XODLU ERVAHİ

(Aşağı Xod (şimdiki adı Aşağı Maden) köyü, Artvin - )

       19. yüzyılda yaşadığı bilinmesine karşın tam tarih verilememektedir. Yaşamına ilişkin en somut kesitin, Osmanlı-Rus Savaşı (1877-1878) döneminde Malatya’ya göçtüğü olmasıdır.      

       Mehmet Koç’un “Xodlu Halk Ozanları ve Kalem Şueraları” ve Asım Bezirci’nin “Halkımızın Diliyle Barış” adlı araştırmalarında yer alan şiiri dışında başka eseri bilinmemektedir.

Kaynaklar:

A  http://xod.biz/sair/ervahi.html

Şiirlerinden Seçmeler:

DÜŞTÜ

Ahir şerdir zahir oldu alamet

Alametten beyan oldu kıyamet

Çekildi şeriat din ü diyanet

Müslümanlık gitti damana düştü

Tarih doksan üçte Rusiye geldi

Kahırla her yanı zaptına aldı

Otuz altı kaza muhacir oldu

Dağıldı her biri bir yana düştü

Ağlıyor analar ne gelir elden

Ah çeker muhacir derun-i dilden

Hak bizi kurtarsın bu kalmakaldan

Bin yıllık mülkümüz düşmana düştü

Yargılandı cümle ülke uyandı

Ağlaşuben kanlı yaşa boyandı

Ah u figan çıktı arşa dayandı

Nice canlar yandı hicrana düştü

Kafir Urus geldi her yanı aldı

İslamın yerine Kazaklar doldu

Yalancı dünyanın ahiri geldi

Ümmet-i Muhammet yamana düştü

Dünyanın tutarı gitti kalmadı

İslam olanların yüzü gülmedi

Çok kimseler muradını almadı

Yanıp ol ateşi-i suzana düştü

Dağıldı perişan cümle-i millet

Kalmadı saltanat gitti adalet

Bıraktı ateşe o nar-ı hicret

Aktı gözyaşları ummana düştü

Muhacir hakkında ferman yazıldı

İşiten ademin bağrı ezildi

Ahir zaman oldu devran bozuldu

Muhacirlik cümle cihana düştü

İki yol açıldı sol ile sağlı

Ümmet-i Muhammet ciğeri dağlı

Sanırsın bent olmuş kolları bağlı

Küffarın elinden amana düştü

Bakıp da sılama murada erem

Yüzüm toprağına taşına sürem

Aba vü ceddimin mezarın görem

Kabirde mevtalar şivana düştü

İslam olanlardan gitmedi merak

Çektiğimiz daim ah ile firak

Cümle fakirlerin yolları ırak

Her yandan fikr ile efgana düştü

Yüklendi göçleri gitti çekildi

Fukaralar düz ovaya döküldü

Terketti sılasın boynu büküldü

Bilinmez bu yollar ne yana düştü

Unutturdu sıla kavim kardeşi

Dökerler gözünden kan ile yaşı

Ağlıyor vatanın toprağı taşı

Esir kaldı o da zindana düştü

Yedi düvel meşvereti kurdular

Cümlesi birlikte karşı durdular

Anadol’ Balkanı yada verdiler

Sultan Hamit sade bir tane düştü

Yazıldı destana bakın yaraya

Arzuhaller İstanbul’a yürüye

Versin hazineden alsın geriye

Millet olan yaman tufana düştü

Dilerim Tanrıdan kem ola bahtı

Devrile başına Urusun tahtı

Zülmedip ülkede ne varsa yıktı

Şen yer kalmadı hep virane düştü

Eksik olmaz çıkar bir sahip kıran

Livane’de kurar bir yeni divan

Hiç kimse bulunmaz önüne duran

Bize imdat gani süphana düştü

Seyreyle Ervahi cümle cihanı

Çıkarma yürekten ah u figanı

Yakın bilmez iken ahir zamanı

Şimdiki çağ ahir zamana düştü