ÜNAL ERSÖZLÜ

(1959, Ankara - )

       İzmir Eczacıbaşı İlkokulu, Manisa Şehitler Ortaokulu, İzmir Bornova Suphi Koyuncuoğlu Lisesi, Adana Karşıyaka Lisesi ve Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi’nde öğrenim hayatını sürdürdü. Hakkında açılmış bazı öğrenci davaları nedeniyle, 12 Eylül askeri darbesi sonrasında, 3,5 yıl siyasi tutuklu-hükümlü konumunda kaldı. 1987 yılından bu yana gazetecilik mesleğini sürdürüyor. Gazeteciliğe haftalık haber dergisi Yeni Gündem’de muhabir olarak başladı. Gazetelerde muhabirlik dışında, yazı işleri yöneticiliği ve yazarlık yaptı. İzmir Yeni Asır Gazetesi, Sabah Gazetesi ve Ateş Gazetesi'nde gazetecilik ve yayıncılık; Kanal Ege televizyonunda ve İzmir TV'de program sunuculuğu, Kanal E televizyonunda ise haber spikerliği yaptı. Ahmet Piriştina’nın Tansaş Genel Müdürlüğü sırasında Tansaş Basın Halkla İlişkiler, Reklam Koordinatörlüğü görevini yürüttü (1989). Ekip arkadaşlarıyla birlikte; Zülfü Livaneli (1994), Ahmet Piriştina (1999) seçim kampanyalarının koordinasyonundan sorumlu oldu. Belediye başkanlığı döneminde, Ahmet Piriştina’nın iletişim-medya danışmanlığını, İzmir Kent Kitaplığı’nın kuruculuğunu, İzmir Kent Kültürü Dergisi Genel Yayın Yönetmenliğini üstlendi; Belediyeye ait İzmir Yayıncılık A.Ş’nin Genel Müdürlüğü’nü yaptı (1999- 2002). Sabah Gazetesi Akdeniz Bölge Temsilciliği görevinden sonra, İzmir’e döndü. Halen Sabah Gazetesi Ege Bölge Temsilcisi olarak görev yapıyor. Antalya’da Sabah Akdeniz, İzmir’de Egeli Sabah bölge gazetelerini yayımlayarak; yayın yönetmenliklerini ve bölge yazarlıklarını yaptı. Yerel gazetecilikte, şahsı ve ekibi birçok ödül aldı. (2002-2014)

       İzmir ve İstanbul Çağdaş Gazeteciler Derneği, Türkiye Yazarlar Sendikası ve Nâzım Hikmet Vakfı Danışma Kurulu üyesi. İzmir’de yaşıyor; evli ve bir çocuk babası.

       Şiirleri, yazıları ve söyleşileri Broy, Cumhuriyet Kitap, 9 Eylül, Hürriyet Ege, Sabah, Şairin Atölyesi, Ütopiya vb. gibi dergi, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Ödülleri: Akademi Kitabevi Şiir Başarı Ödülü’nü, 1998 Behçet Aysan Şiir Ödülü’nü, “Kapıyı Çalıyorum” adlı kitabıyla 2011 Yunus Nadi Şiir Ödülü’nü aldı.

Yapıtları:

Şiir Kitapları:

& Okyanusların Not Defterinden (1990, Broy Yayınları, İst.)

& Gidiyorum, Adım Unutuluş Olsun Diye (1998, Piya Kitaplığı, İst., 79 s.)

& Aşk-ı Hakiki (2003, Çınar Yayınları, İst., 136 s.)

& Gençliğin Dün Gecesi (2008, Everest Yayınları, İst., 98 s.)

& Kapıyı Çalıyorum (2011, Kırmızı Yayınları, İst., 184 s.)

& Sarmaşk (2014, Islık Yayınları, İst., 112 s.)

       Deneme Kitapları:

& Zaman Ayna Bıçak (1999, Zed Yayınları, 183 s.)

       Felsefe:

& Dört Gün Buda Üç Gün Zorba (2017, Karakarga Yayınları, İst., 400 s.)

Kaynaklar:

A  http://unalersozlu.com/

A  Mehmet Çetin, Tanzimattan  Günümüze Türk Şiiri Antolojisi, Cilt 4, Gözden geçirilmiş ve genişletilmiş 3. baskı: 2002, Akçağ Yayınları, Ank., s. 53-55

Şiirlerinden Seçmeler:

DAĞDA ÖLEN HERKESİN ŞARKISI

Alacakaranlık şehvetinde, sesleniyorum gri şelaleden size

Ey buğulu yurdun, iyi, güzel, sıcak, insan, sevgi kardeşleri

Ey yurttaşlık dersi, milli güvenlik ve utanca dönme isteği

Yeminle, temiz bir kalple oturuyorum, işte tam önünüzde

Biliyorum, hepimiz, kendimizde çok yaralanmış bir suretiz

Biz, karşılıksız aşklarda gibi, bahtsızlaşan cömert çığlığız

Bu haldeyken işte, hepimiz, hepiniz, birlikte tekliğimiz gibi

Durgunlaşan, rahatsız, sönen bir zihinle karışıyorum hayata

Masa başı bir telaşla mesela, içimde sarp kayanın yamacına

Uyanık bir mekânda, zamansızlaşan tüm öğle vakitlerinde

Sonsuzun tüm gözlerinde, enginde ve tüm açık denizlerde

Sızlanıyorum uzaklaşırken, anlaşılmayı bekleyen dünyadan

Her şey ve inançlarım; kedilerim, sızlanan benden kaçarken

Barikatlarda büyüttüğüm ışık, sevgim uysal, sessizce ağlıyor

İçimdeki şarkı küskün, ölüm çok sade, kabulümüz eşit, yalın

Sevgilim, oysa ben seni, üstelik ne çok sevmeye gelmiştim

Oysa şimdi belki, şu an gençlerimiz vuruluyor dağlarımızda

Doğa söz vermişti, solacak kış gurbeti, çiçekler açacaktı oysa

Direkleri kırılmış, alınları yıldızlı, anacığının acı kuzucukları

Kim bilir mahzun yüzlü çocuklar ne hissediyor son soluğunda

Şiddetin, hüznün eksilen kollarında, çığlar birikiyor ülkeme

Merhametli feryat dinmiyor, közlenmeyen o büyük sofrada

Sevgilim, bazen bir generalin kucağında uzanıp ağlıyor ölüm

Bazen dağda yolunu yitirmiş, patikada kimsesiz bir güvercin

Sevgilim, beyaz bir hale sızıyor bu çocukların dudaklarından

Gözlerinde keşfedilmemiş, uzun namlulu, masum bir korku

Bekliyorlar hepsi, sırayla, sabah kızıllığında, kara kefenlerini

Elleri soğukta, çatlamış, tetikte kanlı, ah delikanlı, dev elleri

Kime anlatırız, nasıl, bu ıssız, çöl yolculuğunun hikâyelerini

Sevgilim, kalplerimiz; hepimizin gizli, şefkatli, büyük Allah’ı

Ey hayat, kim dinleyecek onları, nereye yağacak kar, olacaklar

Acaba hangi cennette arıtacağız, genç ölülerin kırık yüzlerini

Nasıl affedecekler, dilsizleşen ağzımızda sessiz bizi, hepimizi

Yangın ışıltısındaki dumanlar, toz bulutları, kararan ne varsa

Artık eskiyen acılarımızın çarpımının yaşı, bu yeryüzü kadarsa

Ey insan, kardeş, ey asker, ey dağ çocuğu; aç ruhuna kalbini

Ah ülkem, ölüm nedeniyle kapalıyız; indir bütün kepenklerini

GÜLÜMSEYİŞ

Oğlum, bağrında gündüzleri besliyordu dün gece

Özlemiştim ve çığlıklar geliyordu dışarıdan

Işıklı bir romanda kafam

Deviriyordum dünyanın bütün krallarını

Ağlıyordum oğlum, tanrısızdım

Yaşantım kanatlanıyordu alnımda

Bazen gülümseyen bir dizeydi ölüm

İspanya

ve Lorca’nın dudaklarında

Ağlıyordum oğlum, tanrısızdım

Aşktım

ve kimsesiz bir gözyaşıydım gecede

Özlüyordum oğlum

Sen, çıldırasıya koşturuyordun tenimde

Ölüyordum oğlum, tanrısızdım

Bir eşkıyaydı hayat

Sanki Nazi paletleri altında Paris’te

Eziliyordum, kendi kendimi kanırtarak

Birden, gülümseyişin uçuverdi resminden

Oğlum, Şafağım, hey Şafak

Yüzümü saçlarına gömdüm

ve gördüm, gecenin alnacında sancıyarak

Gülücüklerinize çarpı atmışlar

Bir duman demetiyle karartmışlardı aklın

ve aşkın başkaldırısını oğlum

SARMAŞK

İzmir şehrinde, Alsancak’ta

Sonbahar, şefkatli hep yaza

Kitapçıda susuyorum sana

Masalsı yıldızlar aramızda

İşte siyah bir inci öpücüğün

Manolya kokuyor yanağım

Çiçeklerce, güzel akıyorsun

Nergis yasemenden bir atlas

Sende kollarım işlenen nakış

Ne kadar çok sarılsam, mucize

Mavi akşamüzeri ortamızda

Sırda sis, yıkanıyor ellerimiz

O an seni öyle seviyorum çok

Geri dönüş, kaçmak imkansız

Aşkta, birbirimizin kaderiyiz

Ben bu göktaşı sevinin Paris’i

Bekleyen Venedik’sin sanki

Nefesin nefesimde ah ay kuşu

Geliyorsun, sarmaşık sarmaşk

Tuhaf bir cumartesi, kalbimde

Pazarım, takvimim oluyorsun

Sonra sevişsek bu uzayda biz

Minnetiz, ihtilaliz, hep eririz

Kirpiklerimiz çoğalır, ölürüz

Çünkü ormana resim gibiyiz

Tende kazılı bir Babil yazılı

Buğulu şarkıyız kadifeden

Merakıyız gülümseyişlerin

Ömrümüz kıyı, ihtimallerde

En çok iki sakar aşık oluruz

Şiir uykusu köpüklerimizde

Kucağımızda dantelli hüzün

Aşka değil insanadır sadece