MINAYIKLI İKRARİ

(1927, Mınayık (şimdiki adı Kuyudere) köyü, Arguvan / Malatya – 2010, İstanbul)

       Asıl adı Muharrem Naci Orhan’dır. Köylerinde okul olmadığından İlkokulu Ermişli ve Körahöyük köyünde, ortaokulu Arapkir’di, liseyi Malatya’da, yükseköğrenimini İstanbul’da tamamladı.

       Köylerindeki dedeler ve aşıklar, özellikle amcası Aşık Hasan Hüseyin Orhan’dan etkilenip dinleyerek aşıklık geleneğini ve bağlama çalmayı küçük yaşlarda öğrenmeye başladı. Yaklaşık 7 yaşında cura, 10 yaşında ise bağlama çalmayı öğrendi.

       Bir meclis sırasında babası ve meclisin ileri gelenleri tarafından mahlası verilen Mınayıklı İkrari, gençliğinden itibaren Elbistan’ın Kantarma köyünden Ali Dede, Mehmet Ali Dede, Abuzer Dede, İbrahim Dede ve Arapkir’in Hastek (şimdiki adı Aluçlu) köyünden Zeynel Dede ve oğlu Ali Özcan Dede aracılığıyla kendini geliştirdi ve yöre tavırlarını, deyişleri, duazları öğrendi.

       Mınayıklı İkrari 1960 yılından itibaren aynı zamanda avukat olarak görev yaptığı birçok yerden başka Türkiye’nin değişik bölgelerinde ve bazı Avrupa ülkelerinde cemler yönetti, çeşitli toplantı ve etkinliklere katıldı.

       Kendisinden sonraki birçok aşığın yetişmesine katkıda bulunan İkrari’nin şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayımlandı.

       Mınayıklı İkrari İstanbul’da öldü ve orada toprağa verildi.

Şiirlerinden Seçmeler:

BAK DUVARA

İşe yaramayan kişi

Bak duvara bak duvara

Dışı bozuk çürük içi

Bak duvara bak duvara

Secdeyi ademe eyle

Derdini Tabibe söyle

Ne öyledir nede böyle

Bak duvara bak duvara

Hayırda derman nerde

Bulamazsın derman nerde

Kabe nerde sen nerde

Bak duvara bak duvara

Çevirip ademe gelin

Arı gibi güle konun

Acep ne olacak halin

Bak duvara bak duvara

İkrari harf ile nokta

Allahı arama gökte

Hak ademde adem hakta

Bak duvara bak duvara

BENZER

Salınarak biri gider

Boyu selvi dala benzer

Ona hasret bülbül öter

Tomurlanmış güle benzer

Kipriği ok kaşlan yay

Sanki bedirlenmiş bir ay

Huriden melekten bir soy

Dili oğul bala benzer

Gözler ahu saçı kara

Zahmi aile açtı yara

Mansur gibi çekti dara

Zülfi ile tele benzer

Kıya kıya can bakar

Baktıkça sinemi yakar

Ab-ı Kevser olmuş akar

Çoşkun akan sele benzer

İkrari der gelenlere

Hasbi halim bilenlere

Hayat verir ölenlere

Seher vakti yele benzer