ÇAĞDAŞ KEÇECİ

(4 Mayıs 1973, Amasya - )

       Şair ve ressam. Amasya Atatürk Lisesi mezunu. 1992 yılından itibaren resim sergilerine katıldı.

       İlk şiirleri 1994 yılından itibaren yerel gazetelerde, 2000 yılından itibaren şiirleri ve yazıları Ağır Ol Bay Düzyazı, Akatalpa, E-2000 Şiir Yıllığı, Gösteri, Islık, Milliyet Sanat, Papirüs, Pencere, Şiirli Çıkın, Türk Dili, Varlık vb. gibi dergilerde yayımlandı.

      Ödülleri: “Ok” adlı dosyasıyla 2000 Yaşar Nabi Nayır Şiir Ödülü’nde övgüye değer bulundu. 2001 yılında “Elma Ağacında Unutulmuş Zaman” adlı yayımlanmamış dosyasıyla, Hatay Restaurant’ın Cemal Süreya anısına düzenlediği Hatay Şiir Ödülü’nü kazandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

&  Sevda ve Nem (2003, Virtüel Yayınları)

Şiirlerinden Seçmeler:

ACILARIMIN ÖZEL BİR ADI YOK

                                             Ramis Dara'ya

Acılarımın

Özel bir adı yok.

Şarkılarım hiçbir yola benzemez.

Gidişsiz ve dönüşsüz ...

Ne yaman şarkılarım,

Kararı yok.

Sözü ikide bir uzatmanın

Bir mantığı yok.

Güne ayrı bir kapı açmanın,

Gecesiz ve sessiz...

Aşkı kalpta bekletmenin

Uzağı yok.

Ne yaşadın

İşte o, her şey!

Algı ile sınırlı 'susunuz'un hepsi

Ve gül'ün yanındakilere tarif edemediği:

Ölüyü yaşarken öldürmenin

Yasağı yok.

Acıyan denizlerim

Kimseyi ilgilendirmiyor.

Zaten öldürmekle ve gömmekle meşgul

Benim tanıdıklarım.

Ki, hayatımızda dolaşan tüm kaldırımların ve kapıların,

Hüzün ile yağan gözyaşlarının

Ve insanların,

Burda bir atağı yok.

Sanki hep dağlar suçlu ve sanki ötekilerin,

Bunda bir payı yok.

AŞK ACIDAN KURTULUNCA

Aşk acıdan kurtulunca

Biter yağmurun ağrısı

Coşar deli ırmaklar

Kalpte gül birikintisi

Güzde gri şarkılar

Yolda yolcu beklentisi

Aşk acıya ulaşınca

Durmaz sözün iğrisi

Buluşur ince noktada

Sonsuzluk ve ötesi

Aşk acıyla susturulunca

Yanar dünya küresi

Aşar yükseği - yapılar

Güle gönül kurdelesi

Aşk acıyla anlatılınca

Toplanır dağlar meclisi

Rüzgâr - söyler denize

Buluta koyduğu gizi

Aşk acıda unutulunca

Kanar insan sezgisi

AŞK OLURSA

 

                                                                   Alev’e

Bazıları aşklarına sabretmeyi öğretmedi.

Özlemsiz bir aşkı söyledi durdu. Bazıları ise

Sustu sadece. Gözlerini başkalarından çekti.

Yanaştı ıpıssız bir gemiye, sonsuzluğu durdurdu.

Renklerin en uyumlusunun, mevsimlerin

En hoşgörülüsünün, notaların en çeviğinin

Yolcusu oldu. Bazıları hep yırtığını dikti. Acınan

Bir zenginliğin peşindeydi onlar ne yazık ki!

Seslerin anlamlarını bilmeden âşık olduklarının

Yalancısıydılar. Uzakta, ama yakındalarmış

Gibi. Zalim, ama severlermiş gibi.

Ah keşke böyle bilmeselerdi,

Keşke her gün uzaklarını görmeye gitmeselerdi.

Sözlerinin kalabalıklığından böyle bir anda bıkmazdım;

Ateşlerine, ayağımı sürerdim belki!

Akatalpa, Sayı: 41, Mayıs 2003

DEVREDİLMEZ BİR YANGIN

Sen ki korkunu yen, cesaretle atıl suya

Güller gibi adımla sonu gelmez bu yangını

Zor kışlardan ders al, gürültüye aldırma

Arşın arşın geç istersen altedilmez bu yangını

Bir biçimle kendini bul, bağışlan ibretlerden

Ölüm gibi birden durdur sabredilmez bu yangını

Ardarda bir göçü hep resimlerde yaşa

Bir sevecenlikle kaldır sonra affedilmez bu yangını

Sancıları unut ki, çarelere yol al böyle

Sorgusuz verme kimselere devredilmez bu yangını

Akatalpa, Sayı: 39, Mart 2003

KARARTMA

 Paul Eluard’a

Küçük yıldız soneleri cama vurduğunda

ıslıklar edinirdim içimdeki coğrafyadan

ki bir yürek atımıydım ikindiye dair

düşerdim mağmur makûl taşlar arasında

hiç kimseler duymazdı bir zambaktı soluğum

Kabahati menfaatle kapıkomşuluğu olan

sonraları bir sıratla tanıştım yakamda erimiş kum

bütün gediklerini arıklamış da gelmiş

henüz on üçünde ah minicik bir kadın

iki büklüm darmadağın bir döşekti soluğum

Mekanları yurtları anlaşılmazlık ülkesi

kanlarıyla resim çizen övünçlükken daha dünya

eh şehir karartmaları da başka türlü yapılmazdı ya

gelenler vardı içlerinden içimde borazan taşıyanlar

bir yaz ertesi – derken ölü bulundu soluğum

Akatalpa, Sayı: 18, Haziran 2001