AŞIK ÜZEYİR PÜNHANİ

(1917, Aşağıkotanlı köyü, Selim / Kars - 1998, Ankara)

       Asıl adı Üzeyir Aziz Göktekin’dir. 10 yaşlarında Süphanazak köyündeki medresede ilk eğitimini aldı. Yaklaşık 13 yaşlarında aşıklık geleneğine ve şiire ilgi duymaya başladı. İlk ustası Aşık Dursun Cevlani (1900-1975) oldu. Bağlama çalmayı ve geleneğe ilişkin ilk bilgileri de öğrendiği Cevlani ile 8 yıl birlikte yörede dolaşarak kendinin geliştirdi. Sonraki yıllarda Aşık Ali Bektaş, Posoflu Müdami (1914-1968) ve Sosgertli Hicrani (1899-1978) ile görüşerek birlikte çeşitli şenliklere katıldı ve değişik ödüller aldı.

       10 yıl kadar öğretmenlik, değişik kurumlarda memurluk ve 8 yıl kadar köyünde muhtarlık yaptı. 1950 yılında Kars’a yerleşerek aşıklığa burada devam etti.

       Şiirlerinde değişik konuları işleyen Aşık Pünhani, usta malı söyle-melerin dışında birçok aşık anlatısı ve makamı bilmekteydi. Bu anlatıları uzun dönem TRT Radyoları bünyesinde aktarıldı.

       Şiirlerinin bir bölümünü 1972 yılında kitap olarak yayınladı.

       Aşık Pünhani Ankara'da öldü ve orada toprağa verildi.

Kaynaklar:

A  http://www.ozanlar.biz/punhani.html

Şiirlerinden Seçmeler:

BİZİM

Biz bu aşkın tüccarıyız çekilen kervan bizim

Yükümüz mücevher dolu tükenmez mercan bizim

Bize bakıp tan edenler hakikatten uzaktır

Yaralara merhem süren ağızda derman bizim

Ne Ferhat’ız ne Mecnun’uz yolumuz dağlar taşlar

Göğsümüz iman deryası hakkın gemisi işler

Kim için feryat ederiz şahit gökteki kuşlar

Vereceğiz canımızı yazılan ferman bizim

Bizim sırrımız gizlidir bunu hiç kimse bilmez

Biz ölür gideriz amma kalır ismimiz ölmez

Öyle bir gizli esrar ki gider de geri gelmez

Buna gönülden inandım Üzeyir Pünhan bizim

*Güncelleme Tarihi: 24 Eylül 2024