Şükrü Kırkağaç: GARİP BEKTAŞ

(1940, Şoik (şimdiki adı Özler) Köyü, Aşkale / Erzurum - 2009, İstanbul)

Asıl adı Bektaş Eyi'dir. İlkokulu köyünde okudu. Küçük yaşlardan itibaren şiire ve halk edebiyatına ilgi duymaya başladı. Köyüne gelen aşıklar ve dedeler aracılığıyla geleneği öğrendi.

1952 yılında doğduğu yeri terk ederek İstanbul’a yerleşti. Bir süre değişik işlerde çalıştıktan sonra 1963 yılında askere gitti. Askerlik dönüşü bir süre daha değişik işlerle yaşamını sürdürdü, 1976 yılında İstanbul Belediyesi bünyesinde çalışmaya başladı ve 1999 yılında emekli oldu.

Garip Bektaş bu dönem içinde birçok aşıkla görüşüp dostluk kurdu. Şiirlerinde sevgiden toplumsal taşlamaya dek her konuyu işledi. Şiirlerinden bazıları değişik sanatçılar tarafından bestelendi.

İstanbul'da öldü ve orada toprağa verildi.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Geldim (1996)

& Gördüm (1999)

& Gezdim (2001)

& Yazdım (2003)

& Gidiyorum (2005)

Kaynaklar:

A http://www.ozanlar.biz/garip-bektas.html

Şiirlerinden Seçmeler:

BİTİRDİN

Gül diyerek diken diktin bağıma

Gözün aydın dünya beni bitirdin

Zamansız kar yağdı gönül dağıma

Gözün aydın dünya beni bitirdin

Kalbime bir yara açtın derinden

Yüreğimi söküp aldın yerinden

Hangi seven vefa gördü yarinden

Gözün aydın dünya beni bitirdin

Ömrümün boyunca çektirdin acı

Açtığın yaranın yoktun ilacı

Yıkıldı gönlümün tahtıyla tacı

Gözün aydın dünya beni bitirdin

Yorgun düştü bu gönlümün kervanı

Geldi çattı ayrılığın zamanı

Bir gün sürdürmedin demi devranı

Gözün aydın dünya beni bitirdin

Bu Garip Bektaş’la dalganı geçtin

Çile çekmek için hep beni seçtin

Sen benim başıma çok işler açtın

Gözün aydın dünya beni bitirdin

SEN GELDİN

Yıllar önce açılmıştı aramız