EDA KESKİN

(20 Kasım 1983, Bolu - )

       İlk, orta ve lise öğrenimini Bolu İzzet Baysal İlköğretim Okulu ve Ankara Bahçelievler Deneme Süper Lisesi’nde tamamladı. ODTÜ Çevre Mühendisliği Bölümü‘nden mezun olduktan sonra, aynı üniversitenin Felsefe Bölümü‘nde yüksek lisansını tamamladı. Şu anda Martin-­‐Luther Universitaet Halle-­Wittenberg Felsefe Bölümü‘nde doktora öğrencisi.

       2006 ve 2007 yılları arasında ODTÜ Türkçe Topluluğu'nun Dil Derneği ile çıkarmakta olduğu Dil İm Dergisi’nin kuruculuğu ve genel yayın yönetmenliği görevini sürdürdü. Lacivert, Yaşayan Yarın, Nikbinlik ve Sanat Cephesi dergilerinde görev aldı. Dil Derneği ve PEN Türkiye üyesidir. Çevirileri bulunmaktadır. Çalışmalarını Ankara’da yaşıyor.

       Şiirleri, öyküleri ve yazıları Akatalpa, Andız, Berfin Bahar, Cogito, Çağdaş Türk Dili, Deliler Teknesi, Denizsuyukasesi, Dil İm, Ekin Sanat, Lacivert, Mor Taka, Nikbinlik, Onaltıkırkbeş, Patika, Pia,  Rh+ Sanat, Sanat Cephesi, Ünlem gibi dergilerde yayımlandı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Adı Sevgi Olmalı (2004)

& Susmak, Kadın ve Zaman (2008)

Öykü Kitapları:

&   

       Romanları: 

&  

      Deneme, İnceleme, Eleştiri Kitapları:

& Barış Ağacı (2006)

       Anı Kitapları:

&    

       Çocuk Kitapları:

&  

       Çevirileri:

&  

       Yayına Hazırladığı Kitaplar:

&  

       Katkıda Bulunduğu Kitaplar:

&  

       Hakkında Yazılan Kitaplar:

&  

       Hakkında Hazırlanan Özel Sayılar ve Dosyalar:

&  

Kaynaklar:

A  http://edakeskin.blogcu.com/

Hakkında Yazılan Yazılar:

1  

Hakkında Yazılan Yazılardan Alıntılar:

/   

Yazarla Yapılan Söyleşiler:

J   

Şiir Hakkındaki Düşünceleri:

ü   

Şiirlerinden Seçmeler:

ANAHTAR

kıvrılarak büyüdüm. yeşil bir daldım

kapına erişmek için başkaldırdığım yerçekimi

çarşafın kıvrıklığında saklı sevişmeler

düşlerin susuz kalmış artıkları

bir kök betonu da deler

burası benimdir ey dünya

mevsim bahar. çatlıyorum kuru duvarda

paslanmış siyah yeşil terkedilmişlik

kovaladım gölgeni döküldüğüm yerlerde

tahtanın ve çeliğin kokusu ağır

biçimsiz izler edindim beyaz tenimde

sevgi ıssızlıksa. arka odalarında hapis kaldığım

kuşlar, ağaçlar, hava dışarda ise

doğa böyle uzanır betona, sevgilim

sana uzandığım gibi güneşle

yeşillenir kök salar. taşı cana döndürür

dönüştürür yürüyen ölülerini sokağın

denizin sulayamadığı tarlalarını çiftçilerin

solmuş çiçek satan hüznünü kadınların

doğa uzanırsa şehre, sevgilim

dillenir balıklar ağda.   

Sanat Cephesi, Eylül 2008

KİLİT

paslı sözcüklerimi açıyorum

kilit şıkırdıyor kapıda

işte o zaman yalnızlığımın

ötesine geçilmez kapı olduğunu

fark ediyorum

pencereden düşüyorum

ama içerdeyim

yine dışında bir yerdeyim senin dünyanın

çoğaldıkça bitiyorum

azalıp toplanıyorum

içimde çırpınarak bir şeyler ötüyor

sevgi dolu bir kedi hatırlayıp familyasını

pençesiyle içimdeki kuşlara saldırıyor

havada uçuşan birkaç tüyde

hatırlıyorum ölümü

paslı sözcüklerimi yineliyorum

açılmıyor

neden sonra avcumda

bir çocuk eli sıkılmış yumruğumda, yaşama karşı

öyle duran, bozulmayan

bir şey var

                       

Akatalpa, Sayı: 91, Temmuz 2007