NEŞET KARAÇALTI

(1939, Amasya - )

       Yüksek okul mezunu olup ilk şiirini 1953 yılında Türk Sanatı Dergisinde yayımlandı. 1957 yılında Amasya'nın ilk Edebiyat dergisi olan “Gençliğin Sesi” dergisini çıkardı ve aynı yıllarda Samsunlu arkadaşlarıyla birlikte “Filiz” ve “Adım” dergilerinin yayın kurulunda görev yaptı. İlk şiiri Bestekar Cavit Ersoy tarafından bestelendi. Samsun Atakum’da yaşıyor.

Ödülleri: 1958 yılında Amasya’da düzenlenen şiir yarışmasında birincilik, 2007 yılında Balıkesir Ayvalık’ta yapılan şiir yarışmasında birincilik, 2011 yılında Amasya’da düzenlenen Mihri Hatun Şiir Yarışmasında “Mihri Diye Mihri Diye” şiiri üçüncülük ve yine 2012 yılında Amasya’da düzenlenen Mihri Hatun Şiir Yarışmasında ikincilik ödülü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Filizlenen Arzular (1954)

& Yeşilırmak Kıyısında (2008, Barış Gazetesi Yayınları, Samsun)’

& Küçük İstasyonlara Ağıt (2009)tı

& Amasya’dan Giderken (2012, Cem Ofset, Samsun)

      Deneme, İnceleme, Eleştiri Kitapları:

& Samsunlu Şair Ruhi Göktekin (Kısa Yaşamöyküsü) (2011, Barış Gazetesi Yayınları, Samsun)’

     

Şiirlerinden Seçmeler:

DURAKLARDA

Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum

Bir telaş içinde koşmalar, el sallamalar

Alıp gider her yolcu kalanların gözyaşlarını

Bir bir düşerken gitmelerin çaresizliği

Kaldırımlarda son ayak seslerinin ezgisi

Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum

Eski sokakların yıkık evlerine akşamlar düşer

Kırık saksılarda solmuş sarı çiğdemler

Hangi sevgiliden kalan sararmış bir fotoğraf

Kurumuş erguvanlar, musluğu koparılmış bir çeşme

Yanmayan sokak lambalarının üzerinde kuşlar

Susmuş çıngıraklı sesleri faytonların, atları yorgun

Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum.

Bütün duraklar ayrılık demektir ve bir ıslak mendil

Her gidenin gözlerinde gizlenmiş öyküler

Zor yaşamlarda sözdür güz yaprakları gibi

Öpülen anne ellerinde çok parça tazelenen acıdır

Bu şehrin bütün duraklarına sen diye baktım

Son akşamda giderken bu şehirden sen yoktun

Ellerimde kaldı solgun badem çiçekleri

Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum…

Bütün duraklarda özlenen sen oluyorum!

GİDENLERDEN

Ellerinde sarı buğday başakları annem

Saçlarında kına kokusu çocukluğumdan

Göğsünde sen oluyorum sıcaklığında

Kanın damarlarımda dolaşıyor

Gelin duvağın nerde annem

Toprak kokan avuçlarında hasat yaraları

Ağustoslarda susuzluğun

Kaderin miydi

Ağlamasını da bilemezdin

Büyüdüğün kağnı seslerinde bir çığlıktın annem

Ne kadar derin bakışlıydı ufacık gözlerin

Anadolu ağıtıydı kısık sesinin düğümleri

Nehirlerdin sonsuzluğunda akıp giden

Odalarda çocukluğumu arıyorum gölgen gibi

Bu süt kokusu sendendir biliyorum

Uzak tutma ellerini

Toprak kokan ellerin diyorum annem

Hangimiz uzak zamanların son mevsimindeyiz

Badem çiçeği bakışlarında kendimi gördüm

Sen gittin

Toprak kokan ellerinde hasat yaraları

Kaderin miydi annem

YAŞAMIN BOŞ KALAN SAYFALARI

Yaşamın boş kalan sayfalarında kırgınlığımız

Yazılmamış öyküler, şiirler, sessiz bir ağıt gibi

Bir yanı kopuk yüreğimizin savruk zamanlarında

Kapılardan geri dönmelerimiz utancımızdan

Söylenir şimdi dalgın düşleri uykularımızın

Ve geçmiş zaman akşamlarında kırılan kadehler

Sevgi yokluğunda gönlümüzün.

Zamansız bırakıp giden gençliğimiz

Yaşamın boş kalan sayfalarında özlediğimiz

Solmuş bütün güz bahçelerinin çiçekleri

Avuntusu boşadır beyaz papatya fallarının

Gün bugünse yaşamak istediğin

Saatler durmadan yüreğini uzak tutma sevgilerden

Yaşamının boş kalan sayfalarına bakma yeniden

Uzaklara yağmur yağar şimdi, mevsim ne olursa olsun

Düşer bir yıldız kaçıncı düşlerin kollarından zamansız

Dönülmez bir yoldayız ki gel git çıkmazında ömrün

Yaşamın boş kalan sayfalarına bakma yeniden

Yaşam denilen kısa bir ömürdür, bir nefes gibi

An bu an'dır yaşadığımız, ötesi yok

Sevgimiz duru sular gibi akıp gitsin sonsuzluğa

Ve saatler duracaksa özlediğin bırak öyle kalsın

Yaşamın boş kalan sayfalarında!

YEŞİLIRMAK KIYILARINDA MİHRÎ

Bu sabah Yeşilırmak köprülerindeyim

Kırık bir kalemin sıcaklığında

Sana şiirler yazıyorum Mihrî diye

İpek kozasında örülmüş saçların

Ne güzellikler gördün Yeşilırmak kıyılarında

Ne sevdalar yaşadın

Dönen dolaplar gibiydi şiirlerindeki çığlıkların

Güllerle sarıp sarmaladım saklımda seni

Sokak sokak dolaştık Amasya'yı

Büyüdüğün yerler bura mıydı

Bura mıydı kandiller yanarken

Yeşilırmak kıyılarında şiirler yazdığın

Yalıboyu evlerinde seni gördüm

Sulara dökülmüş düş yangını bakışların

Köprülerde yıldızlar yağardı saçlarına

Bestekâr Sokakta kaç şiir olurdun

Kaç asırdır özlemini çeker bu şehir

Son içtiğin unutulan Çırçır suyu muydu

Lokman Hekim'in gezdiği bahçelerde

Ay bakışlı gözlerinde bir nefeslikti zaman

Sordular ki bana kimdir bu hüzünlü şair

Ne bileyim gül bahçelerinde solduğunu

Sensiz kaç asır döküldü takvimlerden

Bense hâlâ ellerimdeki kırık kalemin sıcaklığında

Seni yazıyor, seni çağırıyorum Mihrî diye

Eski aşklar müzesinde seni gördüm

Billur aynalarda güz sarısı yapraktın

Ay bakışlı gözlerinde Yeşilırmak akıyordu

Gönlümüzün sularında kaç Mihrî oluyordun…

Sesler geliyor uzak maviliklerden

Dualara açılan ellerinden uçan kuşlar

Nereye gitmektedir

Nedendir gözlerinden dökülen yaşlar

Kırkikindi yağmurları yağıyor

Sen gidiyorsun

Bütün şiirlerin dökülüyor Amasya'nın üzerine

Mihrî diye

Yalıboyu evleri'nin Bestekâr Sokağı'nda

Dökülen sıvalarda ağlayan tarih gördüm

Yaşlılar özlemini tespihlere dizmişler

Seni sordum sustular, gözleri ıslak kaldı

Şimdi bahardır, gül bahçesidir Amasya

Bütün renklerde sen varsın

Bütün şiirlerde, nisan yağmurlarında sen

Kaç asır uzaksan o kadar yakınsın bize

Senin için badem çiçekleri bırakıyorum

Gözyaşlarının döküldüğü Yeşilırmak sularına

Bütün şiirler öksüz kaldı

Bütün kandiller söndü bu gece Amasya'da

Mihrî diye…