerinde. Kim ölümü öperse, onların evinden çocuktan bir tabut çıkar. Bir Ebabil Kuşu döker kanatlarını çatılarına. İlmek ilmek bir ölümü doğurur her anne.

Gaz lambalarında yumak yumak sararan kül saatleri. Dua evleri. Mühürlü an. Bergüzar ayet. Araf'ta acı ulağı. Keşişin heybesinde ölüm arazı. Sancı harfi. Nisyan yüzlü devlet. Elinde salçalı ekmekle babasının kucağında yiten çocuklar...

Bir kentte, sur dibinde, ölüm alışagelmiş bir barıştır. Onları taşıyan her tren ölüme açılır.

Yeni E

SESİNDEN VARLIĞA BİR YOL

Sesin senin:

kirpik kuyularındaki rüya

boşluğa itilen sonsuzluk

çirkinliğime soyunan kaygım

evimin kandili

zamanın uzak kervanı

terimin yumak yumak sevinci...

Sesin senin:

yediler mevsimi

bakire ellerinin dokunduğu yaramın kabuğu

kabuğumun en erdemli çağı

tenimden kırılıp düşen incinme

dedemden süründüğüm annemdualarım

tufandan geriye kalan telaş

öpüp başıma koyduğum...

Ey uzun gölgeli bilge

sesin varlığımın tasviridir.

Şiiri Özlüyorum

YARATILIŞ DESTANI

-gittiğinden beri-

Birinci gün

bir kuş intihar etti

ermeni aynalardan

kanatlarını kesip.

İkinci gün

hırıltılı bir örs deldi göğü

kırmızı bir at geçti üstümüzden.

Üçüncü gün

sarsak bir nefes böldü

yokuş yukarı anı.

Dördüncü gün

o gün geldi ki

ağızlarında lokmalarıyla

kursakları delik çocukları vurdular.

Beşinci gün

mevsimin altı açık

hüzün gölgesinde yarım kaldı.

Altıncı gün

gece zamanın kanadından sıyrıldı

güneşe soyundu.

Yedinci gün

tanrı dinlendi.

Edebiyatist

*Şiirler, Bekir Dadır'ın izniyle yayınlanmıştır.