MURAT MURATOĞLU

(1957, Murgul / Artvin - )

      İlk ve ortaöğrenimi Artvin’de, yükseköğrenimini İstanbul’da tamamladı.

       Aşıklık geleneği ve şiirin belirgin olduğu bir ailede büyüdü. Yörenin önemli şairlerinden Xodlu Noksani’nin (1922-1964) oğlu olmasına karşın küçük yaşlarda babasının ölmesi yüzünden halk şiirine ilişkin geleneği öğrenmesinde yörenin öteki şairlerinin etkisi oldu.

       Yüzlerce sayfayı bulan babasının notlarını ve defterlerini ilk gençliğinde incelemeye başladı. Bu dönemden sonra şiirle daha yakından ilgilenen Murat Muratoğlu, aynı zamanda bağlama çalmayı öğrendi.

       Şiirlerinde çeşitli konuları işleyen Muratoğlu’nun şiirleri değişik araştırmalarda aktarıldı ve bestelendi.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Yüreğimin Sesi (2003, Kum Yayınları, 112 s.)

Kaynaklar:

A  http://karamavi.com/muratoglu.html

A  http://www.ozanlar.biz/muratoglu/

Şiirlerinden Seçmeler:

AĞIR

Açmadan soldurdun gülü yaprağı

İz etti hallerin yürekte ağır

Ben ölünce at üstüme toprağı

Avuçlar da ağır kürekte ağır

İnandığım doğru yolda gidenim

Bu uğurda canı feda edenim

İsterse çeksinler dara bedenim

Sallanıp da dursun direkte ağır

Coşunca duygular tutmaz freni

Baş tacı ederim kalbe gireni

Birden kaçıp gitti gençlik treni

Kaldım ara yerde durakta ağır

BAŞKA YERDE

                   Bekir Karadeniz’e

Ruhu bedenine yabancı yaşar

Akıl başka yerde dil başka yerde

Yaşam boşluğunda sonsuza koşar

Adım başka yerde yol başka yerde

Hiç sormadan meskenine girdiler

Zorladılar uzaklara sürdüler

Can dostu sazına basıp kırdılar

Mızrap başka yerde tel başka yerde

Felek örüyordu kötü ağları

Kurtlar bastı gönlündeki dağları

Kesip kesip budadılar bağları

Diken başka yerde gül başka yerde

Meçhul gezdi gelecekten yarından

Çok şeyi yitirdi olan varından

Ayırdılar sevdiğinden yarinden

Hiç dostu kalmadı bil başka yerde

Paylaşırdı ekmeğinden dilimi

Şiar etti kendisine ilimi

Issız topraklarda sezdi ölümü

İrfan başka yerde çöl başka yerde

SENİ

Bil ki ne vazgeçer ne de bıkardım

Görseydim bu yolun başında seni

Alıp kollarıma dağa çıkardım

Bursa’nın karında kışında seni

Düştü gönlüm bir amansız kedere

Bu sitemler sana değil kadere

Ağlamam düşersin diye sen yere

Saklarım gözümün yaşında seni

Dökülsün alnına kakülün tel tel

Değmesin saçına dağıtmasın yel

Ne dokunsun sana bir yabancı el

Ne de görsün kimse düşünde seni

Sanma ki alışır sanma doyardım

Seninle bir günü çağa sayardım

Sensiz geçen ömrü nere koyardım

Tutsaydım kalbimin dışında seni

Ölüm belki uzak belki de yakın

Duyarsan haberim üzülme sakın

Uzat ellerini şöyle bir dokun

Hissederim mezar taşında seni