MAKSUT FERYADİ KOCA

(1961, Sosgert (şimdiki adı Taşdere) köyü, Arpaçay / Kars - )

      Asıl adı Maksut Koca’dır. İlköğrenimi köyünde tamamladı. Olanaksızlıklar nedeniyle öğrenimini sürdüremedi.

       Küçük yaşlarda müziğe ve halk şiirine ilgi duymaya başladı. İlk bağlama derslerini babasından aldı. Sonrasında ise kendini geliştirdi. Önce yöresindeki, daha sonra ise başka bölgelerdeki birçok aşıkla tanıştı ve bilgisini pekiştirdi. Ancak asıl ustası ve mahlasını veren kişi ise Sosgertli Hicrani (1899-1978) oldu. Önceleri usta malı türküler de dile getiren Feryadi, zamanla kendi türküleriyle duyulmaya başladı.

       Çeşitli etkinlik ve yarışmalarda birçok ödül aldı. Ayrıca aşıklık geleneğe ve halk şiirine ilişkin söyleşi ve konferanslar vermesi için Harward Üniversitesi tarafından ABD’ye davet edildi.

       1996 yılında kurduğu Halk Ozanları Kültür Evi bünyesinde çalışmalarını sürdüren Feryadi, bugüne dek 15 albüm hazırladı. Bazı şiirleri ders kitaplarına aktarıldı.

       Şiirlerinin bir bölümü “Sular Yandı” (2007) adıyla yayınlandı. Ayrıca Birsen Gicili tarafından “Maksut Feryadi’nin Hayatı ve Çalışmaları” (1993) adlı bir lisans tezi hazırlandı.

       Ayrıca asıl adı Ferhat olan Posoflu Feryadi (1795-1885), asıl adı Mehmet olan ve daha çok Deli Derviş olarak bilinen Zaralı Feryadi (1824-1904), asıl adı Mustafa Çağıran olan Şarkışlalı Feryadi (1914-2000), asıl adı Fuat Gündüz olan Ardanuçlu Feryadi, ve asıl adı Osman Erten olan Pasinlerli Feryadi bulunmaktadır.

Kaynaklar:

A  http://orhanhalisbahcevan.blogspot.com.tr/search?updated-max=2016-12-18T00:46:00%2B01:00&max-results=7

Şiirlerinden Seçmeler:

ADAM

Noksan doğar doğuştan

Kuş beyinli kuş adam

Eğri görür doğruyu

Gönül gözü şaş adam

Ulu sanır kendini

Ali sanır kendini

Veli sanır kendini

Kara cahil boş adam

Oturur bir masaya

Secde eder kasaya

Hasım olur Musa’ya

Firavuna eş adam

Maksut’umu güldürmez

Düşkünleri kaldırmaz

Dünya yansa aldırmaz

Kalbi demir taş adam

İNSAN OL İNSAN

Ey insan yaranıp insan adlanan

Gel girme vebale insan ol insan

Kibiri kendine marifet sanan

Gel beri gel hele insan ol insan

Kaldır da başını çevrene bir bak

Örnek ol enginleş yüzün olsun ak

Serveti şöhreti bir yana bırak

Herşeyden evvela insan ol insan

Maksut’um insanlık incedir ince

Her kişi ermeli engin bilince

İnsan bir hoş olur kendin bilince

Sultan olsan bile insan ol insan

YILLARCA

Akılsız baş yordu ayaklarımı,

Ben kendime zulüm ettim yıllarca.

Dost gönlü hoş olsun diye düşündüm,

Hatır için hasta yattım yıllarca.

Saygı duydum dışı parlak olana,

Kucağımı açtım kapım çalana,

Dostum dedim her yüzüme gülene,

Bataktan batağa battım yıllarca.

Yemekte soframa kurulanlara,

Dostluktan dem vurup gerilenlere,

İnsanlık kürküne bürünenlere,

Kapı açıp, palto tuttum yıllarca.

Seçmişim dikenin en berbatını,

Maksut’um der gül koymuşum adını,

İnan önce fark etmedim tadını,

Bal sanarak zehir yuttum yıllarca.