GÜNDOĞDU SANIMER

(1935, Trabzon - 22 Haziran 2003, İstanbul)

 

       1935 yılında Trabzon’da Sotka mahallesinde doğdu. Babası Trabzon’un önde gelen muallimlerinden Fevzi Bey, annesi Neriman hanımdır. Çocukluğunu çok sevdiği Sotka mahallesinde geçirdi. Babası Muallim Fevzi Beyi çok küçük yaşlarda kaybetti. Trabzon Lisesi’ni bitirdikten sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde okumak üzere İstanbul’a geldi.  Tıp fakültesinden Kadın hastalıkları ve doğum uzmanı olarak Trabzon’a geri döndü. 7 Nisan 1966’da Günaç Sağlamer ile evlenen Sanımer’in bir kızı ve bir oğlu oldu.

       Bir süre Trabzon Tabip Odası Başkanlığı yaptı. Emeklilik sonrasında Özel Karadeniz Hastanesi’nde görev yaptı.

       1999 yılında tekrar İstanbul’a geldi. ömrünün son yıllarını burada geçirdi. Sanımer  22 Haziran 2003 günü yaşamını yitirdi.

       Yazı yaşamına çok küçük yaşlarda başladı. İlk yazısı, Akçaabat’ta yayımlanan “Yeni Pulathane” gazetesinde çıktı. 1953 yılında, bir grup arkadaşı ile Trabzon’da çıkan “Genç Öğretmen” adlı derginin yayımına katkıda bulundu. 1961 yılında yayımlanan ilk “Kıyı’da” şiir ve yazıları ile yer alan Sanımer, bu derginin ikinci, üçüncü ve dördüncü dönemlerinde de dergi ailesinin önemli bir bireyi oldu. Kıyı’ların pek çok sayısında eserleri ile yer alan Sanımer, son dönem Kıyı’nın genel yayın yönetmeni idi.

       Şiirleri ve yazıları Hakimiyet, Karadeniz, Kuzey Haber, Türk Sesi gazeteleri olmak üzere Trabzon’da çıkan pek çok gazete ile Güzel Yazılar, Karşı, Varlık, Yazko Edebiyat vb. gibi dergilerde yayımlandı.

       Ebru sanatı ile ilgilendi ve bu alanda önemli çalışmalar yaparak, sergiler açtı. Müzik ve resim de vazgeçemediği iki tutkusuydu.  Ney ve keman çalan Sanımer’in resimleri birçok karma sergide yer almıştır.

       Sanımer’in hayatta iken tamamladığı son eseri “Trabzon Destanı”,  onun Trabzon’a olan tutkusu ile ölümünden sonra okurları ile buluşturulmuştur.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Karayelin Sürüleri

& Suyun İnce Sesinde (1991, Kerem Yayınları)

& Trabzon Destanı

Kaynaklar:

A  http://gundogdusanimer.com/

Şiirlerinden Seçmeler:

O İLK GÜN

Sancılı bir gece uyandı benimle

Korkunun deli atına binmiş

Çatıyı uçuran sağır muştu

Beklediği bir yolcu var yaşamın

Taşıdım geceyi

Öpülmemiş dudağında üryan

Alacakaranlığın gülü

Çığlığa sığınıyor gizemi

Çarpıntısında göğsün

Çatıya çıktığında tasa

Karnını okşar bir kadın umudun

Irmak olur akıp gider içinde

Sevginin bilinen adıdır ana

Yüklenmişti duvarına karanlığın

Nereden bellemiş özgürlüğü

Neler geçiriyor aklından bebek

O ışığın akmadığı denizde

Tanışıyor acıyla soluğumuz

Karaya çıktığımız o ilk gün

Ağlamak geliyor içimden

Yorgundu yürüdüğüm yol

Doğarken gördüm ışığınızı

Başını sudan çıkaran nilüfer

Onurlu güzelleşen evrende

“Suyun İnce Sesinde” adlı kitabından

SUYUN İNCE SESİ

Donayazmış ağulu otlar gördüm

İlk kar düştüğünde yanmış dudakları

Kaygıyla soluklanan soluk bacalar

Uçsa kelebek çalılıklar üstünde

Bozkırın duyulsa kımıldanışı

Çıksa yuvasından yusufçuk

Kül yüzlü bir gül geçti yanımdan

Duymadı sessizliğin trompetini

Belirsiz bir denize aktı şiir

Başımın üstünde duran yazının

Saklanıyorum çok eski harflerine

Bakmadığım yerde suyun ince sesi

Korkuyorum yalnız kaldı şarkım

Yas tutmasın yağmur toprağımda

Çiçeğini geri istediğinde doğa

“Suyun İnce Sesinde” adlı kitabından

UZAKTI ÇOCUKLUĞUM

-mustafa cansız’a-

Yoktun bu şehirde

Aldın başını gittin denizlerden öteye

Sezmiştin belki bir yaprağın kımıltısından

Yıllarca sessiz sevdiğimi seni

Uzaktı çocukluğum böğürtlen dikenliğinde

Guguk kuşlarının çağrısını gizledim sizden

Avare dolaştım aranızda gülerek

Sevgi bir yerlerde kilitlediğim sandık

Çocuk acılarımı paylaşmadım sizinle

Doğduk yaşıyoruz ne olsa

Yaşıyoruz anlamsız günlüğümüzü

Ağaçları görmeden duymadan rüzgarları

Uydurulmuş kavgaları var evrenin

Bitmez bir gün yaşam bitse de

Yoksun bu şehirde sen

Ak saçların kapatmıyor yorgun başını

O akıl/o bitmez bilgi gömütü

Adını çoktan unutan dostlarla bitti

Seni çok uzaklara götürmüşüz meğer

Hangi akasya okuyacak şiirlerini

Hangi çiçek renk verecek günlerine

Neden çıkıp gelmiyorsun yıllarca

Sokaklara acılı bir gölge gibi düşmüyor belki

İçimde külçe gibi yoğunlaşan yokluğun

“Suyun İnce Sesinde” adlı kitabından