M. GIYASİ AYDEMİR

(29 Ekim 1955, Isparta- )

       Kılıç İlkokulu’nu, Keçiborlu Ortaokulu’nu, Adana Erkek Lisesi’ni, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nü bitirdi.

       Bir süre devlet memuru olarak çalıştı. Yurt dışında mesleki eğitimler aldı, incelemelerde bulundu. İş hayatına özel tohumculuk firmalarında değişik illerde üretim uzmanlığı ve farklı kademelerde yöneticilik yaparak devam etti. Adana’da yaşıyor.

       Şiir ve öyküleri bazı antoloji ve yıllıklarda, Çağdaş Yaşam, Ekin Sanat, Söylem, Tay, Temren, Tersakan Toros, Tmolos Edebiyat, Yaşam Sanat gibi dergilerde yayımlandı.

Ödülleri:

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Bir Zamanlar Bir Köy Masalı (2008)

& Bana Bir Şiir Bırak (2010)

& Nice Şahbaz Atlar (2015, Karahan Kitabevi, Adana)

& 397 Sensizlik (2015, Karahan Kitabevi, Adana)

Şiirlerinden Seçmeler:

ATEŞ

Sen Nemrut ben İbrahim

Sen Neron ben Roma

Hiç değişmeyecek

Ben hep Madımak.

“Nice Şahbaz Atlar” adlı kitabından

DÜŞÜNCE

Öyle takılıp tökezleyip durmayacaksın

Düşünce adamakıllı düşeceksin

Bulutlardan düşeceksin örneğin

Yıldızlardan

Düşlerinden

Mutluluktan düşeceksin

Aşktan

Sevgilinin kalbinden

Düşünce bir daha kalkmamak üzere düşeceksin

Düşüncelere

Düşüneceksin

Düşler kuracaksın düşün’ce düş’ünce

Düşüneceksin doğrulup kalkmak

Doğru kalmak için

Hep Niyazi olunmaz ya

Bir kere de Gıyasi olacaksın.

“Nice Şahbaz Atlar” adlı kitabından

KUŞLUK YARASI

elleri tenimde gece derin kuşluk yarası

şehvet yağıyor kanlı bulutlardan yer yağı kıyameti

her gidiş başlangıcı bir dönüşün dönüyorsun

belli havada karanfil kokusu ağır

saktır uyanır tezden yasak ezelden

uyanmaz parçalanmış akıl vicdanımız

rüzgâr yağmur ateş deprem değil hiç

korku yıkar dikilitaşı zaman  hiç değil

içimde ölü bir ülke yatıyor tepeden tırnağa

benzediğimiz kara açlık öyle iştahlı yiyecek

hepimiz bal tadında ömür arkası ağıt

aşk bırakmasın kimse yorgunum

nilgûn çocuklar gülgûn susun bugün

sıra yas tutmanın değil kefen dokuyalım

okuyalım meydanlar cenaze oğulu kovana

düş yeniden doğur beni annem ağlama

tanrım bilgelik karanlıktan mı ışıktan mı

geçer gözleri bağlı hayat körü can alıcı

ayakları çıplak bilekleri zincirli dilinde ilahi

gecenin tenine değdim ellerim yıldız yanığı

 “Gerçekküstü İmler” adlı dosyasından

NİCE ŞAHBAZ ATLAR

Soylu aygırlar koşardı önlerinde

Alınları akıtmalı doğurgan kısraklar

Yağız

     Kula

        Geyik kırı

              Demirkır

                       Ebruli 

                             Akçıl

                                Doru

                                    Al                                                

                                      Gümüşkır

                                            Al pekmezköpüğü

Taylar kulunladılar                         

Savururken yelelerini başıboş rüzgârlarda

Çifteleriyle tutsaklığı kurşunladılar

Hızdan tutuşmuş yangın

Yağmurdan süzülen yalazdılar

Olabildiğince özgürdüler

                      Bitek ovalarda

Bitimsiz otlaklarda

               Erkin ömürler sürdüler

Soylandılar

         Toylandılar

                   Boylandılar

Başları berrak sularda eğilir

           Göğe ererdi dumanlı dağlarda

Heybetli kişnemeleriyle bakir

Tellerine mızrap değmemiş birer sazdılar

Gemsiz

     Nalsız

         Eşkin ve şahbazdılar

Nice şahbaz atlar

    Harami seyislerin

       Yoz sahiplerin ellerinde

            Nallandılar tımar gördüler

Yemlendiler

            Demlendiler

                     Gemlendiler

Kamçıyla terbiye edildiler has tavlalarda

Gümüş kakmalı eyerler

Hafif kaltaklar giydiler

Şeker topaklarıyla kandırıldılar

Yelelerinde boncuklar

         Kuyruklarında ibrişimler

                Karınlarında acıtan üzengiler

                        Ağızlarında kantarmalarla

                               Efendiye ram ve ahrazdılar

Nice şahbaz atlar

Yükte

     Çiftte

           Ciritte

                 Yarıştaydılar

Köleliği kader

Böyle yaşamayı olağan saydılar

Sırtlarında çengiler

Sirkte madrabazdılar

Tarih boyunca yitip gitmiş

               nice toplumlar gibi

                         ibret destanları yazdılar.

“Nice Şahbaz Atlar” adlı kitabından

SILAYIRAHİM

Işıktan küheylandır yıldızlar

kendi yörüngelerinde savrulan

sancısı sende

Günden kopan çığın önünde

güne koşan avare çığlık gece,

gizlenir döşünde hayatın nal sesleri

bin bir gaileyle

Genel girdilerden damıtılır özel çıktılar

ne kadar çoğalırsa çoğalsın ortakları

paylaşım bekleme pandomimine

Öyle bir alışveriştir hal hatır sormak

yorduğun kadar yorulur

sorduğun kadar sorulursun

ötesi hüsran

Kurşunsuz yaralar dil

tek başına vurulur

tek başına ölürsün

Tek kişilik bir oyundur yalnızlık.

“Bana Bir Şiir Bırak” adlı kitabından

SU’YA ŞİİRLER-I

I.

Sökülür yurdundan damla

başlar sökün

bir ad bulursun

II.

Ellerimi sen mi ilmikledin acıya

dökülen saçlarıma sinmiş belleğim

ya aklım

sona yürüyen ayaklarıma mı takılı?

III.

Önsezili bir gidişin kefenini hazırlamışsam

artık sönmüştür ateş

karanlık çoğalmaktadır kolunda soğuk

IV.

Her acının ömrü vardır sevgilim

her aşkın hoşça kalınmışlığı

ölüm daha aziz değil sudan

hayat yalnızca yaşadığın an

V.

Şiirim sana Su

ölüm sığmadı gökyüzüne

sürer asırlardır ve sürecek uykusu

ondandır yerde kalışı cesetlerin

“Bana Bir Şiir Bırak” adlı kitabından

TIĞTEBER

Ortada köy

Doğusu sebil

Meydanı geniş

Dilediğince salın

Kel köpekler

Kör kediler

Birbirine kızgın

Düşçe ince

İşçe kalın

Çorluyu koydular içine

Yoksa yok çaresi

Ama ne fayda

Köşesi yırtık çuvalın

Entarisi uzun

Fistanı delik

Çömelmiş sağdıcın

Kıçını kaşır tığteber

Ayağında nalın

Leb lebi kemiriyor bu gece

Yine dişlerinde arsız gülüşler galiplerin

Yine mağlup sapan taşları

Yine kan damlıyor kenarından tuvalin.

“Nice Şahbaz Atlar” adlı kitabından

*Şiirler, Gıyasi Aydemir'in izniyle yayınlanmıştır.