ÖMER AKSAY

(1961, Kahramanmaraş - ) 

Şair. İlk, orta ve lise öğrenimini İstanbul’da tamamladı. Marmara Üni. Eğitim Fak. Resim Bölümü’nü bitirdi. İstanbul'da çeşitli reklâm ajanslarında grafikerlik ve resim öğretmenliği yaptı. İkindiyazıları dergisinin son altı sayısını (Mart 1993-Ekim 1944) yönetti. Haziran 2006’da tek sayı yayımlanan Taşra’nın Dış Duvarı dergisini çıkardı. Evli ve üç çocuk babasıdır.

İlk şiirlerini "Bilâl Cerîr" takma adıyla Edebiyat dergisinde yayımlandı. Şiir, yazı ve söyleşileri; Akatalpa, Atlılar, Ayraç, Derkenar, Edebiyat, Edebiyat Ortamı, Fayrap, Gergedan, Granada, Güneysu, Hece, Heves, İkindiyazıları, Karayazı, Kırklar, Kirpi Şiir,Kitap-lık, Le Poète Travaille, Menengiç, Merdiven Şiir, Mor Taka, Sincan İstasyonu, Türk Dili, Ücra, Yedi İklim, Yom Sanat vb. dergilerde yayımlandı.

Yapıtları: Şiir: *Eski Bir Yalnızlık Dilinde, İst.: Siyah Kalem, 2001 *Bahçe'nin Epik Sürgünü, Ank.: Hece, 2008 *Sahte Siyah, Ank.: Hece, 2013

Deneme-İnceleme: *Kaideyi Bozan İstisnalar, İst.: Hayy Kitap, 2012

Kaynaklar: Hayy Kitap web sitesi, erişim tarihi: 17 Ocak 2023.

Hazırlayan: Şükrü Kırkağaç

*17 Ocak 2023 tarihinde güncellendi.

Şiirlerinden Seçmeler:

Üstüme Alındığım Birine Ait Kimlikle - 10

BİLÂL CERÎR’İN AVUNTUSU     

Polisler alıp götürür kamuya açık öfkemi

hep aynı yerde biriken erigen gibi

inadına, sahip olmakla övünç duyardım açıkça

fazlasıyla açık bir dille Bilâl Cerîr, yani ben, tekil

sevaplarından sakınan bir mahrum olarak örtüşmüşken

nefsimle ihbarlı, nefsimle bağlı

kendi üzerime alınırken tümel bir çaresizlik içinde sefil

korkusuz, rasyonel bir aşk çağrısı almışım

şerh edildiğim bana sunulmuş boşlukta sallanıyorum

kördüğümü çözen bencil bir fiskeymiş.

Ben, yani Bilâl Cerîr olarak bu melanette

iradem altına alıp kendi beceriksiz

çığlıklarımı kendi içimde zapt ettim

belli bir uğraş verdim bu uğurda

kimse iltifat etmedi yaptığım işe ama tufandan

bir ben, yani Bilâl Cerîr kurtulmuşum

meğer içgüdülerim plastik ve ne yazık ki eşantiyon

kapıdaki adamlar gitsin diye.

Araf’ta asılı kalmıştım, kalakalmışım uzun süre işte

nefsimle ufkum arasında mustarip bir sirk cambazı gibi

zorlayıcılıkla zorundalık birbirine karşı durmuş

zevksizlikle işleyen süreç bir ölçüm aygıtının ters

görüntüsünden

sürçen ayak grameri bozuyormuş umurumda değil

sürekli bir çatışmadır siyasi ve ekonomik gramer

zaten gramere karşın cinsel coğrafik ve sûfi bir gramer

dişil mutlulukla kaplıydı herkeste olduğu gibi basit

bağışıklık sistemim bireysel avuntum imgelemim

yani işte bir ben, Bilâl Cerîr olarak kurtulmuşum

her taraf tufan paslı bütün eskizler.

Sırtımda hurç, yol yorgunluğumla bekleyenin olmadığı

bekleyen kör bir karanlığı  bekler hep, kendi evinde zaten

kitaplarının içinde, kuyusunun dibinde sakin

çölün ucunda yorgun zaman beni bulmamıştır

sanki ilintisiz bir ırmak nasıl iniltisiz akıp giderse

terse doğru, işte böyle bendeki

yani Bilâl Cerîr’deki vasfıyla.

Hayatî bir gereklilik olarak sığındığım sinemada

ekmeği kanımla gözyaşıma banarak yedim

kızıl biberli zeytinyağı

bundan böyle Tekvin’deki ayeti neshediyorum kendimle

yani Bilâl Cerîr olarak Bilâl Cerîr’de.

Akatalpa, Sayı: 87, Mart 2007