FERHAD GÜLSÜN

(10 Şubat 1980, Mustafakemalpaşa / Bursa - )

        İlk ve orta öğrenimini Bursa’da, lisans eğitimini Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Matematik Bölümünde tamamladı. 2001 yılında Ordu ilinde matematik öğretmeni olarak göreve başladı. Halen Erzurum'da matematik öğretmeni olarak görev yapıyor.

        Şiirleri ve yazıları Ada, Akademi Gökyüzü, Alaz Edebiyat, Andız, Ayna İnsan, Berfin Bahar, Deliler Teknesi, Denizsuyukasesi, Genç Kalemler, Göğe Bakma Durağı, Güllük, Hayal, Mavi Liman, Patikalar, Sanat ve Düşün, Siyah-Beyaz, Şehir, Temrin, Yalınayak Edebiyat, Yasakmeyve vb. gibi dergilerde yayımlandı. “Kıyı” dergisinin “Her Sayı Kıyı’da Bir Şair”  bölümünde (Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008) şiirleriyle yer aldı.

Ödülleri: 2007 Homeros Ödülleri /Attila İlhan Şiir Ödülü (Mansiyon), 2007 Kocaeli Üniversitesi Gençlik Ödülleri  / Şiir İkincilik Ödülü’nü, “Birdir İki” adlı dosyasıyla Küçükkuyu Ulusal ı. Zeus Şiir Ödülü'nü, 2008 yılında Lavaraci.com sitesinin düzenlediği “21.yy.Hayyamları Aranıyor” şiir yarışmasında Lavaracı Onur Ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Birdir İki (2008, Küçükkuyu Belediyesi Yayınları)

Şiirlerinden Seçmeler:

BİRDİR İKİ

tespihin demkeş tanesi perişan

bana varmadı senden dönen yol

aşkım

iki gözüm kadar uzak

sayfalar pürmelal

berhudar ol…

kerem’in göğünde gülün aslı

süpürdüm denizi seyyid’in suyuna

masaldır gonca vermeyen yağmur

yaslayıp geceye yüzümü

güneşe ağladım

boşuna…

Kıyı, Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008

BULUTLARI BEKLERKEN

ahşap yalnızlığın gül yetimi eleni

kemençeye yaslamış başını gönlü taka

ey gidi niko

karda izi kaldı ölümün

gurbetin dili lâl

toprağa can ekti marika

sürgünün sırtında dağ yeşili sofia

ben aslıyım bu suyun sense öteki

ey gidi karadeniz

elleri horon memleketim

gözleri sirtaki

Kıyı, Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008

FERHAD

güneşin güvercin kanadına dokunmasıyla uyanır gökyüzü

toprağın sırtında gelincik sabahın zarif elleri

göçebe bir buluta yüklenir bereketi gözlerin

öncesi yaşamaktır sınırın sonrası mülteci

var mıdır çocuk olup da gökkuşağına kanmayan

ya da hangi yalnızlıktır pabucunu babasının mezarında unutan

yoksul duvarlarını sevdim bacasız evimin

annemin kerpiç dilini

susmanın da dili var mıdır Şivan

aşk çıkmıyor gönlümü hangi kuyuya atsam

ipsiz bir balonun dipsiz nefesinde umudum

kaç ömür daha eskir aynada unutulmuş bu yüz

Fırat’ın ıslak teninden yakamozları yoldum

salıncağımdan düşür beni anne çocukluğum zehir

yak düşlerimi tandırın kızıl ellerinde

saksıda mayın tarlası gül açmıyor yurdum

var mıdır insan olup da insana yanmayan

ya da kimdir kendini bir yabancının suyunda unutan

kurşun izlerini sevdim hükümlü kaderimin

babamın ıssız dilini

ölümün de dili var mıdır Şivan

KERMES

kuru ekmeğin sırrı aşk

pul seriyor kıbleye balon hırsızı

hangi vuslata ersek nafile

çula eğilmiş dönüyor dünya

dönsün

selametle…

yoksulun emziğinde kan

gönül teri çıplak

bahçeye nar geldi

sofrada gaile

güle eğilmiş gülüyor çocuk

gülsün

muhabbetle…

Kıyı, Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008

KOZA

minneti olmaz şekerin çaya

kefen giydik emziğin şerefine

asın

üzüm değil ki şarabın öyküsü

asma yaprağında büyür bahar

toprağından ay doğar Hınıs’ın

gözleri göğümün mavi

gözleri göğümde yunus

ikiden yol aldık aşka

bir sayın...

bozkırın teninde sandal

terliği kumdan köpüklü ağustos

omzun

ömrümün cam kenarı

sırtımızda yakamoz

Kıyı, Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008

MAVERA

/ insan

adım adem bakışım havva

öpecekken hayatı gözlerinden

kırıldı dudağımda gökkuşağı

an söküldü can telef

batıyor göğsüme esmer bir mezar taşı

-bam teli koptu dilin

kırlangıç bana küstü-

eski bir yalnızlık tırnağımın ucu

kestim güneşin kâhkülünü

konuş ey bulut

gül tohumunda bir insan ağlıyor

iki yağmur tanesi toprağı bir

ne yana baksam yeldâ

aşk bitince başlıyor

// aşk

giden gitti...

mum yaktım uyan

gözlerim aynada mavi hâlâ

gölgem meçhul

saklım tuz

aklım elâ

Kıyı, Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008

MÜNEVVİR

ayıklar bizi iki gördü

oysa iki sarhoş birdik

/

hangi yoksul düşün cebiyiz

hangi sonraya bıraktık öncemizi

aşk ile kızdı kum tutuştu gözyaşıyla

suya düştü sabır

umut…

mavide yüzgeci kopuk yakamoz

kül değiliz / anla

diyorsun

gece unuttu bizi acının deminde

elbet yırtılır gök çizdiğimiz yerden

bir çocuk gün olur zamanla

//

bilirsin ay üşür

bulutu söz eyleme

dönüşün sır iki gidiş arası

dök yüzünü yüzüme

yol bizim yolcu ayyaş

gülüşün sokak lambası

sakla gölgeni söğüt dalına

öfken öfkemin çoğul hali

canım canan gönlünün öbür yarısı

///

sus diyor saki

bağırsın fırtına tozunu

nasıl kırılır sana büyüyen yanım

yaşamak

ay ışığında gül kere

al benden birimi sende bir olalım

Kıyı, Sayı: 202, Mayıs-Haziran 2008

THYRSOS

yâr olmadı cümbüşe tamburun ela sesi

bir ney ağlıyor tenhada nefesi saba

dionysis

tanrı aşkına uyan

ateşi öptüm güldüğü yerden

elimde yağmur testisi

ayrılık dile gelmiyor

asma dalında bir engerek yalnızlığım

sabahı musikî

zamandır

suyun sırrını bulan

aynanın gözleri yakut

güneşin hangi bağıdır toprağın kıblesi

gülden aldım dikenin sabrını

mahzen

bir çift üzüme cennet

küpün gönlü uçurum

imdada ermeyen aşk

nihavent bir salkımda müebbet