MEHMET EFE

(1969, Malatya - )

       İlk ve ortaokulu Malatya’da okudu. İstanbul Kabataş Erkek Lisesi’nden sonra İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi’ne girdi. Aynı okulun Radyo-TV Bölümü’nü bitirdi.

       1986 yılında “Son Kuşak Edebiyat” ve 1988 yılında “Aralık” dergilerini çıkardı. 1992 Mayısında “Yerliler” (Bağımsız Gençliğe Alternatif Dergi) dergisini çıkardı. Derginin 3. sayısı toplatıldı ve dergide yer alan başyazısından ötürü İst. 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nde TCK 159/1 Md.’den 1 yıl ağır hapis cezasına çarptırıldı.

       Atlas Gösteri, Azim Dağıtım Grubu ve Feza Film gibi sesli ve görüntülü yayın kuruluşlarında metin yazarı, senarist, seslendirme yönetmeni ve yapımcı olarak çalıştı. “Hudeybiye”, “Yıldızlar Gibi”, “Mekke’nin Fethi”, gibi çeşitli radyo tiyatroları ve film senaryoları kaset olarak yayınlandı. 1986 yılında ” Gece Oyuncuları”, 1989 yılında “Tiyatrocular” topluluklarının kurucuları arasında yer aldı. Adı geçen topluluklarla, Çağrı Sahnesi ve Birlik Sanat’ta profesyonel tiyatroculuk yaptı. “Zavallı Martı”, “Sanat Manat’a Karşı” (İbrahim Sadri ile birlikte) ve “Bir Melon Şapka” isimli oyunları sergilendi. İstanbul Radyo Pendik’te yayın yönetmenliği ve Günışığı FM’de Hafta içi her sabah ‘Gazeteleri Tarama’ programını hazırlayıp sundu. Bir süre serbest reji asistanlığı (yardımcı yönetmenlik) yaptı ve TGRT için çalıştı. 1993 yılında Kanal 6 Televizyonuna girdi. Burada metin yazarı, yapım ve program danışmanı, editör ve yönetmen olarak çeşitli birimlerde çalıştı.

       Yeni Şafak Gazetesi’nin kurucuları arasında yer aldı. Aynı gazetede köşe yazarlığı yaptı. 16 Eylül 1995 günü “Şeriatçılar göreve” başlığıyla yayınlanan son yazısıyla Yeni Şafak’taki “Yerliler” köşesine veda etti.

       Ezel Erverdi ile birlikte haftalık “Ülke” dergisini kurdu. Derginin (30 Haziran – 6 Temmuz) tarihli 4. sayısında yer alan “Hiçbir şeye katılmıyorum, hiçbir şeye! Yürü git işine!” başlıklı yazısından dolayı tekrar TCK 159/1’den “Cumhuriyet’i Tahkir ve Tezyif Etmek” suçlamasıyla 2. Ağır Ceza’ya sevk edildi. Suç tekrarı ve önceki infazından dolayı 6 yıl 10 ay hapis cezası alma tehdidi altında yargılandı. 31 Ocak 1997 günkü son duruşmada yaptığı savunmadan sonra savcının talebiyle beraat etti. Sinema ve Bilişim konularında çalışmak üzere ABD’ye gitti.

       ABD’de sinema, dijital medya, özellikle bilişim teknolojisi konularında çalıştı. Dünyaca ünlü TV, dijital medya ve Silikon Vadisi’nin bilişim ve teknoloji firmalarında mühendislik, yöneticilik ve teknolojiden sorumlu genel müdürlükler yaptı.

       1997-2013 yılları arasında ABD’de yaşadı.  2013 yılı başında ülkesine kesin dönüş yaptı.

       Şiirleri, öyküleri yazıları Albatros, Aralık, Girişim, İki Yaprak, İkindiyazıları, İtibar, Kitap Dergisi, Kültür-Edebiyat, Mavera, Milli Gazete, Ot, Selam, Son Kuşak, Ustura, Ülke, Yeni Dergi, Yeni Şafak, Yerliler, Yokuş Yol’a Zaman, vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Yapıtları:

Öykü Kitapları:

& Hiçbir Şeye Katılmıyoruz Hiçbir Şeye…  (Kaknüs Yayınları, İst., 124 s.)

       Romanları: 

& Mızraksız İlmihal (1993, Vural Yayınları)

      Deneme, İnceleme, Eleştiri Kitapları:

& Buradayız (Kaknüs Yayınları, İst. 176 s.)

Kaynaklar:

A  http://mehmetefe.com/me/

A  http://mehmetefe.com/mevzu/siir/

Şiirlerinden Seçmeler:

TARİH BENİ ÇAĞIRIYOR SEVGİLİM!

tanık olmak yetmiyor yutkunmadan sevmeye

göğüslemem gerekiyor anlamam gerekiyor          

görüşümü bulandıran neonları anlamam

yeşil anılar yürüyor işaret parmağıma

içimde yer değiştiriyor deniz ve toprak

tarih çağırıyor beni

avluya yağmur yağıyor

tükenen şehirlerde vurdular ankâ kuş'u

yabancı diller kadar ikircik doldurdular

birkez daha dinle beni hayatın hakkı için

ilkgözağrıları kadar pâyidar inkar ediş

hergün yıklıp duruyor ördüğün karar duvar

bak! yıkılan bir şey var

yıkılan ve boğan bir şey

koridorlarda ansızın kavrayıveren bir şey

olması gerekenleri yarım bırakan yırtan

eskimez acıları kanırtan ey sevgilim,

usul usul kavrıyor kendi olan herşeyi

soluk gibi, suç gibi, tütsü gibi ecinni

insan olmanın acısı gibi iliğe dolan

sevgilim, can çekişiyor

çekişiyor can canıyla tırnağıyla

çekilip duruyor canlılığımızdan

sıcak olan, şükranla andıran bizim olan

bilekleri düğümlenmiş ellerimin hüneriyle

her yükselişiyle ışıklı basamakların

ağzı kalabalık sayfaların armağanıyla

biraz daha çekiliyor en derine sevgilim

elaçan bir fıdanı

derin derin utandıran.

ayaklarım yüzüyok yerlerde tökezliyor

göğün yüzü asılıyor asılmayan çocuklara

giderek daha imkansız

güzel ve yaşanır olan

tapınaklar yalnızlığımızı arttıran sama köprü

kutsal olan anlaşılmaz anlatılmaz

ekmeğin tadına katılmaz oldu

hangi dilden konuşur suç, söyleyin

öğretilebilir mi;

çatlayan duvarları sıvamanın sanatı

ayağa kaldırmanın, kotarılmış sevinci?

bir kitap bir koridor var mı sevgilim

annesinin elini tutan çocuğa bakan

çocuğu babasına baktıran bir pencere

babasını getiren sürgülü bir kapı var mı

babasını kucaklayan, ertesi günü olan?

önce'siz keimeler, gibi'ler söyletti bana

durmadan gibi, sanki, adeta; bir lanet bu

tarih beni çağırıyor günerkeni avluya.

tevekkül yetişmiyor kopanı bağlamaya

birşeyi unuttuk biz, bir kuşu uçurduk biz

kalem de kör, kılıç da kör; Ben dedim, Biz yenildik!

gözüne mil çekilmiş mahir bir hattattı babam

her pazar aynaya bakar, -ayna derdi, söyle bana

el mi yaman, bey mi yaman

el mi yaman, bey mi yaman?

tarih beni çağırıyor, kan sızıyor avludan

avlu bize kan'ıyor sevgilim, işit beni

işit beni gövdemi incelten mağrur günah

işit beni bağışlanan günahkâr,

uçuran rüzgâr!

kendine kapanan tükenişlere

heybeti ve onuru taşıyan kutsal damar.

Tanrı'ya yükselen basamaklar yapmalıyım

asılmayan yüzüne varmalıyım gökyüzünün

bir pencere açmalıyım yalnız kalan çocuğuma

sıcak yurdum,

bilekleri doğranan bir âşık gibi sıcak

ayakları kırılan küheylan kadar buruk

kalbini kalbime bağla yeryüzü incinmesin

soğuyan, üşüyen, ellerimi kavuran, başını yere yıkan

Tanrısını kaybetmiş bir melek gibi

onulmaz yaltaklanmalarda çırpınan yurdum!

çünkü bak evimin her odasında yangın

kapılar inildiyor, harcı kan'ıyor evin

boşnağım, zeybeğim, çekik gözlüm, ahcivanım

gırtlağından konuşan, nevruz akı esmerim

gözleri çukura kaçmış kara zincir çiçeğim

karçiçeği kadar ebru, kumseli sevdiceğim

sesi nabzıma vuruyor yitirdiğim tarihin

beni çağırıyor tarih, avluya yağmur yağıyor

tut elimi kökleri kesilen yaşlı çınar

yetişir budadığın kendi sürgünlerini

ellerime bastığın acıyla yakar şimdi

varlığım aşka inanca armağan olsun

bir de ataletimi al, kentlerde yaşat beni,

kuşların sırrına erinceye dek yaşat,

Tanrım!

yaşat beni

inkar ediş, kan verilen güller kadar pâyidar

tarih beni çağırıyor sevgilim, yüzüme bak!

ebrûlara süzülen hâtıralar yaşasın,

tarih beni çağırıyor, bırak bizi kuşatsın,

yaşatsın beni sana;

çekilenden birşeyler

çekebilecek kadar.