NİGAR OKYAY

(4 Ocak 1975, Milas / Muğla - )

       Dokuz Eylül Üniversitesinde Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri, ardından da Hukuk eğitimini tamamladı. İzmir’de yaşıyor.

       İlk şiiri 2001 yılında Wesvese dergisinde yayımlandı. Şiirleri, öyküleri, yazıları ve söyleşileri Edebiyatta Üç Nokta, Wesvese, Yazılıkaya vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

       Ödülleri: “Sus Dağı” adlı dosyasıyla Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülü kapsamında 2005 “Jüri Özel Ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Sus Dağı (2006, Mayıs Yayınları, İzmir, 78 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

CUMARTESİ

günün kapıları kırık

dalgalar birikiyor kalbimin ortası birden karadeniz

kimbilir siz neredesiniz bu gün hangi cumartesi

biraz kalabalıksınız sanki biraz kapalı çarşı

ellerim boş yağmurun içinden geçiriyorum susmaları

kendime huy mu edindim nedir

yalnızken suya kapatıyorum sesimi

gözlerimi kırpıştırıyorum

gökyüzü bakır rengi

anne ezberim bu benim

dölün uykulu hali

daha dündü oysa

sevecen kediler gibi

kokumu kitaplara yaslamıştım

üşümüş yaz dolsun diye odalara

şamdanları kuşlara bıraktım

eski bir acıdan olmasa gerek

yağmura devrilmiş beyaz bisiklet

Üç Nokta, Sayı: 5, Nisan-Haziran 2006

EVDEN HAİKULAR YA DA KUTSADIĞIM EVE KÜFRÜMDÜR

ev incir imiş

karnı sarı bir ayet

yarası küfür

dağı görürdün

denizi ve yatırı

resimler çoktu

odalar ıslak

mendilde çürüyen

ak kurtçuklardı

ölülerimdin

ve yaşayanlarımdın

ben ve başkası

ben bulunurdum

çatısı kaburgandan

kırık bir kemik

kederli babam

sebepsiz duvar taşı

devrik bir kandil

kardeşim sandal

ağacından bir tavan

düşlerdi hep

üçüncü bir göz

susan çıplak lambalar

olurdu diğeri

tavan arası

annemin göbeği

hep kalabalık

sen yaralı düş

düşten düşen bebekler

olmayan oda

Wesvese, Sayı: 3

HER ŞEY BİRBİRİNİN İÇİNDEN GEÇİYOR

akşam olmuş

taşların renginden belli

suyun esnemesinden

çocukların geri çekilmesinden

göğe kuşlar üşüşüyor

bazı kuşlar

bazı ağaçları göğe ekiyor

akşam kanatlı tohumluk

gece kuşların gür ormanı

batarken sökülen

ağzını dikiyor

güneş

açlarını sürüklüyor peşinde

pazar yeri

bir taş fener yanıp sönüyor

sokağa

kulaksız

kül yerleri ağrıyor

yangının

karışıyor kadınların

çorapları ve aşkları

her şey birbirinin içinden geçiyor..

Wesvese, Sayı: 9

SUS DAĞI

sus dağı

gökte kızgın toynakları bulut

dağ vahşi ve gri bir at imiş

koşarken suya

yelesinden taşıyor

alaca şafak

boşalıyor ufuk

beyhude soruyum kendime

yüzüyorum boşluktan

dökülen zaman ağları

dolanıyor kulaçlarıma

aşk yüzmekmiş dağı tek başına

ölü deniz ülkesinde

yüzümde susuyor dağ

dağın susarken

denize aktığı sestesin

aşk.

SÜMBÜL FASLI

sesini biriktiriyor kemanın

dut ağacına asılmış

yorgun klarnet

diğeri geceden kalma

dudakları morarmış

sümbülü dinliyor hâlâ

testi arıyor öteki

annesinin mezarı için

koridorları çın çın

eski hastanenin

dipdiri bir kayayı

getirip koyuyorlar avluya

daha dünkü çocuk

olacakmış bize musalla

söz yüzüğünü saklıyor genç kız

bez ayakkabısına

kalenin güvercinlerini kokluyor

toy rüzgâr

çanları çalıp kaçmak istiyorum

çatılar beni saklar

kulak verip sümbüle 

yokluyor hatırayı yaşlı kadın

deliniyor dudağı perdelerin

bir çatı boşalıyor aşağılara

ellerime yazılanı unutuyorum

unutuyorum ekmeği ve kanı

göğün kıymığı batıyor dilime

bulutları sayıklıyorum

tulumbaya koşuyor yerli kadınlar

merak onların telaşlı akşamı ya

topallayarak düşüyorum telaşlarına

içlikleri görünüyor bademlerin

gün sıçrayarak giriyor

gecenin kampına

yokbenimhiçbeyazım.

ŞAPKALI YAĞMUR HARFLERİ

ben hayatta tek seni tuttum

sönmemiş kireci tutar gibi

havzamızdaydı yağmur

o ıslak güllü dilenci

sanki bir vakitler sendim

aklım öyle uykulu

gördüm birden kararınca

göğe ne çok turna durduğunu

şekille konuşulur

ah ki buna inandım

uzandım boyumca toprağa

çözmek için çamurun dilini

yalnızlığımız işte

şapkalı yağmur harfleri

uzağı taşlayan dul

taşların gece üşümesi

sonrası akşamı yakan deliler

ıslak atlar ve defne

kımıltısız kalışım ayışığında

sen koşarken sev beni

saklama başka yağmurlara