ŞABAN ABAK

(1963 (nüfus kaydında 1 Mart 1966, Ortabahçe köyü, Aşkale/Erzurum  - )

Şaban Özben imzasını da kullandı. İlkokulu Horasan'ın Hasanbey köyünde, ortaöğrenimini Erzurum Lisesi ve Kandilli Lisesi’nde tamamladı. Ankara Hukuk Fakültesi'ndeki eğitimini 1986 yılında yarım bırakarak İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi, Radyo-Televizyon bölümünü bitirdi (1991).
Çalışma hayatına 1987'de Mavera dergisinde yazı işleri müdürü olarak başlayan Abak, on yıl gazetecilik ve yayıncılık alanında çalıştı, öğretmenlik ve sendikacılık yaptı. Yeni Şafak gazetesinin kuruluşunda editör olarak çalıştı. 2002'de Eğitim-Bir-Sen Genel Merkez Yönetim Kurulu ve 2004'te TYB Yönetim Kurulu üyeliklerine seçildi. Ankara'da yaşıyor; evli ve dört çocuk babasıdır. 
İlk yazı ve şiirlerini lise yıllarında Erzurum gazetelerinden Hürsöz, Aziziye ve Doğu Ekspres'te yayımladı. 1983 yılından itibaren şiirleri, yazıları ve söyleşileri Albatros, Dergâh, Edebiyat Ortamı, Edep, Hece, İkindiyazıları, Kaşgar Kayıtlar, Kılavuz, Mavera, Selam, Sühan, Şehrengiz, Töre, Yalnızardıç, Yediiklim, Yeni Şafak, Zaman gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı. Şaban Abak, çağdaş Türk şiirinin zirve ismi Sezai Karakoç’un sanat ve dünya görüşünü benimsemiş 80 kuşağı şairlerindendir.
Ödül: 1981'de Türkiye Diyanet Vakfı Şiir yarışmasında ve “Buruk Hikaye” ile 1986 yılında Eskişehir Yunus Emre Şiir Ödülü'nde birincilik ödüllerini aldı. 2007 yılında yayımlanan "Kayıp Atlar Haritası" adlı şiir kitabıyla da Türkiye Yazarlar Birliği'nin "Yılın En İyi Şiir Kitabı" ödülünü aldı.
Yapıtları: Şiir: *Bağdat’tan Dönen Şiirler, Yediiklim, İst.: 1990 *Kayıp Atlar Haritası, Ebabil, İst.: 2007.
Deneme, İnceleme, Eleştiri: Tarifi Bende (Bir İslam Aydını Olarak Nasreddin Hoca), Vadi, Ank.: 2000 *Karpuz Kestim Yiyen Yok, Kaknüs, İst.: 2004 *Meşaleyi Tutan El, Vadi, Ank.: 2007 * *Yıldız Tutulması, Vadi, Ank.: 2013 *Taze Söğüt Dalından Düdük Nasıl Yapılır?, Altiva, İst.: 2017 *Vatan Hüma Kuşudur, Altiva, İst.: 2017 *Yeni Başlayanlar İçin Sezai Karakoç, Altiva, İst.: 2018.
Oyun: *İşport/acılar, Radyofonik oyun *Malcolm X, Radyofonik oyun.
Antoloji: *Güldeste, Hüseyin Atlansoy ile; Beyan, İst.: 1990.
Katkıda Bulunduğu Kitaplar: *Tarihe Adanmış Sözler, Necmettin Şahinler, Hülya Güzey, Mehmet Nur Güllüoğlu ve Muzaffer Doğan ile; Beyan, İst.: 1991 *Evliya Çelebi'nin İzinde, Bengü, 2011.
Kaynaklar: TBEA c. 1, 1. bas. 2001, 2/3. bas. 2010, 2-3; Yeni Şafak gazetesi internet sitesi, erişim tarihi: 6 Nisan 2020.

Güncelleme tarihi: 6 Nisan 2020

Şiirlerinden Seçmeler:

ÇOCUKLUK

Çocukluk, o derin ırmak çağrısı

O masal dağında ünleyen gazal

Güz ve hasret yüklü akşam bulutu

Güz ve güneş yüklü saman kağnısı

Babamdan duyduğum o mahzun gazel

Ahengiyle dalgalandığım harman

Betim benzim ondan buğday sarısı

Çocukluk, o derin ırmak çağrısı

Uyanıkken rüyâ gördüğüm günler

Gelir bu kâbustan alır mı beni

Güz ve güneş yüklü saman kağnısı

Teneke çıkrığım, tahtadan atım

Dönersem Serçeme tanır mı beni

Diner mi ruhumun büyük ağrısı

Çocukluk dediğin, ömrün yarısı.

GÜNEŞ ÇİÇEĞİ

Atı Gülşah’la kalbinin rabıtası hiç kopmayan Duran’ın, tarlalar arasından geçerken güneş çiçeklerini seyretmesi, onların aşık oldukları Güneş’ten bir an olsun yüz çevirmeyişlerine imrenmesidir. Bu odur:

Dönmesin kalbim Tanrım, dönmesin kalbim

Dönsün başım

Dönsün başım

Dönsün daima güneş

sarhoşu başım

Bir gündöndü tarlası uğultusuyla

Bal sarısı, at rüyası, arı tefsiriyle

Serin ikindi esintisiyle

Kırpıştırıp iri kirpiklerini

Yüzünde aşk aydınlığıyla

Dönsün, şifadır

Unutuşun yarasına ve kaybedişin

Kalbim sabit kalsın diye

Dönsün dursun durmadan

O gözleri gece güzelin,

Gölgesi ay sevgilinin

Yörüngesinde

Bulutları köpürterek yüzen

Altın bir gemidendir

Leventleri ışın mızraklar yağdıran

Ateşli öpüşlerle uyandıran

Bayıltan ve uyandıran

O sevgilinin.

KARA CAHİL

Gece gizlemez acıyı, gece sır bilmez

Böyle cahil gece görülmemiştir

Ayın dalgınlığı taşar haleden

Rüyâ gördüğünce büyür ekinler

Acıyla salınır yel uykusunda

Tarla kuşlarına öğrettiğim dil

Kederli ovada dökülür gider

O yıldız, herkesin bildiği o sır

Kayar izi kalır yaslı sularda

Gece söylemez acıyı, gece dil bilmez

Bütün türkülerin derdi bendedir

Şafağın gül yüzü hürmetinedir

Bu sarhoş gecede bülbül nağrası

Bağrımın bıçağı sevmesindendir

Çünkü unutmuşum yar ne demekti

Duman ateşte mi başlıyor bilmem

Deniz incide mi bitiyor bilmem

Sanki ben de bir geceyim, ne sorsan bilmem

Fuzulî kim olur kim tenhalarda?

Elif gibi yalnız olmak ne demek?

Böyle dilsiz gece duyulmamıştır.

MOSTAR ÇAYI İÇİN ŞİİR KÖPRÜSÜ

Duran'ın Mostar Köprüsü'nde Gülşah'ın nal izlerinin görüldüğü haberini aldığı, Bosna’da, Mostar'a varınca köprünün yıkılmış olduğunu gördüğü ve Neretva nehrini teselli ettiğidir. Bu odur:

I.

Ben ki aramaya çıktım

Ben aramaya çıkınca bir bulan vardır

Yıkık köprülerin her bir taşından

Bir hayat köprüsü kuran

Kâbusların yıktığını onaran

Bir rüyâ vardır.

Köprünün yıkılması

Bir kıyının öbürüne küsmesinden

Çeyizini yıkarken su perisinin

Nişan yüzüğünü kaybetmesinden

Nişanlıyı aramaya bir bahanesi

Kötü bir düş görüp yıkılan köprüleri

Saçlarından öperek uyandıran

Aşkı kalpten kalbe yankılandıran

Gözyaşı çiğiyle ışıklı kirpikleri

Gökkuşağı özlemiyle nakışlandıran

Rüzgâr nefesliler vardır

Okunmuş taşları atıp sulara

Yağmur duasına çıkanlar gibi

Yananlar vardır.

Köprünün yıkılması

Kırkikindilerin yaklaşmasından

Ustalar vardır

Hızır'ı danışman olarak çalıştıran

Çile yontucuları

Sabır nakkaşları

Bir rüyâyı taşlarla yorumlayan

Medrese çağıltısından

Kütüphane hafızasından

Taşlara da bir rüyâ armağan eden

Kur'an sesi işlemeli

Taç kapılardan görünüveren

Ölümsüzlük öğrencileri vardır

Ben ki aramaya çıktım

Yeni bir derse başladım

Mostar Çayı'nı ezberliyorum

Köprü Bilgisi sınıfındayım

Ölümsüz Atlara Binicilik Kursu'nda

II.

Gülşah öldü diyorlar, haşâ ki yalan!

Mostar Köprüsü'nde nal izleri var

Ona öldü diyen ağızda dil ölüdür

Ölüdür sözlükte kelimeler

O diridir, hayattadır, hayattır

Suya düştü, o artık yok diyorlar

O var, zira onu bir arayan var

Sesini işitip nehre koşuşan

Köpükten atlara binip uçuşan

Bosna'da çocuklar var

Göğsü tomurcuklanmadan

Gözü bulutlanan çocuklar

Bombalanmış el yazması şiirler

Yanmış kitap sayfaları

Göğü çalınmış haritalar

Uçurulmuş haber köprüleri

Ararken koyduğum işaretlerden

Atlı şairlerin süt anneleri.

Bir şehidin omuzundan çözülüp düşen

Upuzun bir Müslüman sarığı imgesiyle

Akışan şu yeşil Neretva Çayı

Soydaşıdır hem eşidir atımın

Irgalayan beşiğidir

Düşsün suya

Ölüm olmaz

Suya sudan

Musa'ya Nil'den

/Gülşah biraz gümüş, biraz akarsu

Biraz sabah sisi göl kıyısının

Uykusu hafifçe kuş uykusundan

Nefesi nisan bahçesi

Seher yelinin zikridir güllerde yankılanan/

Rüyâlar yarışıyor O’na yetişmek için

Rüyâlarda O’na binip yarışıyorlar

Filistin'de çocuklar

Kudüs'te ihtiyarlar

O’nun sularında yıkanıyorlar

Geceye sıçratılan kandan

Kirlendiğinde uykuları

O’nun soluğundan besleniyor

Demirperdeyi gün gün eriten

Ateşin körükleri

Çin ejderhasına karşı duruyor

Doğu Türkistan'da

Minyatürleri

III.

Düşsün suya

Bu yolda düşen suya

Düşmüştür bengisuya

Düşsün yüzme bilen umutlarım da

Düşmesin kurumuş su yatağına

Yeter ki tökezlemesin

Umudun delişmen tayı

Sen yeter ki susma ey Mostar Çayı

Yürekten yıkılışı köprülerin

Duyulmaz olmasıdır senin

Yeşil şarkılarının

Susma ki dönsün kalbimin pervaneleri

Çağıldayışının âhengiyle

Susma ışısın hülyası

Kemerlerin, yakamozlarla

Boş kalmasın yatağın, uyumasan da

Çık dolaş, bize de gel, sana ninni söylerim

Sana köprü yaparım kaburga kemiğimden

Gözyaşım kardeşin olsun

Dicle’ye Fırat'a eş

Çağla cennetlerden bir müjde gibi

Ben suların gördüğü küheylan rüyâları

Köprülerle yorumlayan Yusuf'um, bilmez misin?

Ben ki aramaya çıktım

Bulmaya tabir olunur

Tamir değil, kurmaya

Mostar Köprüsü'nü

Kelimelerle

SÜT BUĞDASI

Evet, buğdası

Kavurgası leblebi iriliğinde

Yedim birYe arttı çocukluğumdan

Hurufatın ekâbiri, sondan geleni

Yay başını gerip sözün okunu atan

Yılandaki eğriliğe işaret eden

Yalandan öç alan Ye

Ekmeğimizi çaldılar daha buğdayken

Ye ki çekildi hayatımızdan

Süt buğdası gevrek; çaylar deminde değil

Ağdı göğe, yavanlaştı aşımız

Sanki birden yedi oldu yaşımız

Taş kırdı dişimizi

Çağırsak ilk o gelse yoksul karanlığımıza

Elifle birlikte gelse ey diyenler meclisine

Ya Hayy zikriyle diriltse bizi

El aldı gitti de yel olsa gelse

Harman savuranlardan bir hatıra olarak

Yorulunca yabalara yaslanılan yazlardan

Ansa başakların gök yeşilini

Yansa da gelse.

Gizlenir ya bazan

Suya mı dalar

Yumurta topuklu Ye

Aşikâr gördüm düşümde

Sülüs bir kuğuydu

Yüzüyordu Ye

İkindi sularında

Ulu Camide

Bir sütun kadar sessiz

Anaç bir kuğu gibi ve mağrur

Takıp peşisıra bütün harfleri

Harfler ki sözlerin çocukluğudur

Her biri müjde yüklü bir kelimenin

Muhyiddin-i Arabî’nin elinde büyüyünce

II.

Süte yatırdı annem buğdayı

Danedeki bebeği uyandırdı

Emzirdi içimdeki kahramanı da

Çalınmış ekmeğin intikam mızrağını

Saplar harmana inmeden

Işıldatacak olan. Ve gözlerimi

Süte yatırdı annem buğdayı

Danedeki yetimi uyandırdı

Dişleri bitince kavurga da yiyecek

Süt buğdayından.