Şükrü Kırkağaç: AŞIK ÖZERİ

(1938, Zor (şimdiki adı Esenyaka) Köyü, Yusufeli / Artvin - 2011)

Asıl adı Ahmet Özer’dir. İlkokulu köyünde okudu. İlkokula devam ederken, bir yandan da Kuran ve Arapça okuyup yazmayı öğrendi.

Aşıklık geleneğinin yaygın olduğu bir çevrede, Huzuri (1886-1951), Zuhuri (1887-1949), Fahri (1900-1975), İzhari (1914-1983) gibi birçok aşık çıkaran köyde yetişti. Ancak özellikle Aşık Huzuri’den etkilendi. Huzuri öldüğü zaman Aşık Özeri henüz 13 yaşında olmasına karşın hem o zamana dek hem de sonraki yıllarda Huzuri’nin şiiri ve tavrından çok şey öğrendi.

Aşık Özeri şiir yazmaya 19 yaşında başladı. Askerden döndükten sonra, o döneme dek yazdığı şiirleri basılması için verdiği matbaadan bir daha geri alamadı. Ancak bu şiirler hiçbir zaman basılmadı ve akılda kalanların dışındakiler yitip gitti.

Aşık Özeri 1973 yılında Almanya’ya gitti. 3 yıl sonra yurda döndü. 1981 yılında gittiği Libya’da ise 2 yıl kaldı.

Aşık Fahri’nin eski yazıyla yazdığı şiirleri günümüz Türkçesine çeviren Aşık Özeri, henüz yayınlanmamış birçok şiirini arşivinde bulundurmaktadır.

Yaşamında Efkari (1900-1980), İzhari (1914-1983), Pervani gibi birçok aşıkla dostluk kurdu. Bazılarıyla karşılaşmalar da yapan Aşık Özeri, Zorlu aşıklık geleneğinin son önemli temsilcilerinden biri sayıldı. Başta sevgi ve toplumsal taşlamalar olmak üzere, gezdiği gördüğü ve ilginç bulduğu her konuyu işledi.

Aşık Özeri köyünde öldü ve orada toprağa verildi.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Yusufelili Özeri / Yaşamı. Sanatı, Şiirleri, Karşılaşmaları (Hazırlayan: Cemil Aytekin; 1998, Kaya Matbaacılık, 296 s.)

& Durma Gel (Hazırlayan: Bekir Karadeniz; 2008, KaraMavi Yayınları, 192 s.)

Kaynaklar:

A http://ozanlar.biz/ozeri/

A http://karamavi.com/ozeri.html

Şiirlerinden Seçmeler:

ANAM

Koyup gittin beni yedi yaşımda

Nasıl kıydın beni ellere anam

Her yatanda görüyorum düşümde

Gelmedin çok baktım yollara anam

Okşayıp emzirip büyüttün beni

Kendin uyumadın uyuttun beni

Tam otuz yıl oldu unuttun beni

Hasretinden döndüm küllere anam

Bayram geldi öpemedim elini

Yıllar geçti soramadım halini

Genç yaşında oldun ahret gelini

Hoyrat baykuş kondu güllere anam

Baksana Özeri ne kadar üzgün

Esen yeller ile şefkatini sun

Elveda eyleyip sarıldığın gün

Hasretim o sıcak kollara anam

DAĞLAR

Bugün sizin gibi başım dumanlı

Çöktü içerime merağım dağlar

Kışın karla boran yazın çimenli

Yarden ve sizlerden ırağım dağlar

Açar çiçeklerin yellerin eser

Orman yeşil saçar toprak su kusar

Düşündükçe bana bir hüzün basar

Özledikçe çeşm-i çırağım dağlar

Yar sılada ele kına ezerken

Özeri’yim elim titrer yazarken

Eller sılasında gezip tozarken

Neden benim gurbet durağım dağlar

ESKİDEN

Sevgi vardı saygı vardı dost vardı