Hakan
Yılmaz, Zaten Hayat Hep Böyledir (2014,
Raskol’un Baltası: 011, Roman: 003, İst., 96 s.; Editör: Ali Özgür Özkarcı,
Kitap tasarımı: Ömer Ozan Erdoğan)
“Söyleyeceklerini
direkt söylemeyi küçük yaşta öğrenmen iyidir,” dedim. Korkular gibi sancılar da
tekil değildir, elbet etrafını üzer. Dişlerin dökülmüş, tırnakların morarmış
bir halde cehennemden çıkıyorsan arayacak birileri kalsın etrafında. Mümkünse
ölümden uzak birileri. Her ölüm cehenneme bir kapı açar.
Kalabalık
bir otobüste tutunacak yer aramakla, hayatta tutunacak bir dal aramak arasında
bir fark var mı? Kaçımız gerçekten kendi hayatımızı yaşıyoruz? Bize dikte edilen
hayatı yaşamak istemediğimizi söyleyip çekip gitmeye cesaret edebilir miyiz? 93
doğumlu Hakan Yılmaz, hayata neredeyse ancak çocuklarda yakalayabileceğimiz o
ayrıntı zenginliğiyle bakabilen bir yazar. Bu ilk öykülerinde her gün beraber
yaşadığımız, büyük bir bildirileri olmayan, ama günlük olayların içinde kendi
gerçeklerini bulmaya çalışan karakterler sunuyor. Üst komşular, anneler kızlar,
dedeler torunlar, öğrenciler, dershaneler, babalar oğullar, fena bir adam
olmadıklarına karşısındakini inandırmaya çalışan insanlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder