30 Mayıs 2017 Salı

MUSTAFA KOÇ



(1971, Çorum - )


       İlk, orta ve lise öğrenimini Çorum'da tamamladı. 1994 yılında Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Resim-İş Eğitimi Bölümü’nden mezun oldu. Öğretmenlik görevini Sinop’ta sürdürüyor.
       1997 yılında “Yaşamak Bu Kurtlar Sofrasında” adlı ilk kişisel resim sergisini açtı. Çekirdek Sanat 4. Çağdaş Sanat Sergisine (2001) ve çeşitli karma resim sergilerine katıldı.
       Şiirleri Damar, Evrensel Kültür, Güneş Ülkesi, Kavram Karmaşa,  Milliyet Sanat, Öykü-Şiir, Sokak Kitabı, Sinope gibi kültür, sanat ve edebiyat dergilerinde yayımlandı.
      Ödülleri: 2000 yılında 12.Adana Altın Koza Kültür Sanat Festivali kapsamında düzenlenen şiir dosyası yarışmasında “Metal” adlı dosyasıyla Başarı Ödülü’nü ve Mülkiyeliler Birliği Vakfı tarafından Şinasi Özdenoğlu adına düzenlenen şiir yarışmasında ''Çöl'' adlı dosyasıyla ikincilik ödülü aldı.
Yapıtları:
Şiir Kitapları:
& Hırka Yara ve Rüzgâr (2003, Damar Yayınları)
& Arsız Uyku (2016, Yazılı Kâğıt Yayınları, Ank.)

Şiirlerinden Seçmeler:

AY ALDIM ÇARŞIDAN

ay aldım
çarşıdan
yüzümde
eskimiş bir an.

geçtim
sokakların yarasından.
ne çok hüzün biçtim
buğdaylardan.
yanan ateşte
tütsüledim
etimi.

ay aldım
çarşıdan
yüzümde
eskimiş bir anne.

Sinop 2016

BİR YALNIZ BULUT

gün usulca öptü
suyun ağzından.
ürkek bir serçe
k a n a t l a n d ı.

gökyüzünde
bir yalnız bulut
y a r a l a n d ı…

karşı
uzak dağlarda rüzgâr,
duvağı düşmüş tepe,
üzgün bir ses,
kırık bir yürek
ve boş bir kâğıt
durmadan

k
       a
   r
a
      l
        a
n
   d
  ı

ÜŞÜMÜŞ BİR ZAMAN

…/sesin ince bir tığ gibi
kalsa kötü bir oyada.

söz dağılsa
pencereden
sokağa,
insan suretine,
ya da bir apartman
boşluğuna
dolsa sesimiz.

ne kalır bizim için
kırılmış aynalardan.
ne kalır bize
insansız sokaklardan başka…

duvardaki afiş yetmiyor
hayatın yüzünü onarmaya.

kaldırımlarda
üşümüş bir zaman.
evlerde bir eski insan,
pervazlara takılan rüzgâr,
nar çiçekleri…

bir kadın sığmıyor
odadaki kayıp boşluğa.
bir süreksizliği
tekrarlıyor durmadan
teninde gezinip duran
akrep…

bir ev
eskiyor uzakta
bir başka eve öykünerek.

bir insan
yalnızlıyor
geceleri.
bir yalnızın
yalnızlığını
giyinerek…


*Şiirler, şairinin izniyle yayınlanmıştır.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder