18 Ocak 2017 Çarşamba

AŞIK ÖZERİ


(1938, Zor (şimdiki adı Esenyaka) Köyü, Yusufeli / Artvin - 2011)


      Asıl adı Ahmet Özer’dir. İlkokulu köyünde okudu. İlkokula devam ederken, bir yandan da Kuran ve Arapça okuyup yazmayı öğrendi.
       Aşıklık geleneğinin yaygın olduğu bir çevrede, Huzuri (1886-1951), Zuhuri (1887-1949), Fahri (1900-1975), İzhari (1914-1983) gibi birçok aşık çıkaran köyde yetişti. Ancak özellikle Aşık Huzuri’den etkilendi. Huzuri öldüğü zaman Aşık Özeri henüz 13 yaşında olmasına karşın hem o zamana dek hem de sonraki yıllarda Huzuri’nin şiiri ve tavrından çok şey öğrendi.
       Aşık Özeri şiir yazmaya 19 yaşında başladı. Askerden döndükten sonra, o döneme dek yazdığı şiirleri basılması için verdiği matbaadan bir daha geri alamadı. Ancak bu şiirler hiçbir zaman basılmadı ve akılda kalanların dışındakiler yitip gitti.
       Aşık Özeri 1973 yılında Almanya’ya gitti. 3 yıl sonra yurda döndü. 1981 yılında gittiği Libya’da ise 2 yıl kaldı.
       Aşık Fahri’nin eski yazıyla yazdığı şiirleri günümüz Türkçesine çeviren Aşık Özeri, henüz yayınlanmamış birçok şiirini arşivinde bulundurmaktadır.
       Yaşamında Efkari (1900-1980), İzhari (1914-1983), Pervani gibi birçok aşıkla dostluk kurdu. Bazılarıyla karşılaşmalar da yapan Aşık Özeri, Zorlu aşıklık geleneğinin son önemli temsilcilerinden biri sayıldı. Başta sevgi ve toplumsal taşlamalar olmak üzere, gezdiği gördüğü ve ilginç bulduğu her konuyu işledi.
       Aşık Özeri köyünde öldü ve orada toprağa verildi.
Yapıtları:
Şiir Kitapları:
& Yusufelili Özeri / Yaşamı. Sanatı, Şiirleri, Karşılaşmaları (Hazırlayan: Cemil Aytekin; 1998, Kaya Matbaacılık, 296 s.)
& Durma Gel (Hazırlayan: Bekir Karadeniz; 2008, KaraMavi Yayınları, 192 s.)
Kaynaklar:

Şiirlerinden Seçmeler:

ANAM

Koyup gittin beni yedi yaşımda
Nasıl kıydın beni ellere anam
Her yatanda görüyorum düşümde
Gelmedin çok baktım yollara anam

Okşayıp emzirip büyüttün beni
Kendin uyumadın uyuttun beni
Tam otuz yıl oldu unuttun beni
Hasretinden döndüm küllere anam

Bayram geldi öpemedim elini
Yıllar geçti soramadım halini
Genç yaşında oldun ahret gelini
Hoyrat baykuş kondu güllere anam

Baksana Özeri ne kadar üzgün
Esen yeller ile şefkatini sun
Elveda eyleyip sarıldığın gün
Hasretim o sıcak kollara anam

DAĞLAR

Bugün sizin gibi başım dumanlı
Çöktü içerime merağım dağlar
Kışın karla boran yazın çimenli
Yarden ve sizlerden ırağım dağlar

Açar çiçeklerin yellerin eser
Orman yeşil saçar toprak su kusar
Düşündükçe bana bir hüzün basar
Özledikçe çeşm-i çırağım dağlar

Yar sılada ele kına ezerken
Özeri’yim elim titrer yazarken
Eller sılasında gezip tozarken
Neden benim gurbet durağım dağlar

ESKİDEN

Sevgi vardı saygı vardı dost vardı
Eskiden eskiden çok çok eskiden
Gayrı bu meziyet sonuna erdi
Eskiden eskiden çok çok eskiden

Bir lokma bir hırka ona yeterdi
Babam saman telisine yatardı
Evlat babasının sözün tutardı
Eskiden eskiden çok çok eskiden

Anam tezgahını tel tel yayardı
Şal dokuyup çengo ile boyardı
İnsanlar insanı sevip sayardı
Eskiden eskiden çok çok eskiden

Özeri seninki kuru lakırdı
Nenem tezgahlarda çarşaf dokurdu
Ninniler söylerdi türkü okurdu
Eskiden eskiden çok çok eskiden

GÖNÜL

Demedim mi sana yüksekten uçma
Yırtıcı kuş vermez amanı gönül
Gizli sırlarını namerde açma
Eksilmez başının dumanı gönül

Gülü kokla sakın kızma dikene
Acı söz söyleme boyun bükene
Azrail sarılır birgün yakana
Çaldırır kalbine kemanı gönül

Şah olursan yanlış ferman eyleme
Gizli yaralara derman eyleme
Çıkıp yükseklere harman eyleme
Yele kaptırırsın samanı gönül

Güvenme ki bülbülün var gülün var
Kuvvetlisin bükülmeyen kolun var
Der Özeri dolambaçlı yolun var

Kendine yoldaş et imanı gönül

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder