NECDET ARSLAN

(27 Ağustos 1954, Erbaa / Tokat - )

      Emekli Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeni. Tokat, Erbaa’da yaşıyor; evli.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Bir Gün Ansızın (2015, Tilki Kitap, İst., 144 s.)

& Taşra Akşamlarından (2016, Tilki Kitap, İst., 128 s.)

Şiirlerinden Seçmeler:

BEKLEME ODASINDA SAYIKLAMALAR

Kaç kez daha

Son boğumuna yakınken sözün

Oracığa bırakılır büyük sus

Beklense de gelmez fırtına

Gidemez bir adım daha öteye

Yalpalar mavi.

Alacakaranlıkların içinden dal dala teğet

Bıçağın bıçağa dokunması gibi yakın

Dokundukça bir parça kopuyormuşçasına suçludur bazı şeyler…

Pırıl pırıl utangaçlar dolar zarfa

Parmak uçları dokunacak kadardır yakınlık…

Açmaya zorladıkça kilidi

Bir yerlerde yaralı kalmayı sürdürür yerli kaya

Geçmez bu serpintiler

Gün batımları tükenip durur içimden….

Sonsuzadır bu damıtılan unutuluşlar

Olmadığın yerde kalır kimileyin nefes

Çıkılmaya çalışılsam da aşksızlıkların girdaplarından

Tutunmak boşunadır defne dallarına

Ah utangaç çakıl taşları

Ah gölgelerine selamımı emanet ettiğim nar ağaçları

Nereye gömüldüğümü bilmeyen muskalar gibiyim

Sorma halimi

Artık sarılma gözyaşlarıma şiir…

Yola çoktan düşmüştür katilim

Ben hala ilk harfin son sözcüğü ıskaladığı yerdeyim

ELDE VAR BOŞLUK

Kulağım nal seslerinde

Uykular haram

Yine can sıkıntısı yine derinde

Yüreğimde yüzyıllara bedel bir isyan

Sanki ölüme sürükleniyorum göçmenlikten

Sorup sorup durma nedenini

Anlatmam anlatamam...

GECE MAVİSİ

Siler izi

Birkaç kar tanesi

Unutulur

Vadesi sonlanan

Rotalar

Bir prizmanın

Köşegenleri

Alt üst

Olur

Taş döneminden aşırılan hüzzamların

Kuzeyden güneye salınışlarını

Seyre dalarım

Dilimde

Zümrüdüanka’yla akraba sözcükler

Kaldırımların güncelerini

Yazmaya gücüm yetmedikçe

Yüzüm

Kızarır

İçine hapseder

Bu zindan duvarları beni

Kokusunu

Ayraçların iç cebinde saklar

Utangaçlığım

Boynu bükük kalakalırım

Üç noktanın sahne aldığı arenalarda

Ne yana yönelsem

Bir kelebek ölüsü

Gülümser

Bana

Bir renk daha düşüp

Paramparça olur

Kaybolur paletimden

Her defa

GECENİN KOPTUĞU YERDEN

Kendi perdelerini çekerek gizleniyorsun dışarıdan

Gökyüzünün alıp veremediği yok senle

Gece yeni başladı bak işte sessizlik

Yıldızlar tanıdığın değil şu karşı rıhtım sana yabancı.

Dışarı çıkıp yürüsen yürüsen peşinden gölgen bile gelmez

Başlarsa bu nedenden dolayı başlar içinde sancı…

Hiçbir şey terk etmese de bizi

Böyle sürüp gider bazı korkular…

Gece sürüyor bak işte karanlık

Bir ışık yayılsın bir melodi duyulur duyulmaz olsun

Kent birden kalabalıklaşsa beni anımsatacak

Görüntüler önüne çıksa şuralarda

Dayanmanın isteklenmenin beklemenin aşka varmanın

Adını benden habersizce koyacağın bazı şeylerİ

Taşısan sabaha…

Şimdi el etsem mi sana alıp götürsem mi bir yerlere

Çoğaltsak mı birlikte düşkün olduğumuz sevdalanmaları

Koluna dolansa mı kollarım usul usul öpsem mi seni gamzelerinden

Bak en yalnız kaldığın gece tükeniyor işte

En büyük küfürleri savurabilirsin şimdi seni yoksullaştıran tuzaklara…

Hep aynı şekilde süzerek bak bana

Aç perdeleri yol ver alışamadığın karanlıklara

Defolup gitsinler uzaklara…

KÜLÜN KOKUSU

Kendi gölgenden kovulduğun an

Tutuştur yalnızlığın fitilini

Ve uzat onu kuyulara

Kollarını karanlığa uzatırcasına

Uzat

Oraya asacağın intihar duygusunu

Hiçbir avuntu

Yolundan döndüremeyecektir.

Giden gider

Boşu boşuna kendi katilin olma

Nankör bir yanardağ patlamasından

Yayılan lavlar örterse üstünü kentlerin

Aşk uçup gittiyse eğer oradan

Tüm arzular gömülür

Denizlere

Unutma

Dünü unutulan aşklar için

Yazılmaz olur şiirler

Çünkü

Ufuk çizgisinden ötelerde kaybolan bir gemiden

Savrulan pipo tütünlerinin kül kokuları

Sinmiş de duruyor deniz fenerlerine...

Gitme bulutların peşi sıra,diyorum sana

Gitme!

OVASIZ NEHİRLER TARİHİ

Toprak tohumundan bilir ardıcı

Bir nedeni vardır rüzgarın kabına sığmamakta

Öfke bilip bilmediğimiz sayrılıklardan

Kozalak dalında

Şıra demlendikçe yudumlanır

Zaman oburlaştıkça

Çakıl serpintileri gibi uzaklara düşen sevdalılar

Kurulamaz sevmelerin dengesi bazen

Üveyikler kanatlandıkça durduğu yerden sürer oyun

Sunar kılcallarından özsularını koca gövde

Kurtlanır yurt taşları bazen

Bir kez değildir yirmidört saat

Takvimlerden kaçıncı temmuzu damıtmıştır bilinç

Yüreğimin tepesinden yükselmez güneş

Kapanmaz göz kapaklarım kaygı bedenimdeyken

Limon rengi saçlar somgri tenler kararmaktadır

Ölüm gösterilerine hazırlanır çelik geceler

Önce turkuvaza peşinden griye durur yüreğim

Yinelenen öpüşmelerin kesildiği yerde

Sanıldığından daha fazlasını gizler bilmeceler

Beni çağırmayı unutma su kenarlarından

Ekmeğin ve cevizin

Ve namlunun

Hatırına

Sen aldırma geride kalanların ayak izlerine

Damla damla nasıl da boşalıyor koca atardamar

Ölünür vurulur vurulmaz

Sürülür sesini yutan kasırga

Oysa

Saydamlık

Durduk yere

Örtüsünü üstüne çekmez silikon gel gitlerde

Karayel tutuşmalarını anlatan

Ovasız nehirler tarihinden herhangi bir yaprak değildir bu

Çapı ölçülemeyen

Kamçı yedikçe topaçları gibi

Kendileri de dönen maço çocukların…

Serilirim habis bir ur olup bütün gözlerin tanıklığına

Köprülerini bir kez daha üzerinden atarken koca nehir…

TABLOLAR

Son dizenin hakkından gelmek için

Sözcüklerle didişirken sen ilkbahar yaz modasının

Renkleriyle uğraşıyorsun…

İt izinin at izine bir kez daha karıştığı şu günlerde

Bizim mülteciler planlamasız çoğalmanın peşindeler.

Bir duvarın dibine su dökerlerken

Gelenekselden kurtulmuş melodileri

Aksak usulde söylüyor üç beş velet…

Peronlara yaklaşan otobüslerin bagajlarına

Soğan patates çuvalları tıkıştırılıyor Anadolu’da

Havai fişeklerin biri bitmeden öteki yırtarak

Yükseliyor gökyüzüne

Geceye uyumak haram.

Öteleri düşünüyorum

Kim bilir kaç kadın doğum sırasında ölüyor

Kaç Mehmetçik bizim olmayan yurtlarda

Toprağa düşüyor alnından yediği kurşunla….

Herkes 'aldandık' demeye yetkili kılınmıyor ne yazık ki...

Kof bir yumurtadan farkımız yok ama...

Sen kulak asma sözlerime

Şiir aracılığıyla kim neyi yakınlaştırabilmiş ki

Binlerce yıldan beri savaşmaktan usanmayan

Biz insanlara…

Sular soğuyor günden güne…

Bahçelerdeki banklar çürümeye yüz tutuyor

Sevgililer gelmedikçe

İnce hastalık gibi sarıyor dört bir yanı

Keyifsizlikler…

Geceleyin bir yerlerde göklere yanık kokuları siniyor

İnsanlarımızın....

Yol kıyılarına taş duvar diplerine

Hâlâ düşüp duruyor incir yaprakları ...

TEN İÇRE AŞKSAMALAR

Bir ürperti yayılıyor olmalı tenine

Bir şiir yazılmaktadır şu anda senin için çünkü

Mehtaba çağıran gecedeyizdir

Düşlerde sabah edeceğizdir

Bulutlara uzanıyor solukların

Duyumsuyorum.

Durmaksızın

Üşüyen yakamozlara uzanıyor ellerin

Ayın öteki yüzü nemize gerek

Bir ömür yaşanılacak bir kent şimdi senin olduğun bu yer

Ateş başında bir gece daha

Yarım bırakmamak üzere dillendireceğiz şarkıları

Her dokunmanın sevinci yüreklere düşer

Uzun bir öyküyü kuran biziz

Parıltılı parçacıkları bu an’da bölüşmek ne güzel.

Ne güzeldir kıskıvrak sarmalamak aşkı seninle

Onca şarkıyı sevdiysem sendendir

İlk yudumda tüketilen kadehler gibisin sen

Mavimsi denizlere dalıyor gözlerim

Uslu dalgalardan ayrıksı bir açılıp bir kapanan kirpiklerin

Dışarıda meltem kışkırtıcılığı içeride hüseyini melodiler

Virgül konulmayacak sevişmeler için tavlı bir zaman

Durmaksızın redifli buse yaklaşmaları

Sütunlarda dalga dalga genişleyen su dokunuşları…

Huysuzlaşan mızrabın tele değmesiyle başlayan sarsılmalar

Sarmaş dolaş iki yılandan ayrıksı olmayan bir şey…